Συγκάτοικοι με το ζόρι!

~ Κεφάλαιο 7ο~

" Τι στο καλο κανεις εσυ στο κρεβαατι μου;" τον ρωτησα, κυριολεκτικά ουρλιάζοντας.
" Πρωτων, σταματα να φωνάζεις και δεύτερον..." κοιταει γυρω του... το σκεφτεται λ κιολας ο βλακας...
" Τι στο καλο κανω εδω πέρα γαμωτο;"
"Βασικα η σωστη ερωτηση, ειναι τι κανεις στο κρεβάτι μου, ξαπλωμενος διπλα μου και με μονο το εσώρουχο.και γιατι με ειχες αγκαλια;" τον ρωταω και σιγα-σιγα συνειδητοποιώ τη σοβαροτητα της κααταστασης. Ω, θεε μου... πες μου οτι δεν με αγγιξε...
" Δεν ξερω γαμωτο... δενν θυμαμαι τιποτα απο χθες..." πλεον φωναζει.
Ξαφνικά, μπουκαρουν μεσα η Δαναη και ο Στέφανος. Τι στο καλο κάνουν αυτοί οι δυο εδω περα;
"Τι εγινε; Γιατί φωνάζετε πρωί-πρωι;"
" Τι κανετε εσεις εδω;"
" Εμ, καταρχην, εσυ κυρια μου, ειχες γινει λιωμα χτες, και μετα τον καβγαα με τον αδελφο σου, βγηκες εξω και λιποθυμησες και εσυ μοιραιο αγορι, η γκομενα που πασπατευες χτες, σου εριξε καατι στο ποτο, οποτε δεν μπορουσες να περπατησεις. Εμ, μεταα εγω διαπιστωσα πως καππου εχασα τα κλειδια μου και επειδη ο Στεφανος ξεχασε τα δικα του, σκεφτηκα πως δεν θα σας πειραζε να μεινουμε εδω το βραδυ. Οσον αφορά το γεγονος οτι ειστε ημιγυμνοι, δεν εχω ιδεα..." λεει και της ξεφεύγει ενα πονηρο γελακι. Την αγριοκοιταζω κααι αυτοματα σταματαει.
" Πρεπει να ηταν η χειροτερη εμπειρια της ζωης μου..." μονολογω.(μονη χωρις φιλους)
Ν
"Ναι, γιατί εγω ηθελα πααααρααα πολυ ναα περασω μια νυχτα μαζι σου... ξενερωτη, ουτε νυχτα, ουτε μερα. Για τιποτα απο αυτα δεν ειισαι ικανη! " μου λεει. Αυτοματα, σηκωνετε, αποκαλύπτοντας τους καλλιγραμμους (το σκοτωσα) κοιλιακούς του. Οπα, οπα! Δεν το ειιπα αυτο... Οου ναι!Το ειπες!Και καθως συνεχιζω τη συζητηση, με το υποσυνειδητο μου, ο Ιασονας βαζει ενα πρασινο, τζιν παντελονι και φευγει απο το δωμάτιο, κατευθυνομενος-λογικα- στο δωματιο του. Ο Στεφανος τον ακολουθει και η Δαναη, κααθεται στο κρεβατι. Σηκωνομαι, βαζω ενα σορτς και ενα τοπακι και ξανακαθομαι.
" Λοιπον;" με ρωτάει.
"Τι;"
"Εσυ θα μου πεις..."
"Τι να σου πω ρε Δαναη;" την ξαναρωταω εκνευρισμενη.
" Εμ, χτες σε εβσλα σε ενα κρεβατι με τον Ιασονα,που παρεμπιπτόντως μισειται ο ενας τον αλλο, ντυμενους και σημερα το πρωι σας βρισκουμε να ταακωνεστε στο ιδιο κρεβατι,αλλα με τα εσωρουχα... δεν νομιζεις οτι μου οφειλεις καποιες εξηγησεις;" με κπιταει με ενα βλεμμα που σκοτωνει. Λεμε τωρα... Τι περιμενει ναα της πω τωραα Λες καιι θυμαμαι τιποτα...
" Τι να σου πω ρε Δαναη; Δεν θυμαμαι τιποτα...Λες να το καναμε στον υπνο μας;" της θετω παρατεταμενα ρητορικά ερωτήματα.
"Δεν νομιζω να εγινε κατι παραπανω απο φάση.Αλλιως θα ησασταν τελειως γυμνοι." Εχει ενα δικιο σε αυτο. Τουλαχιστον, κατι ειναι κι αυτο.
" Εχεις δικιο. Παλι καλα!"
"Μυρτω;"ρωταει δυστακτικα. Ωχ...
"Τι ειναι;"
"Δεν νομίζεις οτι μετά το περιστατικο με τον Οδυσσεα, πρεπει να προχωρησεις;" με ρωτάει και φαίνεται λες και φοβαται για την απαντηση μου. Και με το δικιο της, εδω που τα λεμε...
" Δεν-δεν ξερω... Εννοω... δεν θελω να προχωρησω! Δεν θελω να γινω οπως πριν, δεν θελω να ειμαι ευαισθητη, συναισθηματικη, δεν θελω ναα ανοιγομαι στον αλλο, δεν-δεν θελω να ξαναπερασω εκεινες τις στιγμες. Τουλαχιστον, δεν είμαι ετοιμη ακομα." Της μιλησα καπως εντονα, αλλα δεν μπορουσα αλλιως. Δεν αντεχω να μιλαω γι αυτο το θεμα.
"Συγνωμη, δεν ηθελα να σε κανω να θυμηθεις, απλα καποια στιγμη πρέπει να το πάρεις απόφαση: δεν ειναι ολοι σαν εκεινον!!!

* Και τωρα ειναι που τριβετε τα πανεμορφα ματάκια σας, για.να. δειτε αν ειναι αληθινο! Oh yeah! Ειναι λιγο μικρο και βαρετο βεβαια, αλλα τι να κανουμε... Εχουμε διαφορες καινουριες πληροφοριες για το.παρελθον τηςς Μυρτώς. Τι της συνεβη αραγε; Ποιος ειναι ο Οδυσσέας; Θα εβαζα το πρωι, αλλα επειδη εζω γενεθλια σμρ.-να με χαίρεστε βρε- δεν προλααβα... Ελπιζω να μη με μισειτε που αργησα να ανεβασω. Τωρα που εχω κινητο θα ανεβαζω σιγουρα πιο συχνα!I swear! :-) * vote and comment please !!! Στη φωτο πανω ο Ιάσονας <3

Kisses, Irene :-*