He's the one

5." Paasa!"

Im still in the hospital pero mamaya ay lalabas narin ako.Nageemote ako ng bumukas ang pinto.

It's him.

" kamusta na ang pakiramdam mo?" tanong nya.

I look at him with a boring look

" I'm fine " tanging sagot ko , tumingin ako sa bintana para mabawasan man lang ang kaba ko.

" Okay , well I have to go I just passed by just to check on you" anito at lumabas .

Tumingin ako sa pinto na nilabasan nya. Somehow I feel sad. Bakit sya ganyan?, I still remember that day way back in highschool.

Flashback:

After days Danrick and I became close, hindi ko rin alam kung paano but it started nung hinatid nya ako sa bahay.

Halos masira ko yung kama sa kakatalon sa sobrang kilig at kinabukasan ay nanglibre ako ng lunch sa buong klase even my parents ay nagtaka at kung kay Angelyn pa nakainom ako ng droga but I don't care as long na happy ako kasi for the first time he talked to me at ang bongga pa ay hinatid ako sa bahay.Diba ang haba ng hair ko!

Ngayon nandito ako sa labas ng Student Government office hinihintay sya he texted me kasi nga sabay daw kaming maglunch ,ito namang dyosa nyu excited that's why 10 palang nandito naku, yeah, you heard it right textmate na kami he asked for my number in case may meeting he' ll text me daw, pero I know this is  just his way, may nabasa kasi akong libro about how to court a girl siguro nagresearch din sya.

Hindi matanggal ang ngiti ko hindi ko man namalayan na nasa harapan ko na sya.

" hey Angel are you alright? " nagtatakang tanong nya.

Nagulat ako kaya di ako nakasagot agad.

" you're smiling like you are in love"  as i look into his face he has no idea the that the reason why i am today because of him.

" ay wala naman i just realized this morning that i am very blessed, that's all" nahihiya kong sagot sabay smile.

" well you look more beautiful when your smiling " mabilis ding tugon nito.

After nun we had our lunch together , dun kami nag get to know each other kungbaga kahit sa maikling oras na magkasama kami it feels like years for me ang sarap makita syang tumatawa and im very proud of myself dahil ako ang rason nun, simula din ng araw na iyon we became much closer na parang di na kami iba sa isat isa. At dahil dun naging usap usapan kami sa campus.