قدري ان احبك

6

(6)

فريده حاولت تهدى : انا حضرتك قلتلك عاوزاك وقلتلى استنى ومع ذلك اطلطعت ساعه وبعدين حضرتك ماشى ولا شايفنى
عمر بضحكه بارده: انتى موقفانى علشان كده
فريده : لا حضرتك
عمر : قولى عاوزه ايه مش فاضى انا
فريده : حضرتك قبل ما تحكم ع حد اعرفه الاول واتاكدت قبل ما تتكلم
عمر: مش فاهم
فريده : مطعم اللوتس
افتكر عمر : اها .. ماله
فريده : ال حصل فيه ..
قاطعها عمر : ال حصل فيه اتاكدت منه من مدير المطعم نفسه
فريده : وحضرتك صدقت وركبت حوار وحاولت تفصل بين رامى وهنا
عمر : انا محاولتش تصرفاتهم هما ال بتتحكم ف علاقتهم
فريده : هما بيحبوا بعض ..
راح عمر ضحك بصوت عالى : بيحبوا ... حب هو ايه الحب دا
بياكل بيشرب .. بيعيش ... دى مشاعر ضعيفه بتستغل الواحد وبتكسره
بتخليه زى السودانيه جت تحت كساره وطحنتها مش بتخلى من الواحد الا فتافيت ومش بيرجع تانى
فريده مصدومه من كلامه : انت فاهم الحب غلط .. هو حضرت محبتش
الحب حياه النفس ال بتتنفسه .. النور ال شايف بيه الاحساس ال بيخليه بتحس بجمال كل حاجه
الحب .. هو القدره ع انك تستحمل وتعيش وتكمل هو الحافز لحياه
عمر : دى فلسفه لناس الخياليه ال زى هنا ورامى وانتى كمان ..العقل مش كده
فريده: هو انت عمر ما قلبك دق ولا اشتقت ولا اتجرحت
تنح عمر من سؤالها ومتكلمش
فريده :الحب مجموعه احاسيس شوق ولهفه والم وعالم تانى يفصلك وفى نفس الوقت يديك حافز انك تستمر فى واقعك بمساعده الطرف التانى لو بيحبك بنفس القدر ...
فى اللحظه دى جت عربيه شايله معدات تعدى وفريده كانت ع حرف حمام السباحه ومره واحده كانت هتقع فمسك عمر ايدها ولحقها وشدها ناحيته وبقت فى حضنه تنحت لموقف وحست بقشعريره وقلبها دق بسرعه واتصلبت
عمر بنص ضحكه بارده وفريده فى حضنه : عجبك حضنى ولا ايه
كنت بسئل ازاى كنتى بتغوى الرجاله الكبيره ...لو بالكلمتين يبقى تكسبى
سمعت فريده الكلمتين وبعدت نفسها وبصتله
فريده بغضب : انت بتقول ايه
عمر : لا ولا حاجه بس كل واحد عارف بيعمل ايه
عموما انتى خلصتى كلامك وانا عندى شغل عندك حاجه روحى لمستر عماد
مشى عمر فريده شدته من ايده ووقف: انت غلطت فيا وانت متعرفنيش
انت مين علشان تحكم عليا وتصدر كلام واثق منه انت مشفتوش بعينك
عمر: لا شفت بعينى الموقف ف المطعم
فريده بعصبيه : شفت بعينك بترمى ف حضن رجاله الكبيره
ولا بيتكلم بحنيه وسهوكه معاهم
عمر افتكر انه مشفهاش كده شافها واقفه بعيد باصه ع الراجل بقرف : انا .. اقصد
فريده بعصبيه: انت تقصد تجرحنى باى حاجه ..انت بتجرح ال قدامك
من غير متتاكد ..انت عشت معايا او عرفتنى علشان تحكم عليا لا ..انت ليه قلبك قاسى كده ...انك تحكم ع غيرك من غير دليل واضح دا ظلم والايام مش هتسيب ال ظلم ...انا مش هبررلك نفسى لانى انا عارفه نفسى وتربيتى واخلاقى انما ال بيحب نفسه ويحب يأذى الناس انت ..داانت كنت هتأذى اقرب الناس ليك فوق من ال انت عايش فيه انت مش عايش ف الدنيا لوحدك
