Dear Stitch,
I survived! Today, I mean tonight, is already Thursday night and yes, I skipped Wednesday night. Skipped sa ano? Hahaha. Hindi ako maka get over sa Writing in the Discipline namin which I not that so so hate naman. Basta wag lang spelling. Wihihihi.
Ayun nga. In the duration of our examinations, Mike wasn't there.
At pagpasensiyahan mu na lang Stitch kung trying hard ako mag english. Ayoko mag conyo eh. It's like it's so baduy! Hihihi.
Anyways, nalulungkot din ako kasi nga pagdating ko sa bahay, yung Oreo na nakatago sa drawer ko ay nakita ng mga ever pasaway kong cousinsins at kanilang nilamutak. Imagine? Hindi ko nga yun binuksan at wala akong balak buksan yun kasi nga it reminds me of someone. Someone who's lonely. But with a piece of oreo, I made him smile.
Haaaay, bakit ko kasi tinago yun sa mabilis makita? Nakain tuloy nila Brigette. Kasusuo. -_-
Till here,
-Moisel
BINABASA MO ANG
Dear Stitch..
RandomNagawa ko po ang story na 'to kasi nainspire ako sa kwento ni Alesana Marie. Idol po kita. Sana huwag niyo pong masamain kung gagayahin ko ang story structure mo. Ang super galing mo po kasi :) This entries are all about Moisel, ang babaing bitt...
