Haruno Sakura ağzından;
"Sakura-chan işin bitince biraz da burada bana yardımcı olabilir misin?"dedi Naruto.Kendisi benim en yakın arkadaşlarımdan birisi olur ve şuan onunla beraber işe girdiğimiz kafede çalışıyor biraz para kazanmaya çalışıyorduk."Tabii" dedim ve elimdeki havluyu masaya koyarak yardım için Naruto'nun yanına gittim.Siparişleri yazıyor ve Temari'ye iletiyordum.Naruto kadar olmasada Temari'de yakın arkadaşlarımdan birisiydi ve onu neredeyse bir aydır tanıyor olmama rağmen şuan yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu."Ben olacağım." Dedi Naruto.Anlam veremez halde yüzümü buruşturarak Naruto'ya baktım."Ayın elemanı ben olacağım Sakura-chan."dedi gülümseyerek.Ardından bende ona gülümsedim ve "Bir aydır burda çalışıyoruz gerzek.Ayın elemanı olamayacaksın."dedim.Naruto omuz silkerek "Görürsün."dedi ve siparişleri servis etmek için masalara doğru yöneldi.Vardiyamın bitmesine dakikalar kalmış ve toparlanmaya başlamıştım.Biran evvel eve gidip sıcacık yatağıma uzanmak istiyordum.
Temari ve Naruto'ya hoşçakal dedikten sonra dışarı çıktım ve ellerimi ceplerime sokup yürümeye başladım.Şu sıralar ailem aklıma gelip duruyor ve bu benim tüm gün moralimi bozmaya yetiyordu.Naruto ve ben bu yönden de birbirimize çok benziyorduk.O ailesinin nerede olduğunu bilmiyor ve zamanının çoğunu onları aramak ile geçiriyordu,ben ise ailemi üç yıl önce kaybetmiştim.O geceyi hiç unutamam çünkü ailem gözlerimin önünde öldürülmüş ve ben katilin yüzünü dahi göremeden o kaçıp gitmişti.Derin bir nefes aldım ve karşıdan karşıya geçtim,düşünceler beni yiyip bitiriyordu.Dalgınlıktan olsa gerek aniden birine çarpıp düşmem bir oldu ama neyse ki o da düştü ki tek rezil olan ben değildim.
"Ö-özür dilerim.Sizi görmedim."dedim mahçup bir şekilde.
"Önüne bakarak yürüsen beni farkederdin.Bundan sonra yürürken daha dikkatli olsan da insanların sinirlerini bozmasan?"dedi karşımda ki adam.Aslında adama benzemiyordu benden birkaç yaş büyük gibi duruyordu.Üstelik gerçekten hayatımda gördüğüm en yakışıklı erkeklerden biriydi,saçları ne kadar (emo) gibi dursada bu onu daha da çekici kılıyordu ve ondan gerçekten etkilenmiştim.Tavırlarına gelirsek gerçekten saygısızın tekiydi ve sinirle ayağa kalktı.Ardından bende ayağa kalktım.
"Bu kadar tepki vermene gerek yoktu."dedim.
"Yürümeyi bilmeyen sensin ve gelmiş tepkime mi kızıyorsun?"dedi ve üstünü silkelenerek montunun fermuarını çekti.
"Özür dilerim dedik ya neden uzatıyorsun?!" Tamam belki bağırmış olabilirdim ama bence sonuna kadar hakediyordu bunu.Zaten bu aralar canım sıkkın ve onunla daha fazla uğraşamayacağımı bildiğim için bir hışım omuz atarak yanından geçtim ve eve doğru yürümeye başladım.Giderken tek duyduğum ise arkamdan söylenip durmasıydı...
Malum kış ayında olduğumuz için hava erkenden kararıyor ve daha da soğuk oluyordu.Evimle kafe arasında ki mesafe baya vardı ama sırf yürümek hoşuma gidiyor diye otobüse veya metrobüse binmek istemiyordum...
Konoha festivalleri ve yemekleri yönünden oldukça ünlü bir şehir ve baya da büyük biryer,bugün de sıklıkla görebileceğiniz yemek festivali yapılıyordu.İnsanların sevinç çığlıkları ve tezahüratlarını duymak beni biraz da olsa düşüncelerimden kurtarmış,rahatlamamı sağlamıştı.
Havai Fişeklerinin en iyi görüldüğü tepeye çıkıp biraz da olsa rahatlamak istedim...
Çimlere uzanıp gökyüzünü seyrederken aniden yanıma birisinin daha uzandığını gördüm."Güzel değil mi?" Sözün sahibine döndüğümde az önce çarptığım çocuğa bir hayli benzeyen ve onun kadar yakışıklı birisinin durduğunu gördüm."Evet gerçekten çok güzel." Dedim.Normalde bu gibi durumlarda kalkar giderdim ancak bunu istemedim.
"Üzgünüm izninizi almadan yanınıza oturdum ancak burası benim favori yerlerimden biridir ve dayanamadım işte.Şey aslında hemen söze de girmemeliydim.A-Ah herneyse ben Itachi.Uchiha Itachi."dedi elini bana uzatarak.Şaşırmıştım çünkü bu her gün yaşadığım bir olay değildi.Yani düşünsenize yanınıza çok yakışıklı birinin gelmesi kendini tanıtması filan..
"Sakura.Haruno Sakura"el sıkıştım ve "Özür dilemene gerek yoktu burayı bende çok severim."dedim.Bana gülümseyerek karşılık verdi...
