İNTİKAM VAKTİ

2.BÖLÜM

Zaten çok sinirliydim, bide Pamirin bana öyle bağırması daha da çok sinirime gitti, ve bende ona bağırdım "Asıl sen dikkatli ol! Okulda tanınıyorsun diye bana bağıramazsın! Sen kendini ne sanıyorsun? " diye bağırdım o sırada Dolunay ve Nehir bana şaşkın şaşkın bakıyorlardı çünkü ben daha Pamirin gözlerine bakarken bile heyecanlanıyordum şimdi ise onunla kavga ediyordum. Bu akıl almaz bir şeydi benim için. Pamir her zaman ki gibi bana sert sert baktı ve elindeki kahve bardağının çöpünü suratıma attı. Ben hayatımda ilk defa bu kadar aşşağılanmıştım. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum, herkes bana alay eder gözlerle bakıyordu. Yerin dibine girmiştim daha fazla orda kalmadan tuvalete gittim. Kapıyı açar açmaz karşıma Cansel ve Seda kollarını göğüsünde birleştirmiş tek kaşını kaldırmış bana bakıyorlardı, ben tam yanlarından geçecekken Cansel beni tutup duvara itti. "Ne yapıyorsun sen be?!" Diye bağırdım Canselde yanıma yaklaşıp "Annem öldü diye ağlayarak herkese kendini acındırmaya çalıştığını, Pamire yaklaşmaya çalıştığını biliyorum, Fakat Pamir ben varken sanamı bakıcak? Sivilceli gözlüklü ve kilolu bir kiza... Sen buna inaniyormusun gerçekten?" Dedi bu çok ağırıma gitmişti kendimi artık daha çirkin ve ezik hissediyordum "Siz tam bir aşşağılıksınız! " diye bağırıp ordan kendimi dışarı attım. Aslında haksızda değillerdi, Cansel çok güzeldi o dururken niye sivilceli gözlüklü ve kilolu bi kıza baksınkı Pamir ? Beni hep böyle ezmelerinden nefret ediyordum ama çok uzun sürmeyecekti Canselin elinden en sevdiklerini almak için kendi kendime söz vermiştim eninde sonunda şans banada gülecekti. O gün daha hiç derse girmemiştim Dolunay ve Nehirde yanımdan ayrılmadılar, hep benimleydiler. Parkta oturduk biraz. Artık o okula daha çok gitmek istiyordum çünkü o Seda ve Canselden intikam alıcaktım, bugün çok aşşağılandım. Dayanamıyordum artık. Kızlar hep yanımdaydı onlarda benimle parkta oturmuşlardı, sonra evlerimize gittik. Eve gidince ilk işim yüzümü yıkayıp aynaya bakmak oldu. Ben neden her kız gibi değildim neden bir sürü kusurum vardı ? Bilgisayarımdan Canselin sayfasına girdim, o nasıl bu kadar kusursuz olmayı başarabiliyoduki ? Upuzun siyah saçları, o fizik adeta bir prensesten farkı yoktu. Peki ben niye böyleydim? nasıl kurtulacaktım bu halimden ? Tabikide Pamir bu tipimle dünyadaki tek kız kalsam bile bana bakmazdı. Çaresizce yatağıma uzanıp uyudum. Sabah kalkıp kendimi güzelleştirmeye çalıştım, ilk önce Mete ile kahvaltı yaptıktan sonra dişlerimi fırçaladım, yüzüme kil maskesi yapıp bekletirken de saçımı düzleştirdim ve maskeyi yıkadım. Güzel olmaya çalışıyordum ve çok istiyordum ama olmuyordu işte hep böyle kalacaktım. Meteyi komşumuza bırakıp okula doğru yürümeye başladım yine kızlarla buluşup okula birlikte girdik. Kapıdan girer girmez Pamiri gördüm yine çok tatlıydı elimde ki dondurma bir anda önümde duran Pamirin ayağına düştü Pamir çok sinirlendi ve herkesin önünde beni yine aşşağıladı "Sen kimsin de benim ayakkabıma dondurma düşürüyorsun?" Onu görünce elim ayağıma dolaştı tek kelime edemedim, zaten yüzüne hiç bakamadım koşarak oradan çıktım Nehirle Dolunayda arkamdan geldiler. Ağlayarak "Beni yine herkesin içinde aşşağıladı"
Nehir "Tamam, sakin ol canım sende onu aşşağıla."
"Bunu yapamam, bana ne yaparsa yapsın ben onu çok seviyorum, ondan vazgeçemiyorum."
"O senin sevgini hak etmiyor Çisil! " Bende biliyordum bunu o sadece kızlarla eğlenmeyi bilirdi. Hem çok saçmaydı aşşağılancak hiç bir kusuru yoktu ne sivilceli ne gözlüklü nede kiloluydu sevmesem bile neyi ile dalga geçicektim ki?
Artık okula girmekten utanıyordum, herkes bana gülerek bakıyordu. Belki de ben bu dünyada yaşamamalıydım onlar için görüntü kirliliğinden başka birşey değildim. O gün akşama kadar okulda bekledim çatıda oturuyordum Pamir kesin benden intikam alıcaktı. Bir anda önümden bi gölge geçti, korkmaya başladım kimsede yoktu okulda ve arkadan bir el omuzuma dokundu.
Hafif kalın bir sesle "iyimisin ?" Dedi.