Dedikleri en azından bana ağır gelmişti ve onu orda bırakmıştım. Evet. Ben pek kimseyle konuşmamıştım. Sayılı kişiydi. Ve bana bunları diyen tek kişi oydu. Biraz kırılmıştım. Arabama binerek evime gittim.
Laptopımı açtım. Şarjına taktım. Telefonuma gelen mesaja baktım
Blake; Sasha konuşmamız gerek
Çok önemli
Hepsini Davina yapmış
Tanrım
Hani geçen gün Davina'ya gitmiştim hatırlıyo musun?
İşte o gün oyun oynamak için telefonu elimden almıştı
O zaman yapmış
Sasha; sana neden kızamıyorum ki?
Yazdığım şeyden sonra düşündüm. Çünkü aşıksın diye bağıran kalbim ve beynime karşı uyumayı seçtim
▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓▓
Laptopımdan gelen sesle uyandım. Skype araması vardı. Açık unuttuğum içindi. Aramayı kim olduğuna bakmadan cevaplandırdım. Blake'i gördüğümde laptopı kucağıma aldım. Üstümde sadece buliz vardı ve bacaklarım gözüküyodu. Yutkunduğuna dair bi ses çıkardı.
"Neden mesajlarıma ve aramalarıma neden cevap vermedin?" Telefonuma uzanıp elime aldım. 200 küsür mesaj vardı. Ve 50 küsür arama. "Uyuya kalmışım." Oflamıştı. "Laptop açıkken mi?" Bu sefer ben ofladım. "Uyuya kalmışım dedim ya şu tipime baksana. Ve hemen ne diyceksen de uyumak istiyorum." Gülümsedi. "Beni affettin mi?" Sorusuna karşı durdum. Affettiğimi ima etmiştim ama söylememiştim. "Affettim." Konuşmayı sonlandırıp odama çıktım.
██████████████████████████
Okula geldiğimde Blake kapıda bekliyodu. Neden kim olduğumu söylemiştim? Amaçsızdı. Öyle kalsaydı yani. Kapıdan içeri girerken yanıma geldi. "Hani affetmiştin?" O konuşunca uykum geliyodu. Sesi rahatlamamı sağlıyodu ve mayışıyodum. Sesini duyduğumda uyumamak için kendimi tutuyodum.
"Ya sus ya da bana kahve al." "Neden?" Esnediğimde kolumdan tutup kafeteryaya götürdü. "Çok uykum var." Esnerken konuştuğum için sesim boğuk çıkmıştı.
Güldüğünde tekrar esnedim. Zaten uykum vardı ve daha çok uykum geliyodu. "Ben kahve alıyorum." Yanımdan ayrıldığında bi masaya oturup kafamı koydum. Biraz sonra Blake'in sesini duydum. "Hadi kalk." Kafamı kaldırıp baktığımda kahve yoktu.
"Kahve nerde?" Gözlerini devirmeye çalıştığında güldüm. "Ne var?" Ayağa kalktığımda konuşmaya başladım "Gözlerini deviremiyosun ve sen gözlerini devirincd değişik ama komik görüntü ortaya çıkıyo." Tekrar güldüm. "Ben güzel göz deviririm bi kere tamam mı?" Bu sefer ikimizde güldük. "Davina'yla aranız nasıl?" Sorduğum soruya karşı yüzü asıldı.
"Biz ayrıldık." "Ne ciddi olamazsın! Niçin ayrıldınız!" Sesim biraz yüksek çıkmıştı ve çoğu kişi bana bakmıştı. "Önünüze dönün!" Diye bağırdığımda herkes işine geri döndü. Blake güldü.
"Senin için ayrıldım."
