Hemşire...

Kahramanimsin...

Beni o yarali askerle birlikte magaranin içine attilar...

Sonra,Firazinin sag kolu,Tabriz geldi,bana yardim çantasi getirdi ustume atdi ve gitdi...

Ben hiç duşunmeden hemen askerin yaralarina ilk yardim yaptim.Cok kan kaybetmişdi zaten boyle kalsaydi olecekti,benim acil kan bulmam lazim,fakat bunlar bize neki kanlarin gunahlarin bile vermezler,duşunurkem o yarali asker soyledi damarlarimdan duşman kani akacağina birakta oluyum...

Tabi ki de birakamazdim olume...
Başka çarem yoktu dua ederek,kendi kanimi verdim o askera...

Ya eyer kan uygun deyilse ozaman kendi elerimle oldurmuş olmurum o askeri...
Ama başka çaremde yoktu zaten...

Akşam olmuştu asker cok terliyordu ateşi vardi,ona ates duşurucu yaptim ve bikaç saate kendisine geldi...

Asker:hemşire?
Ben:buyur asker.
Asker:hayatimi kurtardin,sana borclandim..
Ben::)
Adin ne senin asker?
Asker:adim Yağiz...
Ben:benimde adim Ebru...
Yağiz:memnum oldum Ebru...
Ebru:bende)

Ve Yağiz uykuya dalar,bende.
Sabah saat 4falandi bagirti sesleri duydum uyandim,Firazi silahi dayaniş 6yaşlarindaki çoçuğun kafasina,çoçugun annesi yapmayin kiymayin bana diye bagiriyor...

Çoçugun son sozu:seni Allaha soyleyecem...
Firazi hiç acimadan cocugun kafasina sıkar...

Yagiz ateş sesi ile uyanir çok zayif olduğundan kalkamaz bile...

Yagiz:neoluyo Ebru?
Ebru:yok bişey...
Yağiz zorlada olsa kalkar ve gorur,cocugun cesedi ile eyleniyorlardi gozunu falan çikarip annesine yediriyorlardi....

Ben daha fazla bakamazdim...

Bi kaç saat geçmişdi ben Yagizla oturuyordum zavalli cocuga yaptiklari aklimdan çikmiyordu...

Birden içeriye Tabriz girdi beni kolumdan alip nereyese goturuyordu...

Tebriz:yuru kiz..!
Yagiz:neoluyo ulan?!nereye goturuyorsun kizi?!
Tebriz:kocasi gelmiş))
Ebru:ne kocasi be?!
Tebriz:Firazi komutan sana muta nigahi yapacak...