Şehre 16.40 sularında varmıştık.Şehri sevmiştim. Ama bir yandnda dağları ovaları yaylaların o serin havasını özlüyordum.
Şehir bambaşka bir yerdi . Arabalar insanlar hayvanlar parklar
AVM ler kısacası her yer çok güzeldi .Artık yalnızlığında güzel bir yanı güzel bir sesi vardı. Burada o kadar çok mutluydum ki
sizlere anlatamam . Hayallere dalmıştım o sırada MUSTAFA :
Eee...Senin adın neee??? dedi. Ben de ona Sinem benim adım
Sinem.dedim.Yüzündeki tebessümü görünce onun yanağına bir öpcük kondurdum.Yüzündeki tebessümü görmliydiniz. Tam da o sırada büyük bir gürültü koptu. Korku içinde Mustafa ya sarıldım. Az sonra heryeri dumanlar kapladı.Dumanlardan sonra çığlıklar bağırmalar ve ağlamalar duyuluyordu. Galiba kaza olmuştu . Hemde bir tramvay kazasıysdı . Yarlananlar ölenler hatta bulunamayanlar . O sırada ağlamaya başladım. Aklıma ailem ile geçirdiğim kaza ve ölen ailem geldi aklıma . Mustafa ya sıkıca sarıldım . Kazadan birbuçuk saat sonra Mustafa ile ev tutmaya karar verdik ve kiralık evleri gezmeye başladık . Bir tane evin içine girdik ve evin içinde çürümüş cesetler bulduk . Onları görür görmez oradan korku içinde hemen ayrıldık. Tam osırada bir uçak düştü . Burda kazaların ardı arkası kesilmiyordu . Korku içinde ağlamaya başladım ve Mustafa ya n olur buradan gidelim . Başka bir şehirde yaşyalım . Lütfennnnnn... dedim . Mustafa beni kırmamak için buna olumlu yanıt verdi . Ve yola koyulduk...
