Gozlerimi actigimda kendimi arabanin tavanina bakarken buldum. Dogrulup bir esnedikten sonra iyice gerildikten sonra arabaya bindigimde cikardigim ayakkabilari giydim ve arabadan inip bagajdan kendi cantami ve babamin cantasini alip evin yolunu tuttum.
Giderken alti yil once burada birakmis oldugum cocukluk anilarini gozumde canlandirdim. Ne kadarda eglenmistim oolaydan once.
O gun yagmur yagmisti. Etraf islakti. Benim o zamanki aklim iste. Mutlaka ogrenmem gerekiyordu dimi o iki tekerlekli olum oyuncagini. Deliyim ya ben.
Adim Yagmur. Ama o gun keske yagmur yagmasaydi.
Bisikletle o adini bile bilmedigim cocuk ezilmeseydi.
Annem gorup babama haber vermeseydi. Babam keske cocugu haliya sarip gommeseydi.
Keske...
O sirada eve varmistim. Yoldan geldigimiz icin karnimin acligina aldirmadan sitenin yapiminda bir yanlislik nedeni ile olusmus altinin bos olan kayaliksi yere gidip ayaklarimi asagi sarkittim. Uctugumu hayal ederek dusuncelere daldim. Ama yalniz degildim aslinda. Yanimda bir halinin icine sarili olarak gomulen o cocugun topragin altindaki cansiz bedeni vardi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yagmur/'un Cinayeti
ChickLitYagmur 6 yil once bir cocuk oldurmustur. Belki yagmur yagmasaydi bugun yuzu bir kez olsun gulebilirdi. 6 yil sonra yine yagmur yuzunden cocugun olmedigini anlar. Bu kitap sadece adi Yagmur olan bir kizin direnis hikayesini degil, ayni zamanda yagmur...
