Başladı sanarken bitten hikayelerle büyüdüm ben . Ya başladıgında ben yoktum ya da başlamamıştı hiçbirşey . Ama sadece umut etmeliymiş insan umut en büyük kazançmış hikayeme isyanlarla degilde umutla bakmalıymışım aslında . Umudumu yitirmeden devam etmeliymişim sessizce . Sonra sessizligim bozuldu büyüleyici bir aşkla herşey o kadar hızlıydıki anlayamadım be oldu ne bitti önce isyan ediyordum sonra kendimi umut ederken buldum sonrada sonunu göremedigim bir yolda düşünmeden yürürken buldum kendi mi . Ama zaten aşk düşünmeden korkmadan sonsuz oldugunu zanetigimiz birşey degil mi?
"sana ragmen sevmekte varmış kalbim "
Sonsuz olmakmıymış aşk
Sonsuzluk aşkın adı sanırdım eskiden aslında sonsuzlugun adı senmişsin senin adın kayıplarda bu deli kalbim sevmez sanırken sana nasılda kapılıvermış tam da en zayıf oldugum anda bmyle hazırlıksız yakalandım yine sana .
Hikayenin başlangıcı
Lisenin ilk yılı yakışıklı bir adam sözlere sıgdıramadıgım kadar sevdigim bir adam ama benden habersiz kendi halinde çalışkan zeki kendinden emin ve çok yakışıklı biri adı ali eskiden aynı mahallede oturuyorduk sonra taşındılar yani lisede tanışmadık önceside var . Ama bir önemi yok okulun tüm güzel kızları peşinde olunca insanın kimseyi gözü görmüyor . Biraz kazma da ayrıca kimse umrunda degil bir edasi var baska kimsesi yok sanki kimseyi gözü görmüyor ne beni nede baskalarini . Edayı çok seviyor ama edanın umrunda degil hep baskalarında gözü . Onu aldatıyor hata ama aşk işte herşeyi sineye çekiyor gözünün içine bakıyorjm ama beni görmüyor birtek eda işte ama bem çok seviyorum ilk defa
Gevenin sesini dinler oldum uzun zamandır sanki bana birşeyler anlatmaya çalışıyor ama anlamıyorum kalbimin aklımın gecenin sesi birbirine karışıyor kimi dinleyecegimi bilmiyorum aklım söykeme bilmesin senin sevgini haketmiyo diyo kalbim aşkta grur olmaz git söyle diyo gece ise bana bakmak için ona ihtiyacın var diyo aslında kalbim ve gece hemfikir ama aklım herşeyi bozoyor bide üstün çıkması yok mu beni benden alıyor . Yani ben aslında hiçbirini kontrol edemiyorum iyce aptal aşık oldum sessiz sessiz oturuyorum hep kimseyede ablatamıyorum bitek geceye işte o da o kadar kısa geliyor ki artık nasıl geçti ne oldu anlayamadan bitiyor işte .
Kavga etmiş edayla eski bir dostuna içini fökmek istemiş yani bana komik degik mi ? Bencede hiç mi anlamaz insan bu kız bana çok güzel bakıyor acaba birşey mi var diye hiç mi bakmaz etrafına edadan başka kim var diye ya . İnsan höxünün önünde ji mutlulugu nasılda kaçırı veriyor dedim ona sonra kalkıp uzaklaştım yanından ertesi gün aklına gelmiş neden öyle dedin diye sordu bende cevap bile vermeden gitmekiyi deyip kaçtım ama keşke itiraf etseydim diyorum . Sonra okul çıkışı konusalım mı dedi ali bey. peki dedim bana zor mu diye dprdu bende ne deyince sevmemek zor mu dedi yüzüne baktım ve hiç konuşmadım sonra o da sustu ertesi gün okula geldigimde ailesinin halasının yanına izmire gittigini ögrendim . Sma üzülemedim hiç sanki büyük bir aştan kurtulmuşum gibi o an anşadım ki görmeden alışması kolay oluyormuş . Ve yine umutlar alabora .
