-Hyorin'ciğim senden birşey isteyebilir miyim acaba?
Diyerek koşturdu Jiyeon.
-Evet.
-Bir arkadaşım var. Biriktirme hastası. Evi dağınık ama çok değil. Yani en son enkaz altından yeni çıkmış gibiydi. Yardım eder misin? Diye soracaktım.
Dedi Jiyeon tek nefeste.
-Elimden geleni yaparım ama çokta heveslenmesinler.
Diyerek yanıt verdi Hyorin.
-Oh! Cidden sevindim. Akşama doğru başlayabilir misin?
Dedi Jiyeon.
-Oha! Ciddi misin? Hemen bugün mü?
Dedi Hyorin endişeyle Jiyeon 'a bakarak.
-Bugün başlarsak erken biter.
-Peki öyle olsun.
¥~|~¥
-Offf daha ne kadar kaldı?
Dedi Hyorin sinirle. Üzerindeki yorgunluğu nasıl atacaktı? Üstelik bu halde nasıl temizlik yapacaktı?
-Az kaldıı!
Dedi Jiyeon gözünü yoldan ayırmadan.
-Hah! Geldik.
Diyerek evi gösterdi Jiyeon. Hyorin arabadan indi. Dışarıdan hiçte pis görünmüyordu.
-Burası mı?
Dedi .
Jiyeon gülümsedi ve kafasını olumlu anlamında salladı.
-Pekala tamam. Başarılar. Seni akşam 20:00 gibi alırım tatlım.
Dedi ve Hyorin'in cevap vermesini beklemeden arabayı sürdü.
-Ayghh!
#-#-#
Belirli birsüre kapıyı çalmakla çalmamak arasında gitti geldi Hyorin. Sonra kendini toparlayarak kapının önünde durdu kendini dikleştirdi ve kapıyı çalmak için kendini hazırladı.
Tam çalacakken kapı açıldı. Çok tatlı bir adam açtı kapıyı. Adam diyordu çünkü çocuğa benzer bir tarafı yoktu.
-Şeyy... Ben Hyorin temizlik için geldim.
Dedi Hyorin gülümseyerek.
-Hee! Sen şu temizlikçi olmalısın değil mi? Yoksa değil misin?
Dedi çocuk.
-Temizlikçi?
Dedi Hyorin sorarcasına.
-Evet.
-Temizlikçi değilim.Duyduğum kadarıyla biriktirme hastalığın var. Evi temizlemek için yani Size yardım için buradayım.
Dedi Hyorin yandan yandan gülerek.
-Peki gel!
Dedi çocuk yana kayarak.
¥~|~¥
-Iyy! Bu ne böyle...
Dedi Hyorin yerden pis bir bez kaldırırken. Ne olduğunu oda anlamamıştı.
- O mu? O şeyy...
Dedi ki, sözü biri kesti.
-Aigoo! O benim t-shirtim.
-Hadi ama Ill Woo. Ortalıkta eşyalarını bırakmamanı söyledim.
Dedi çocuk.
-Joon Gi... Pişt bu kız kim?
