Korkularımla yuzleşmeye başlamıştım yavaştan.Üniversiteye kaydımı yaptırdım.Sınıfa girdim boş sıra ararken tek bir yerin boş olduğunu fark ettim o da esmer mavi gözlü uzun boylu bir çocuğun yanıydı.Utanarak çocuğun yanına oturdum.Sadece karşıya bakıyordum o kadar utanıyordum ki yanaklarım kıpkırmızı olmuştu.Birden hoca içeri geldi ve sınıftaki gürültü sessizliğe bıraktı kendini...Rutin tanışma fasıllarına başlamıştık.Hocanın adı Mahmut du.Biraz yaşlı ve suratsız bi adamdı.Sıra bana gelmişti utanarak adım Defne dedim.Yanımdaki çocuğun adı ise Kerem'miş.Nihayet ders bitmişti artık kantine bir şeyler almaya gidebilirdim.Kantinde çok sıra vardı ve bir masaya oturdum o sırada arkadan bir ses "kahve içer misin?"siye seslendi.Arkamı donduğumde o sesin Kerem'e ait olduğunu gördüm.Soğuk bir sesle teşekkür ederim dedim ve kahveyi yudumlamaya başladım.Kerem de bir sandalye çekip yanıma oturdu.Tebessüm ederek beni izliyordu.Yüzümde bir şey var zannedip lavaboya gitmek için izin istedim.Kalkıp gittiğimde yüzümde bir şey olmadığını farkettim ve masaya geri döndüm.Kerem beni tebessüm ederek karşıladı.Yanına oturdum o aynı tebessümle beni izliyordu.Dayanamayıp sordum"neden bana bakıyorsun?" Dedim cevap vermedi gözlerime bakarak anlamlı bir şekilde güldü sadece. Ben de hafif bir tebessümle karşılık verdim.Dersin başlamasına dakikalar kalmıştı."Sanırım sınıfa gitsek iyi olacak" dedim sessiz bir şekilde. Kerem "tamam"deyip oturduğu yerden kalktı ve sınıfa gittik. Ders çok yorucu geçmişti.Eve gidip kendimi huzura teslim etmek istiyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CESURLAŞAN KALPLER
RandomHer insanın korkuları vardır.Kimisinin karanlıktan,kimisinin yalnızlıktan kimisinin aşktan ve kimisinin de insanlardan...Benimki de bunlardan biri.Ne zaman yanıma birisi yaklaşsa bana zarar verecekmiş gibi hissediyorum ve kaçmaya başlıyorum anlayaca...