~ESRARENGİZ YARATIKLAR~

~BÜYÜK TESADÜF~

Sabah sizi birinin dürterek uyandırması kadar sinir bir şey yoktur ya sabah Sell tarafından o şekilde uyandırıldım.Eğer yolculuğun bittiğini söylemeseydi o küçük ama güzel kafası benim gazabıma uğrayıp kaybolabilirdi.

Herneyse uçaktan iner inmez 4 adam yine etrafımızı sararak bir araca götürdüler.İlerlerken oradaki insanların bakışlarını üzerimizde hissedebiliyordum.Araca bindikten okula kadar sesizdik.

Okula girince oranın bir okul olduğuna şaşırdım.Duvarlar kırık beyaz duvarlarda portreler.Yani bir saray kadar güzel en garibide dışardan yıkılmaya hazır bir binaya benziyor.Etrafta bir an sanki Cam'i gördüm ama bu aklımın bana oynadığı bir oyun varsayarak Sell'in arkasından yürümeye devam ettim.

Direk müdürün odasına gittik bize biraz bilgi verdi.Fakat ben Sell'in aksine dinlemiyordum benim aklım "acaba Cam'i orada gerçekten görmüşmüydüm?"aklıma bir an Sell ve beni kurtardığı gün aklıma geldi ve donup kaldım.Olanlar gözümün önünden ilerlerken Sell tekrar beni dürttü ve odalarımızı göstertmesi için kapıdaki nöbetçiyi çağırdı.Yolda giderken;
Ben:Sell birkaç sorun var.
Selena:Ne gibi?
Ben:İlk olarak ben bir vampirim ve acıktığımda gözüm bir şey görmez.Kısaca burada benden başka vampir olmadığını adım gibi biliyorum.
Selena:Madi sen müdürü hiç dinlemedinmi?odamızda gizli bir yerde senin için kan olacak ve vampir olduğunu kimseye söyleme okulun hepsi melez ve doğa perileriyle dolu vampirler düşmanları.Bir aksaklık çıkarsa veya sana soran olursa melezsin.
Ben:Tamam,sıradaki sorun ben sanırım Cam'i gördüm.Fakat emin değilim.
Selena:Sana inanamıyorum seni bu kadar umursamazken onu hâlla seviyorsun.Kendi iyliğini istiyorsan yapma kimseyi umursama.İlerde senin yanında ne ben nede Cam yanında olacak sadece sen kalacaksın.

Ben bir şey diyemedim.Zaten diyemezdim.Haklıydı.Ama gördüm eminim yolda ilerlerken bunları düşünmemeye çalıştım.Odaya girdiğimizde eşyalarımızı odaya yerleştirdik.Sonra yorgunlukla kendimizi kafeteryaya attık şu âna kadar konuştuğumuz tek şey kafeteryaya gidelim oldu.

Kafeteryaya gidene kadar boş gözlerle etrafa bakıyorduk taâ'ki içeriye girip Cam'i yalnız başına oturmuş bir şeyler düşündüğünü görene kadar onu görünce ben fazla şok olmamıştım.Çünkü bu gün olacağım şokun hemen hemen hepsini onu gördüğümü sandığımda bitirmiştim.Aslında sanki içten içe mutluydum.Bunu düşünürken içimdeki Madi beni yumruklamaya başladı.İç sesimle kavga ediyordum.
Ben öylece dalmış Cam'in eşsiz güzelikteki yüzünü ezberlercesine incelerken bir kaç camın kırılması irkilmeme sebep oldu.Tamamen dünyaya döndüğümde Cam ve Sell'in kavga ettiğini duydum.Hemen gidip onları sakinleştirmeye çalıştım.Onlar bağırmaya devam ederken ben "Kesin şunu!"diye bir çığlık kopardım.Bir an ikisdide beni şaşırtarak sustu.
Gözlerimle oturmalarını ve sesiz konuşmalarını istedim.Sell'e dönüp;
Ben:Sorun ne?
Selena:Sorun senin hiç bir şeyi umursamaman biraz kendi duygularını düşün.Kendi içinle konuş.Sana gelince daha kırdığın yetmedimi?
Cam:Sell onu kırmak istemedim bende bu okulda okuyorum.

