Mesajı okumamla yerimden fırlamam bir oldu.Mesaj Kerem'den gelmişti ve bana ihtiyacı vardı.Hemen ustumu giyinip nerede olduğunu sordum bana konumunu attı hemen arabaya atlayıp bulunduğu yere gittim.Tenha karanlık bir yerde camları indirilmiş bir araba ve yerde yarı baygın yatan bir adam vardı çok karanlık olduğu için kişinin kim olduğunu anlayamadım.Korkarak yanına yaklaşınca yerde yatanın Kerem olduğunu farkettim. Hemen dizlerimin üstüne çöküp Keremi sakinleştirmeye çalıştım."Polisi çağıralım" dememle Keremin elimden telefonu alması bir oldu. Nedenini sorduğumda ise" inan bilmek istemezsin" dedi. Keremi yerden kaldırdım ve arabama bindirdim.Belkide onu evine götürmeliydim.Evinin nerede olduğunu sorduğumda ormanlık bir alanı tarif etti. Arabayı ormana sürdüm.Ormana her yaklaştığımızda daha fazla korku dolu düşünceler kaplıyordu beynimi.O sırada küçük bir ev gördüm.Keremin evi burası olmalıydı. Keremi arabadan indirip eve girmesine yardım ettim.O sırada yüzünden çok kan aktığını farkettim.İçeri girip ona pansuman yaptım. Sıcak bir çorba yapıp yanına bıraktım ve saatin çok geç olduğunu farkedip kalktım."Ben artık gitsem iyi olacak kerem" deyip kapıdan çıkarken, kerem yorgun sesiyle "Defne çok teşekkür ederim " dedi. Arabaya binip evin yolunu tuttum. Eve gidip yatağıma uzandığımda bu günü düşündüm.ilk defa kendimi bu kadar cesur hissetmiştim ve bu duygu bana güç veriyordu.Günün yorgunluğuyla artık uyuyabilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CESURLAŞAN KALPLER
AlteleHer insanın korkuları vardır.Kimisinin karanlıktan,kimisinin yalnızlıktan kimisinin aşktan ve kimisinin de insanlardan...Benimki de bunlardan biri.Ne zaman yanıma birisi yaklaşsa bana zarar verecekmiş gibi hissediyorum ve kaçmaya başlıyorum anlayaca...
