Zamanlar saatler çok yavaş geçiyordu Müjganın gözünde. Annesinin programının bitmesini bekliyor,ona çatı katında hazırladığı mezuniyet kıyafetini göstermek için saatleri sayıyordu.
Bi kaç dakikası kalmıştı en sonunda beklemekten ruhen çöksede buna değmişti Müjgan için..
-Anne.. sonunda bitirdin programını,ne çok zamanımı aldı bir bilsen..
+Geldim yavrucun geldim neymiş bakalım çatı katında ki sürprizin ?
Müjgan hızlı adımlarla annesini çıkardı ve odanın kapısını açtı.
-Anne bak sonunda mezuniyet kıyafetimi tasarladım,hemde kendi çizimimle nasıl olmuş ?
+ Diyecek bişey bulamıyorum kızım..Duygulandım sen büyüdün de tasarım abiye mi diktin ? Canım benim çok iyi olmuş.
- Anne.. Imm şey bu bana değil Ayla'ya.
Ayla Müjganın çocukluk arkadaşıydı.Durumları iyi olmadığı için ona söz vermiş ve heyecanla annesine göstermişti.
+ Kızım seninle gurur duyuyorum düşünceli olman çok güzel" dedi annesi ve birbirine sarıldılar