ومش كل حاجه فلوس ومناصبي في حاجه اسمها احساس واخلاق وتربيه يا ابن ناس الاغنيه
وبصتله فريده بصه غضب : متبقاش قاضى ع الناس و ناسى نفسك
ومتحكمش ع حد متعرفوش كويس .. وشغلك دا ربنا كريم بيزق النمله ف الارض يغور الشغل ال يقل من الواحد كده ..كرامتى واحترامى لنفسى اهم من اى شغل ......
مشيت فريده وخبطته ف كتفه وهى ماشيه وسابته فريده وهو مستغرب من اسلوبها الجامد ال مكنش فيه خوف من انها تتطرد من الشغل
وانه صاحب الشغل وانه اصلا مش عارف يرد عليها وانها هتسيب الشغل كده
مسك موبيله واتصل ب عماد المسئول ع الموظفين وعقودهم
عمر بصوت عصبى :عماد فريده لما تجيلك باستقالتها متوافقش عليها وخليها تجيلى مكتبى
عماد: فى حاجه يا مستر عمر
عمر: ممكن تعمل ال بقولك عليه
عماد : حاضر
عمر بيكلم نفسه: انتى تكلمينى كده وانا اقصد ساكت
دخلت فريده اوضتها فى السكن ولمت هدومها وكتبت استقالتها ورامى بيكلمها ومردتش عليه راحت ع مكتب عماد علشان تقدم استقالتها وتشكره ع اهتمامه فريده خبطت ع باب المكتب ودخلت
عماد باابتسامه: ديدا ادخلى
فريده باابتسامه: اسفه ع ازعاج حضرتك بس انا مش هاخد من وقتك دقايق
عماد: ادخلى اقعدى ..خير
فريده طلعت ورقه استقالتها : اتفضل
عماد بص تنح لانه كان شكك انها تعمل كده : خير فى حاجه يا ديدا
فريده : لا ابدا بس انا عاوزه ارجع القاهره ولشغلى القديم حاسه انى مش هتأقلم هنا
عماد سكت ثوانى : خساره بجد بس انا اسف جدا
فريده بصتله: اسف على ايه
عماد: مش هقدر اقبلها
فريدده: ليه
عماد: لو عاوزه تقدميها قدميها لمستر عمر نفسه غير كده مش هينفع
فريده: مش حضرتك المسئول عننا هنا
عماد: ومستر عمر المسئول عن المكان كله
اضايقت فريده واخدت الورقه وراحت ع مكتب مستر عمر وهى متنرفزه
وصلت المكتب وطلبت من السكرتير انها تدخل وبعد 5 دقايق دخلت
عمر كان قاعد ع المكتب وفاتح ملف قدامه ومنغير ما يبص قالها اقعدى
فريده بصوت عالى : انا جايه علشان من اقعد انا جايه ......
عمر بصلها : وطى صوتك واقعدى
قعدت فريده : وحطت الورقه قدام عمر
عمر بنص ضحكه : عاوزه تمشى والله دى حاجه كويسه جدا
فريده قامت : شكرا انا خارجه
عمر : بس مش همضى ولا هقبلها دلواقتى
فريده رجعت و بصتله: نعم
عمر قام من ع المكتب وراح قعد ع الكرسى حط رجل ع رجل
عمر: مش انتى قولتى انا بحكم ع الناس غلط وشككتتى ف كل كلامى
اثبتيلى ان كلامك صح وكلامى غلط
فريده بااستغراب : نعم
عمر : لو اثبتيلى كده ليكى اعتذار ولو طلعت انا صح وجتلى شكاوى منك
وانت بتتصرفى غلط مع الزوار هترجعى القاهره ع طول ومش هتلاقى شغل فى اى مكان كبير
فريده : دا رهان
عمر باصصلها: دا اثبات مين الصح
فريده حست انه هيتغلب عليها واستفزها وافقت
عمر: شهر واحد ال هيحكم
فريده بثقه: شهر او اكتر انا زى ماانا مش هتغير ..