KAÇIŞ

Karşılaşma

Bodrum kata inen merdivenlerin başında durdum.Aşağısı çok karanlıktı ve sisli gibi görünüyordu.Bir an için inip inmemek konusunda tereddüt ettim.Ama sonunda aşağıya inmeye karar verdim.Kalp atış seslerimi duyabiliyordum,çok hızlıydılar.Buna rağmen derin bir nefes aldım ve merdivenlerden inmeye başladım.
Bu merdivenler,yıllarca bakımsız kalmıştı.Bazı merdivenleri kurtlar,böcekler yemiş.Bazıları ise çoktan çürümüştü.
Ayağım kayıp düşmesin ya da yanlış bir yere basmayayım diye yavaş yavaş iniyordum.
Ama ne var ki in in bir türlü bitmiyordu.Bu hastaneyi yapan mimar bodrum katının hastaneyle bir ilişkisinin olmasını istememiş gibi görünüyordu.
Birkaç merdiveni de indikten sonra artık bodrum katındaydım.Neyse ki akıllılık ederek yanıma bir fener almıştım.Feneri yaktığım anda karşımda uzun bir koridor belirdi.Koridorda bir sağıma,bir soluma bakarak yürüdüm.Ama yanımdaki odadan zayıf bir ışık süzmesinin geldiğini görünce aniden durdum.Cesaretimi tam olarak toplayamasam da kafamı odanın içine doğru uzattım.
İçerdeki sedyenin üstünde çıplak olarak bir kadın yatıyordu.Başında,beyaz önlük giymiş iki adam vardı.Ellerinde ise çeşitli kesici aletler vardı.Kadının bana baktığını fark ettiğimde, gözlerindeki korkuyu gördüm ve oradan kaçmam gerektiğini anladım.
Hemen kapıdan uzaklaştım ve hızlı hızlı yürüyerek odanın görüş alanından çıkmaya çalıştım.Koşsaydım içerdeki adamların peşimden geleceğini biliyordum.Bu yüzden yürümek en iyisiydi.Odadan biraz uzaklaştıktan sonra normal hızda yürümeye geri döndüm.
Yürüdükçe bodrum katının daha korkunç bir yer olduğunu gördüm.Buradaki odalarda hastalara işkence yapılıyordu.Hatta bu işkenceleri yapmak için çeşitli,garip ameliyathaneler de vardı.Bunları gördükten sonra milletin neden kendini astığını anlamak da zor olmadı.
Yürüdüm,yürüdüm,yürüdüm...Ta ki karşımda birinin olduğunu fark edene kadar.
Kaçıp,kaçmamak konusunda karar veremeden kız,yeni mahkum,eliyle gelmemi işaret ederek "Gel" diye fısıldadı.Büyülenmiş gibi onu 473 nolu odaya kadar takip ettim.Odanın önünde durdu ve duvara yaslandı.Bu şekilde yüz detaylarını daha iyi görebiliyordum.Dolgun dudaklar,kalkık bir burun ve kırmızı gözler.B-b-bir dakika kırmızı gözler mi?
Bir anda oradan kaçmak istedim.Ama buna izin vermedi ve beni kendine çekti.Artık nefesinin sıcaklığını yüzümde hissedebiliyordum.Elini dudaklarımda gezdirdi.Son bir hareketle aramızdaki az mesafeyi de kapatıp dudaklarını dudaklarıma değdirdi.
Tam o anda yatağımda sırılsıklam bir şekilde uyandım.Her tarafımdan ter fışkırıyordu.Yatakta doğruldum ve ay ışığının aydınlattığı odaya bakarak kalp atışlarımın yavaşlamasını bekledim.Kendime gelince tuvalete giderek yüzümü soğuk suyla yıkadım.Havluyla yüzümü kuruladıktan sonra aynadaki karmakarışık olan saçlarıma baktım.Taraması zaman alacaktı.Tişörtümün durumunun da pek iyi olduğu söylenemezdi.Hemen dolaptan yeni bir tişört alarak kafamdan geçirdim.İçeri geçip duvardaki saate baktım.3'ü gösteriyordu.Bugünkü terapimi erkene alma düşüncesiyle odadan çıktım.
Zemin kata indiğimde tavandaki ışıklardan gözüm kamaşmıştı.Hastaların yakınlarının bulunduğu lobi dolup taşıyordu.Görevliyle konuşmaya giderken koltuklarda oturan insanların acıma bakışlarını görmezden gelerek hızlı hızlı yürüdüm.Sonunda görevlinin yanına vardığımda "Bir sorun mu var?" diye sordu."Bugünkü terapimi saat 5'e almak istiyorum."Hiç de memnun olmuşa benzemiyordu."Bu mümkün değil." dedi.Tartışmanın bir manası yoktu.
Odama giden merdivenleri çıkarken gördüğüm rüyayı düşündüm.Geldiği günden beri o kızı bir kere bile görmemiştim.Zaten geleli de çok olmamıştı.Sadece 3 gün.Onunla tanışmak için gerçekten de can atıyordum.Acaba rüyadaki 473 numaralı odada gerçekten de o kalıyor olabilir miydi?Bunu öğrenmenin tek bir yolu vardı.Gecenin bir köründe aptallar gibi bodruma inecektim.Başka şansım yoktu.
Odama gelince dolabın çekmecelerinin birinde küçük bir fener buldum.Feneri kaptığım gibi odadan fırladım.Bodrum kata inmek hiç de kolay değildi.İki kere asansöre binip indikten sonra sonunda bodrum kata inen merdivenlerdeydim.Feneri açtım ve korkarak da olsa merdivenlerden inmeye başladım. Aşağıda iki koridor vardı.Bu iki koridordan sadece birini rüyamda gördüğüm için o koridoru seçtim.
Yürürken sürekli olarak odaların numaralarına baktım.316,348,362...Rüyamda gördüğüm 473 nolu odanın yolunu hatırlamaya çalışırken bir anda arkamdaki odadan ağzından salyalar çıkan bir adam fırladı.Ürkerek geri çekildim.Bu hareketimi görünce üstüme yürümeye başladı.Daha fazla beklemenin anlamı yoktu.Koşmaya başladım.Arkama bakmaya gerek duymadım.Çünkü ayak seslerini duyabiliyordum.O da koşuyordu.Bir süre koşturduktan sonra artık ayak seslerini duymaz oldum.Zaten benim de koşacak halim kalmamıştı.Nefes alamıyordum.Uzun bir süre derin derin nefes alıp vermek zorunda kaldım.Normale döndüğümde yürümeye devam etmeden önce arkama döndüm ve kızın parlak mavi gözleriyle karşı karşıya kaldım.