Ο Πόλεμος των Στοιχείων

Κεφάλαιο 7

Τζεφ:

«Τι θα λέγατε αγόρια να βγείτε να παίξουμε;» ακούστηκε η βαθιά φωνή της Έντρεα. Οι λέξεις ήταν σαν βόμβες που έσκασαν και άφησαν τον Τζεφ και τον Ζοτ αλάλους, να αλληλοκοιτιούνται προσπαθώντας μάταια να βγάλουν νόημα. Ο Τζεφ ένιωθε σαν να είχε προσκρούσει με το κεφάλι σε έναν τοίχο συνειδητοποίησης. Και η αλήθεια την οποία πρόδιδε η φωνή, έκανε το στομάχι του να σφίγγεται, την καρδιά του να πονάει, το μυαλό του να καίγεται καθώς προσπαθούσε να βάλει σε μια σειρά τα γεγονότα. Καθώς προσπαθούσε να χωρέσει την αλήθεια σε ένα μικρό κουτί που λεγόταν πραγματικότητα. Γιατί στην μέχρι τότε πραγματικότητα, η Έντρεα σίγουρα δεν βρισκόταν στην αντίπαλη ομάδα. Σίγουρα δεν ευθυνόταν για το θάνατο των συναδέλφων του, των φίλων του...

«Τζεφ...» άκουσε την αρχή της ψιθυριστής πρότασης του φίλου του και μόνο από τον τόνο του μπορούσε να καταλάβει τι ένιωθε εκείνη τη στιγμή. Πόσο προδομένος, προβληματισμένος και φοβισμένος ήταν. Και ο Τζεφ βρισκόταν σε άρνηση.

«Αγόρια, μη με αφήνετε να περιμένω.» ακούστηκε ξανά η φωνή της γυναίκας με τα μοβ μαλλιά.

   Ο Τζεφ την είχε δει εν ώρα δράσης. Σε μια προσομοίωση τις πρώτες μέρες της εκπαίδευσης του. Έμοιαζε σαν να είχε γεννηθεί για να γίνει πιλότος, οι κινήσεις της ήταν τόσο σίγουρες, βέβαιες. Σχηματίζονταν όμορφα σαν πίνακας ζωγραφικής και ο Τζεφ δεν μπορούσε να τραβήξει το βλέμμα της από πάνω της. Από τη σιγουριά που έδειχνε να αποπνέει όσο βρισκόταν πίσω από το τιμόνι. Είχε μαγευτεί από τις ικανότητες της και μπορούσε να πει με σιγουριά πως κανένας δεν υπέρβαλε όταν έλεγε πως ήταν η καλύτερη πιλότος του σταθμού. Όταν την είχε δει για πρώτη φορά είχε νιώσει αυτή τη βαθιά ανάγκη να της μοιάσει, να την ξεπεράσει ίσως. Να μπορεί να κάθετε στο πιλοτήριο και να νιώθει σαν να βρίσκεται σπίτι, πίσω στο 2ο Βασίλειο με την Ούντα.

«Τι κάνουμε;» ρώτησε ξανά ο Ζοτ. Τον άφηνε να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Και ο Τζεφ δεν ήθελε αυτή την ευθύνη. Ο Ούλρικ με έβαλε υπεύθυνο. Ο Ούλρικ είναι νεκρός και η Έντρεα τον πρόδωσε, μας πρόδωσε. Άραγε πόσοι άλλοι ήταν με τους εχθρούς εξ αρχής; Πόσοι άλλοι προδότες υπήρχαν ανάμεσα τους;

«Τζεφ, Ζοτ.» συνέχισε η Έντρεα και ο Τζεφ μπορούσε να ακούσει κίνηση στην διπλανή αίθουσα, σαν να ανοιγόκλειναν ντουλάπια ψάχνοντας. Θα τους έβρισκαν σύντομα και έπρεπε να σκεφτεί τι θα έκαναν. Ο Ζοτ θα ακολουθούσε οποιαδήποτε εντολή του και είχαν δύο επιλογές: Να παραδοθούν με την ελπίδα πως θα μαζέψουν κάποιες πληροφορίες και θα καταφέρουν να το σκάσουν αργότερα ή να επιτεθούν και κατά πάσα πιθανότητα να πεθάνουν επιτόπου. Αλλά αν παραδίνονταν, μετά πως θα κατάφερνε να πείσει τον εαυτό του πως δεν ήταν δειλός;