4.Bölüm

31 4 0
                                    

Silah sesleri hala duyuluyordu.Okadar korkuyordum ki onlara bir şey olucak diye kaanın adını bağırarak merdivenlerden indiğimi bile daha yeni farketmiştim.Aşşağıya indiğimde karşı karşıya geldiğim görüntü tam olarakta şöyleydi; Aygül hanım kucağındaki Kaanla bir duvarın kenarına sinmiş şekilde duruyordu.Berk ve Ahmet Bey ellerindeki silahlarla dışarıda ki adamlara karşılık veriyorlardı.

Şu an gözümün önünde olan tablo aynen bu şekildeydi.Ayakta öyle dikilmeyi bırakıp eğilerek Aygül hanım ve oğlumun yanına gitmeye başladım.Yanlarına vardığımda ilk işim "Aygül hanım neler oluyor allah aşkına siz ve Kaan iyi misiniz?"diye sormak olmuştu.Aygül hanım sanki bir transtan çıkmışcasına sarsılarak bana bakmaya başladı."Güneş biz iyiyiz ama Kaan çok korktu"dedi hemen yanlarına çömelip Kaanı kucağıma aldım ve onu sakinleştirmeye çalıştım.En sonunda silah sesleri kesilmişti.Bize doğru Berk ve Ahmet bey harici 4 takım elbiseli adam daha geliyordu.Onları görünce aslında gevşeyip rahatlamam lazımdı ama ben daha çok kasılmıştım ve kaanı daha çok sarmıştım.Onlar yaklaşmaya devam edince yüksek bir şekilde bağırdım "Yaklaşmayın" diye onların elinde silahları gördükten sonra dışardaki adamlardan hiçbir farkları kalmamıştı gözümde bu olanlar sadece filmlerde olurdu.Böyle şeylerin gerçek hayatta yaşanma ihtimali yoktu bana göre Berk"iyi misiniz" diye sorduğunda hala yanımıza doğru adımlar atıyordu"Yaklaşma y-yaklaşmayın hiç biriniz" diyebilmiştim sadece kekelememi bile takamıycak kadar kötü durumdaydım.Ahmet bey "Aygül iyi misin" demişti sadece beni sormamıştı beni geçtim torununu bile sormamıştı bu adam bizden neden bu kadar nefret ediyordu bu kadar ben bu zamana kadar onlara karşı hiçbir şekilde saygıda kusur etmemiştim ki bu kin bu nefret bana göre çok fazlaydı.Ben bunları düşünürken Berk yanımıza gelmişti bile ve kolu kanıyordu.Vurulmuştu galiba Aygül hanım hemen sindiği duvardan doğrularak Berkin yanına geldi"Oğlum kolun kanıyor gel pansuman yapalım"diyerek onu bizden uzaklaştırmaya çalışıyordu ama Berk bir adım bile geri atmamıştı."Ben burdan gitmek istiyorum" dedim hiçbir şeyi sorguluycak durumda değildim miniğimi bu ortamdan hemen uzaklaştırmam lazımdı çünkü ağlamayı bırakmış olsa bile iç çekişlerini duyabiliyordum.Bu ortam miniğime ya da bana göre bir yer değildi.Berk hemen karşı çıktı."Hayır hiçbir yere gitmiyorsunuz Güneş burda güvendesiniz biraz sakinleşir misin artık"dedi.Onu dinlemelimiydim.Ayağa kalktım ve söylenerek merdivenlere yöneldim."Ben kaanı sakinleştirip geliyorum ve siz bana herşeyi anlatıcaksınız"demiştim en son sözlerimi bitirir bitirmez hızla merdivenleri çıkmaya başladım.Kaldığım odanın önüne gelince bir hışımla odaya girdim ve kapıyı çarparak kapattım.Tamam bu saygısızlık olabilirdi ama benimde oğluma zarar gelebilirdi.Buna asla sessiz kalamazdım.Kaan en hızlı göğsüme yatırdığım zaman uyurdu bende öyle yaptım.Kalp atışlarımla sakinleşmesini umarak yatağa uzandım ve onuda üzerime yatırdım.Ne kadar bu pozisyonda kaldık bilmiyorum.

 Kaanla beraber azda olsa bende sakinleşmiştim.Gözlerim kapalı bir şekilde yatakta uzanırken kapı çaldı.Gel dediğimde kapı açıldı ve içeriye kolu sargılı bir şekilde Berk girdi.Aslında onun içinde endişelenmiştim ama o ellerinde ki silahlar bütün olayı bitirmişti benim için "Ne var Berk" dedim ters bir şekilde galiba böyle bir tavır beklemiyodu ki şaşırmıştı.Kendini toplayınca "Kaan nasıl onu merak etmiştim"dedi.Allah aşkına beni bu evde önemseyen kimse yok mu bazen içimden ergence tripler atmak geliyor bağırarak' bende burdayım' demek istiyorum tabiki de diyemiyorum.Kırgınlığım izin vermiyo kenidimi hatırlatmama "Kaan iyi" diyorum dışımdan ama içimden "Ben iyi değilim sensizlik koyuyo be adam" diye geçirmekten de alamıyorum kendimi başını sallayıp kapıya yöneliyor "Aşşağıda seni bekliyoruz konuşulması gereken bir konu var" diyip çıkıyor odadan ne kadar sırf onlar aşşağıda diye inmek istemesemde ortada nelerin döndüğünü merak ettiğim için kaanı uyandırmamaya dikkat ederek üstümden yatağa yerleştiriyorum.Miniğim o kadar masum ve güzel ki onu öpmeden odadan çıkamıyorum.Odadan çıkınca derin bir nefes alıyorum çünkü aşşağıda neler duyacağımı bilmiyordum...

��B���?D���

İmkansızlığın HikayesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin