GÖKYÜZÜ

13.bölüm (memonun evi)

Selam gençler bi günde 324 olmuşuz herkese teşekkür ederim. Daha çok okunmasını isterdim ama kısmet işte. ;) heralde yazdıkça okursunuz. Sizi seven yazarınızın kaleminden. <3
*************
"En son gözlerimin karardığını hissediyorum." Derken doğruldum. Herkes başımdaydı. Ne olmuştuki birden bire? Allahım yine memoyu çağırmışlardı. Bu çocuğun bunlardan çok çekeceği var anlaşılan. Sonra hatırladım ve hızlıca ayağı kalkıp volkana yumruk attım.

"Şerefsiizzzz yapmadım deee yapmadım deee!!" Diye yakasından tutup bağırıyordum. Sinirliydim haklıydımda. Bunu yapmış olamazdı. Merakla volkanın gözlerine bakarken arkamdan memo çekiştiriyordu. Ama umursamıyordum. Sonra volkan kahkaha atmıştı. Yoksa bu mal bana şaka falanmı yapmıştı.

"Yazık oldu ama napalım kader işte yapcak bişe yok diymi egecim." Diyip daha çok güldü. Aman tanrım onu öldürmüştü. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Sinirden ellerim titriyordu. Tansiyon sıfırdı zaten. Suratım kırmızı olmuştu. Mideme ağrılar girdi. Neler oluyordu? Sinirden ne yapıcağımı bilmez haldeydim. Sonra cebimdeki çakıyı düşündüm. Düşünür düşünmez çıkardım. Tam üstüne yürüyordumki memo hamle yaptı. Elimdeki çakıyı tam batırmak üzereyken ayağıyla tekme atıp beni otutturdu, ve iki kolumdan tutuyordu.

"Bıraaakkkk!!!" Diye bağırdım sinirlice. Ama beni dinlemiyordu. Ben öyle kıvrandıkça mavi gözlü şeytanında hoşuna gidiyordu.

"Ya memo allah aşkına bırak napıcak merak ediyorum." Diyip kahkahalara boğuldu. Bunu yaptığı için sinirlenip memonun kolunu ısırdım. Oda acıdan bıraktı. Gidip volkanın saçını çekiyordum. Oda benimkini çekiyordu. Sonra karnıma tekme attı. Yere düştüm. Çok kötü attığı için ağzımdan kan gelmişti. Hemen başıma memo geldi.

"İyimisin?" Diyip peçete verdi. Berkle alarada yanımızdaydı. Alara ağzını kapatmış bizi izliyordu. Berkte sırtıma vuruyordu. Volkanda arkadan bana gülüyordu. Sen sabır yarabbiii.. Bu çocuk bi gün kendini bana öldürtcekti ve daha fazla bu boklunun evinde kalamazdım. Peçeteyi yere atıp üst kata odama çıktım. Çantama eşyalarımı koyup aşağı indim. Memo ayakkabımı giyerken yanıma geldi.

"Nerye gidiyorsun?"

"Bilmiyorum." Diyip çıktım. Gece gece sokaklarda yürüyordum. Çok soğuk ve karanlıktı. Sonra arkamdan biri dokundu. Döndüm bu memoydu. Elinde araba anahtarı bana bakıyordu.

"Takip et." Diyip kendi arabasının yerine gitti. Sonrada :

"Atla." Dedi. O çoktan gidiyodu. Arabanın kapısını açıp bincektiki gözü bana takıldı. Bende ayakta düşünüyordum. Neden bana yardım ediyorduki ?? Kafasıyla işaret edip son kez eve bakıp arabaya bindim. Kimsem yoktu. Sadece iki kuzenim vardı onlarında umrunda değildim. Bana tek yardım eden mehmetti. O arabayı sürerken suratına baktım. Her zamanki gibi gülümsemesi yoktu. Üstünde Siyah tüylü ceket içinde kapşonlu bi gap bluz vardı oda siyahtı. siyah dar pantolonu siyah beresi ve siyah botları vardı. Bide meşhur bileklikleri. Acaba onunda bi ailesi varmıydı hakkında hiç bişe bilmiyordum. Camımı açtım. Çok soğuktu. Kış gelmişti. Ama henüz kar değil yağmur vardı.

"Nerye gidiyoruz?" Dedim yolu izlerken.

"Nerye gidelim?" Dedi oda. Yaw sana sorduk cevap ver işte.

"Bilmem."

"Bende bilmiyorum."

"Eee nerye gidicez o zaman?"

"Bi fikrim yok."

"Senin bi evin bi ailem yokmu ya malmısın?" Diyip ona baktım. İnsan az kendisi hakkında bilgi verirdi bu ne olum böyle?