My life as a teenager. (Dutch)

Hoofdstuk 3. : Don't know what to do.

Ik kan nog altijd niet geloven dat het echt zo is, ik ben zwanger dit kan gewoon niet en hoe ga ik het mijn ouders dan moeten vertellen? ik kan het ze niet vertellen ze zouden me vermoorden of zometeen nog wat anders als dat.. Brrr ik mag er niet aan denken wat ze zouden gaan doen.

"Lynn je gaat het echt aan je ouders moeten vertellen hoor." fluister Nina me toe

"Ik-ik weet het.. het gaat enkel niet zo simpel zijn" bij elk geluid dat mijn mond verliet kwam het er steeds meer uit als een fluister toon en uiteindelijk heb ik niet eens enig idee of ze derest van mijn woorden wel gehoord hebben.

"Natuurlijk komt het goed Lynn, wij zijn toch bij je je twee beste vriendinnen we zullen je altijd blijven steunen." zegt Floor

"Awhh dankje guys, dat is echt super lief zou niet weten wat ik moet doen zonder jullie! maar houd het voor nu nog even voor je eigen wil je?"

"Ja ofcourse doen we dat moppie!" dit was dan ook het einde van onze conversatie want daar ging de bel, en dat betekende dat onze lessen gingen beginnen. Ik had op het moment van nu economie en ik haat het, ik snap er al amper iets van en vandaag gaat het al helemaal niet goed komen om op te letten. Ik liep al slenterend de klas binnen en naam plaats ergens op de achterste banken van de klas. Ik hoop maar dat iedereen me gewoon gerust gaat laten en de leerkracht me niet te veel vragen gaat stellen.

"Mhm, Leerlingen!! Willen jullie even luisteren?!!" roept de leerkracht ons toe terwijl de stemmen in het klaslokaal steeds stiller beginnen te worden.

"We hebben een nieuwe leerling vandaag bij ons in de klas, niet nieuw maar hij heeft zijn eigen van klas laten veranderen dus ik heet jullie in deze klas Welkom, Jordan!" vervolgt de leerkracht zijn zin van net, met een schok vliegt mijn hoofd omhoog en kijkt in de puur blauwe ogen van Jordan. Nee dit kan niet, dit kon gewoon niet gebeuren hij kan me dit niet aandoen. Niet veel later hoor ik de leerkracht zeggen dat Jordan maar naast mij moet komen zitten, dit was gewoon het einde van m'n leven ik kon dit gewoon niet aan wat hij mij aandoed.

"Hey Lynnie." zegt Jordan tegen me om een fluister toon.

"Praat niet tegen me Jordan."

"Vond je het dan niet leuk op muziekkamp?"

"Nee eigenlijk niet nee, ik vond niks leuk" gromde ik hem toe om mijn blik niet veel later weg te steken, ik haat hem, ik haat hem echt zo ongelofelijk hard.

"Woaa, rustig kitten"

"Heet me geen kitten, en laat me gewoon gerust ik heb niets met je te maken"

"Wow Lynn, je zwangerschapshormonen werken precies." met een ruk kijk ik in zijn pure ogen, en bedenk mij dan pas dat hij dit totaal niet kan weten hij zit me dus gewoon in mijn gezicht te beledigen zonder dat ik het zelf besefte heb ik in die tussentijd mijn hand op Jordan zijn wang laten rusten, maar blijkbaar is het niet zo goed begonnen ik heb hem namelijk een klap in zijn gezicht gegeven. Mhm ja dat zal hem misschien leren en ik bekijk hem met een grijns van top tot teen.

"Je gaat dit nog terug krijgen" sist Jordan tussen zijn tanden door

"Zullen we nog wel zien" zei ik op net dezelfde manier als hem terug en heb hem geen blik meer waardig gegund, de hele les heb ik niet liggen opletten omdat ik te druk in mijn gedachten verzonken was een hele les heb ik leggen nadenken over van alles ook gewoon over het feit hoe ik het mijn ouders ga moeten vertellen, misschien moet ik het zelfs niet zeggen en het gewoon laten weghalen of het op de wereld brengen zonder dat ze het weten. De bel ging af en dat betekende dat het tijd was voor de volgende les, ik had nu voor de rest van de dag muziek les dat vond ik nog leuk dit is dan ook de enige dag die ik leuk vind voor mijn lessen. Een zucht rolde mijn af, en toen ik recht stond om mijn boeken te pakken begon HIJ weer tegen mij te praten. Ja vanaf nu noem ik Jordan HIJ of HEM, hij is het niet meer waard om zijn naam uit te spreken.

"Tot zo hé princess" is wat ik hoorde op de achtergrond van mijn gedachten met een dodelijke blik volgde ik zijn bewegingen en begon walg nijgingen te krijgen, dit kan toch gewoon niet meer. Uiteindelijk zit ik hier in mijn volgende les, ik speel zelf op een cello ik kan er gewoon perfect mijn gevoelens in zetten, het lijkt of elke noot die ik speel met mijn cello me voelt en me opnieuw laat leven, het is gewoon zo een geweldig gevoel ik zou het voor niks meer willen ruilen.

- 15h30

De laatste bel ging af, en ik begon mijn muziek instrument in te pakken om naar huis te gaan eindelijk zijn al mijn lessen gedaan al kan ik niet al te veel klagen wand ik heb nergens deftig kunnen opletten ik zal de nieuwe noten wel een ander keertje beter leren ik had er vandaag echt geen zin meer in de gedachte dat ik zwanger ben bleef maar in mijn hoofd zitten. Ik stap de school uit en wandel zoals altijd richting de auto van mama en stap in.

"Hoi Lieverd, hoe is het geweest op school?" vroeg mijn moeder me.

"Mhm, gaat wel"

"Is er iets?" vroeg mijn moeder enorm bezorgd

"Neen mam, gewoon een slechte dag" bij dit lieten we het zo en reden we in stilte naar huis, Ashley zit vanachter in de auto op haar mobiel bezig haar zul je dan ook wel niet horen aangezien ze op haar mobiel bezig zit het enige wanneer je haar zult horen als ze het met iets niet eens is. Het komende kwartier ging in stilte voorbij en eindelijk waren we thuis aangekomen.

"Ik ga naar boven mam, heb niet veel trek nu." vertelde ik haar en haar goedkeuring werd bevestigd met een knik. Met een zucht van opluchting liet ik mezelf in het bed vallen om vervolgens mijn schoenen uit de doen, toen ik ze bekeek waren ze helemaal opgezwollen.. en toen ik iets later mijn joggingsbroek wou aan doen om rustig te zitten kreeg ik deze ook niet meer aan, ik begon te verdikken.. En dat wil zeggen dat het snel tijd word voor het mijn ouders te laten weten..

Hey mensen, ja zoals jullie lezen begin je het steeds beter en beter te zien dat Lynn zwanger is. Ik hoop dat jullie ervan genieten laat gerust een reactie en stem achter! Maak kennis met de jongen op de foto Jordannnn! Groetjessss xoxo