a life with a bad boy

hoofdstuk 2

POV Julie

Mijn oortje viel uit dus ik taste rond om hem te pakken, maar ik kon hem niet vinden... "leuke muziek" hoorde ik een stem zeggen. Ik schrok en keek naast me, en ja hoor dezelfde jongen die mij nog geen 5 minuten geleden in een klaslokaal had gesleurd, zat nu naast mij. Wat doe jij hier? "Nou lekker aardig ben jij zeg." Zegt de jongen. "Mijn naam js Ryan, en jij heet toch Julie?" Ja zo heet ik. Ik snap het niet, waarom zit hij naast me en waarom is hij zo lief? Hij is schattig... NEE hij is een idioot een egoïst! "Halloo ben je verdronken in mijn mooie ogen, want ik weet dat ze mooi zijn". Nee ik kijk naar je gezicht je moet echt naar de schoonheidsspecialist!
"Je vind me leuk he" ECHT NIET! is hij gek geworden ofzo! Ga weg en laat me met rust stomme idioot! "Ooit ben je mijn vriendin wacht maar!" Ja vast! Net toen kwamen twee meisjes naar me toe gelopen, Desi en Catlyn.
"Hey is alles goed?"
Ja alles is oké antwoorden ik.
"Fijn" antwoorden Catlyn. "Ik ben Catlyn en dit is Desi" heei leuk om jullie te ontmoeten! Toen viel er een dodelijke stilte, we keken elkaar aan en begonnen samen heel hard te lachen. Vanaf dat moment waren we vriendinnen. We keken naar ons rooster en zagen dat we 3 lessen samen hadden. De andere lessen had ik samen met Ryan. *ZOOEEEMMMM* De bel ging en we moesten allemaal naar een andere les. Toen ik eenmaal in de klas zat, kwam Ryan binnen. Hij keek de klas rond en zag mij zitten. Hij liep met een grijns op me af. OWHNEE! Het tafeltje naast mij is leeg! Hij ging zitten "hey schatje" en toen legde hij zijn hand op die van mij. Ik trok hem meteen weg. Houd je handen thuis eikel! De les heeft nog nooit zo lang geduurd. Toen de zoemer ging sprinter ik de klas uit, maar te vroeg gejuicht. Mevr. Scheepers vond me te druk dus ik moest weer eens nablijven, en omdat Ryan lachte moest hij ook nablijven! Fijn. Aan het eind van de dag liep ik naar het nablijf lokaal. "Bent u Julie van Dijk?" Ja meneer.
Ik ging rustig zitten en begon aan mijn huiswerk. Even later ging de deur weer open, geen verrassing meer wie dat was. "Bent u Ryan Bisschop?" "Ja meneer." "Oké, jullie blijven hier tot 5 uur. Ik moet nu naar een vergadering en doe de deur op slot, om 5 uur doe ik hem weer open. Ga maar aan je huiswerk werken". Fijn nu zit ik hier opgescheept met Ryan voor 2 uur lang! Toen de docent de klas uit was, keek ik naar Ryan. Hij glimlachte. Hij is echt super schattig als hij lacht. Hij keek naar mij en ik voelde mijn wangen gloeien. "Wat is er," zei hij met een glimlach. Ow niks alsof ik hen ga vertellen dat ik hem schattig vind.