Συγκάτοικοι με το ζόρι!

~Κεφαλαιο 11ο~

"Μυρτω;" φαινεται ξαφνιασμενος. Σαν να μην ηξερε πως μενω εδω.

"Γεια σου Οδυσσεα..."

"Γεια.. εμ εσυ μενεις εδω;"

"Ναι, συγκατοικο με..." διακοπτομαι απο δυο χερια, τα οποια τυλιγονται γυρω απο τη μεση μου.

"Μωρο μου ποιος ειναι;"λεει και μου αφηνει ενα υγρο φιλι στο λαιμο. Ενταξει, βαθιες ανασες...

"Εμ, ενας παλιος...φιλος."λεω τελικα.

"Να υποθεσω πως συγκατοικεις με το αγορι σου λοιπον..." λεει με μια δοση ειρωνιας στγ φωνη του.

"Ιασονας." Βγαζει το ενα χερι του απο τη μεση μου και το απλωνει προς το μερος του Οδυσσεα.

"Οδυσσεας." Ανταλασσουν δολοφονικα βλεμματα... Δεν θα περασουμε καλα...

"Εμ, μωρο μου, παω να κανω ενα μπανακι και μετα μπορουμε να φυγουμε." Γυρναω το προσωπο μου για να του πω ενταξει, μα δεν προλαβαινω, αφου τα χειλη του συγκρουονται απαλα με τα δικα μου. Ανταποκρινομαι, διχως να το σκεφτω... Για μια στιγμη ξεχναω πως βρισκομαστε μπροστα στον πρωην μου και αφηνομαι. Νιωθω εναν κομπο στο στομαχι μου και η καρδια μου κοντευει να εκραγει. Ακουω τον Οδυσσεα να ξεροβηχει και απομακρυνομαι. Τον κοιταω στα ματια για λιγα δευτερολεπτα.

"Ενταξει." ψελλιζω. Με αφηνει και κατευθυνεται προς τα μεσα.

"Συγνωμη για το... πριν... εμμ.. τι-τι ηθελες;"

"Αμ.. ναι σωστα.. εχω ενα δεμα για σενα... ή για το αγορι σου τελος παντων.." λεει και μου το δινει. Διαβαζω τα στοιχεια του περαλειπτη και παρατηρω οτι δε γραφει το ονομα μου, αλλα της κυριας Ευριδικης, που μενει στο πανω οροφο.

"Ναι, μονο που δεν με λενε Ευριδικη. Εχεις κανει λαθος στον οροφο. Η παραλειπτης μεενει στον πανω οροφο."

" Α,  συγνωμη!"

"Δεν πειραζει.."

"Φαινεστε ερωτευμενο ζευγαρι..."

"Ειμαστε..."

"Ποσο καιρο ειστε μαζι"

"Εμ.. ενα χρονο"

"Α.. λιγοτερο απ οτι εμεις."

"Ναι..αλλα ισως δυνατοτερο."

"Τι εννοεις;"

"Ο Ιασονας... δεν θελει να με χρησιμοποιησει απλα για να περασει καλα... ειμαστε μαζι γιατι μαγαπαει.."

"Και πως ξερεις πως δε θαα σε χρησιμοποιησει κι ααυτος..." αα εχει πολυ θρασος.

"Ξερεις κατι; δεν ειναι ολοι σαν εσενα!"

"Ισως εισαι πολυ αφελης για να το καταλαβεις.." προσπαθω να συγκρατησω τα δακρυα μου, αλλα δεν τα καταφερνω καλα.

" Ισως να εχω βρει τον σωστο ανθρωπο αυτη τη φορα.. γι'αυτο.."

" Ισως να σε κοροιδευει κι αυτος οπως κι εγω. Παρτο αποφαση μωρο μου, νε οποιον και να σαι, παντα θα σε βλεπουν σαν αντικειμενο.. χαχαχα εισαι τοσο χαζη για να δεις την πραγματικοτητα.. μονο γι αυτο εισαι ικανη.. να σε πηδανε και μετα να σε παρατανε...σαν μια π*******!"δεν αντεχω αλλο να τον ακουω.

"Μαλακα!" Φωναζω και κλεινω τη πορτα. Πεφτω κατω κλαιγοντας. Μεσα στο κλαμα μου, νιωθω για δευτερη φορα σημερα δυο χερια κατα μηκος της μεσης μου να με σηκωνουν. Με βαζει μεσα στην αγκαλια του.

"Σσσσς... ει,ει κοιταξε με.. " μου λεει τρυφερα και γω κανω οτι μου λεει.

" Γαμωτο...  ποιος στο διαολο ηταν αυτος και γιατι σε εκανε ναα κλαις;" με ρωταει μα εγω δεν μπορω ναα του απαντησω. Οταν πια καταλαβαινει οτι δεν προκειται να παρει απαντηση, με σηκωνει και με παει στο δωματιο μου. Με βαζει κατω απο τα σκεπασματα και μετα μπαινει κι αυτος βαζοντας με στην αγκαλια του...

Και σε αυτη τη θεση με πηρε ο υπνος...

Χευ,χευ,χευ!!! Τι κανετε mates μου;
Χαμος και παλι χαμος...
Κοιμηθηκαν αγκαλια τα παιδια.. για δευτερη φορα.. χεχε...
Πολυ βλακας ο Οδυσσεας..
Τι νομιζετε πως θα γινει στο επομενο...
Spoiler στο snapchat...
Comment and Votes please.. :P

Kisses, Irene