KÖTÜ KAN

'UÇURUM'

 Ben Mira. Mira SOYHAN. Esnaf Suat Soyhan'ın kızı. Yıllarca dışarıdan mükemmel gözüken aile tablomuzu sorguladım. Komşularımız, çok az olan aile dostlarımız hepsi imrenirdi. Peki neden o kadar azdı çevremiz? Neden onların yanında mükemmelcilik oynuyorduk?

 Annem Sema, bir anneden çok evimizin hizmetlisi gibi davranırdı bana. Her anne kızına karşı hassastır ama benimki yerlere eğilirdi önümde. Hiç bir zaman bu aşırı ilgisini anlayamadım. Tıpkı babamın benden neden nefret ettiğini anlayamadığım gibi..

 Hep suçu kendimde aradım. Bir baba kızını neden sevmez. Küçükken her iş dönüşü atlardım boynuna. Her seferinde kollarımı indirip reddederdi beni. Geceler boyu babamın aslında beni sevdiğini anlatan masallar dinlerdim annemden. Zamanla vazgeçtim babamın sevgisini kazanmaya çalışmaktan. Alıştım beni sevmemesine, alıştım terslemesine. Anneme kötü davranmasına alışamadım. Annemde benim kadar mutsuzdu görüyordum gözlerinde. Bu evde koca dünyada birbirimizden başka kimsemiz yoktu. Hiç akrabamızın olmaması da tuhaftı.

 Her zaman öz güven problemlerim olmuştu. Resmen asosyaldim. Evdeyken de yemeğimi odamda yerdim. Babam beni görmediği zaman daha sakindi ve anneme daha iyi davranıyordu, bu yüzden mümkün olduğunca uzak kalıyordum. Boş vaktim bolca olduğundan sürekli kitap okurdum. Notlarım yıldızlar kadar parlaktı. Aynı düzende sürüp giden hayatımın değiştiği ana dek bir şekilde idare ediyordum.

 17 yaşıma girmeme çok az kalmıştı. Hasta hissettiğim için okuldan izin alıp eve erken dönmüştüm. Anahtarla girdim içeri, babamın sinirli sesini duyunca evde olmasına şaşırarak yavaşça ilerledim.

-Bak söylüyorum sana, çok az kaldı yaklaşık 1 yıl sonra miras üstüne geçecek. 

- O benim kızım bırakamam onu Suat. Paranı alacaksın işte onu rahat bırak.

Annem ağlıyordu. Başımdan aşağı buzlu sular dökülüyordu sanki. Ne konuşuyordu bunlar? Ne mirası?

- Mirastan kendi vazgeçerse belki ama geçmezse elde edebilmem için tek yolunun ölmesi olduğunu biliyorsun. En başından belliydi. Sana ona bağlanma dedim. Elimizde tutmak için ilgi gösterecektin. Gözünün yaşına bakmam bili..

-Tamam sus! Ben onunla konuşacağım sen sakın bir şey söyleme.

Annem ilk defa babama bağırıyordu. Yada sanırım ben ilk defa duyuyordum. 

 Babam geliyordu. Sendeleyerek mutfağa saklandım. Annem mutfağa girdiğinde korkuyla bana baktı. Sanırım konuştuklarını duymamdan korkuyordu. Bu işte çok pis şeyler dönüyordu ve öğrenene kadar renk veremezdim. 

Gülümsedim.

-Annecim? Neden öyle mutfağında kokarca görmüş gibi bakıyorsun?

-Ne zaman ve neden geldin ?

- Kendimi iyi hissetmiyordum. İzin aldım. Şimdi bahçe kapısından girdim.

Yüzünde rahatlamanın verdiği dalgayla kocaman gülümsedi 'iyi misin?' diyerek sarıldı bana.

- Evet, uyuyacağım biraz.

-Tamam ben pazara gidiyorum.

-Görüşürüz.

O evden çıkar çıkmaz babamın odasına gittim. Mirastan söz etmişti bu lanet oda da onunla ilgili bir şey olmalıydı. Dolaplar çekmeceler hiçbir şey bulamıyorum derken o kilitli kapağı gördüm. Anahtarı halının altında buldum. Burada kesin bir şey vardı. Kapağı açarken heyecandan kusacaktım. 

Kasa.

Evet, kesinlikle bir şey buldum! Şifre babamın doğum tarihiydi. Bu çok kolay olmuştu. İçindeki dosyayı açtım.