"Bende bu okulda okuyorum kelimesi beynimden vurulmuşa dönsemde yüzümde hafif bir gülümse olmadı değil.Tabiki bunu Sell görünce gözlerindeki ateş vücudumu taradı.Cam ise rahat bir şekilde oturdu ve yüzümüze dikkatle bakıyordu.

Sell buna dayanamadı ve kalkıp çıkışa doğru yürüdü.Yürümesine rağmen hızlıydı.Hızla yanına yaklaştım bana "yalnız kalmak istiyorum."dercesine kısa bir süre baktı.Sonra gitti.Ben ardından Cam'in yanına dönüp konuşmak istedim.Yanına gittim ve sandalyeyi sertçe çekip oturdum.Bana anlamamış ve boş gözlerle baktı;
Ben:Bak,ne yapmaya çalışıyorsun bilmiyorum.Fakat bunlar bir tesadüf değil her yerde benle karşılaşıyorsun.Artık son ver benim hakkımda hiç bir şey bilmiyorsun.

Alaycı bir şekilde baktı ve;
Cam:O kadar emin olma.
Ben:Terk et şu gizemli olmayı.İkimizde eminiz bir şey bilmiyosun.
Cam:Madi,anneni bir kaç sene önce kaybettin,annen ölmeden önce acımasızdın.Nasıl oluyorda şimdi bu kadar masumsun.Seni senden iyi tanıyorum.Sana zarar gelmesine asla izin vermem.
Ben:Bunları nereden biliyorsun?
Cam:Bak güzelim her şeyi sor ama bunu sorma ileride çok yakın bir zamanda öğreniceksin.Bu halin eskisinden iyi ama fazla saf olmuşsun.Sana bir şey olucak ve ben bir şey yapamayacağım için korkuyorum.Fakat ben olmazsam seni benden daha çok seven ve güçlü bir kadın var.Sana heryerde yardım etti bazen düşlerinde,hayallerinde hatta hayal kırıklıklarında bile.

Ben dikkatle onu dinlerken o yanağımdan bir makas aldı ve kalkıp gitti.Ben yine yalnızdım.Fakat Cam telefonunu burada unutmuştu.Ama o çıkmıştı napacağımı düşünürken Elena'dan "Seni çok özledim."diye bir mesaj geldi.Görür görmez gözlerimden yaşlar yuvarlanmaya başlamıştı.Bahçeye çıktım ve Cam bir ağaca başını yaslamış ve bir şeyler düşünüyor gibi kafasını yukarıya kaldırmışdı.Onu görünce daha çok ağlamaya başladım ve yanına yaklaşıp;
Ben:Telefonunu unutmuşsun.
Cam:Sana ne oldu neden ağlıyorsun?
Ben:Sanane,rahat bırak beni umursama.Umursama'ki bende umursamim.
Cam:Madi!yapma ne olduğunu anlatacaksın.
Ben:Anlatmayacağım mümkünse çık hayatımdan.
Cam:Madi anlat dinlemek istiyorum.Sen insanların isteklerine saygı duyarsın.

Bu söz karşısında "Benimle gel."diye bağırdım.Önde ben giderken o beni takip ediyordu.Okulun ilerisinde dikkatimi çeken bir ev olmuştu onu oraya götürdüm ve yerden bir taş alıp cama atım cam tuzla buz oldu.Elinden tutup evin içine götürdüm."Hadi düzelt bu camı ilk zamanki gibi kusursuz yap.Yapamazsın demi.Ancak yapıştırırsın ama kusursuz olmaz işte benim kalbimde öyle ve mümkünse bana yaklaşma yaklaşma'ki kalbim kusursuz olsun.Tabi bundan sonra acımasız Madi gelicek."dedim.Cam ise bana baktı ve sinirle dönüp çıktı.

Kötü bir sözü aşık olduğuna söylerken kalbin daha çok acıyor.Benim kalbim bir gün düzeliyor bir hafta kırılıyor.Artık öyle olmayacak eski ben dönüyor.

~~~~~~~:-*

BU ARADA YENİ KİTABIM "KATİL"İ OKUYUN.İSİM ÜZERİNDE HALLA ÇALIŞIYORUM.İSİM İÇİN FİKİR ALSAM ÇOK İYİ OLUR.

ŞİMDİDEN TEŞEKÜRLER.

SEVGİLER.....