Angels Covered In Blood

Six

Edward en ik zitten in het speeltoestel van de MacDonalds. Ik heb en kleine portie friet in mijn hand, Edward heeft die van hem al bijna op, en hij had een grote. Ik staar naar het eten op het dienblad.

'Waarom eet je niks?', vraagt Ed. Ik zucht. 'Ik voel me niet lekker, hoofdpijn enzo.'

Edward kijkt me aan.

'En misselijk- waarom kijk je zo?' Edward, die mij net diep in mijn ogen keek, schrikt op alsof hij net is wakker gemaakt.

'Huh.'

Eigenlijk zag het er best wel schattig uit maar ik moet hem niet zo snel vertrouwen. Hij mag dan misschien wel zeggen dat hij van me houdt, maar hij kan net zo goed mij ter plekke kunnen verkrachten.

'Waarom keek je zo naar mij?', vraag ik nog een keer.

'Je bent mooi', antwoord hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik kijk weg en haal mijn schouders op.

'Dat lieg je.'

'Dat lieg ik niet,' zegt Edward 'Je bent echt mooi.'

'Nee.'

'Jawel.'

'Oké, misschien moet je iets aan je haar doen.'

Ik kijk hem aan, meent hij dit? Het klopt wel maar dat is gemeen om te zeggen.
Hij grijnst en uiteindelijk begint hij te lachen. Ik lach mee, ookal vond ik het even hard aankomen.

'Een leuk kleurtje erdoorheen, rood ofzo hahahaha,' zegt hij.

Rood? Ik kan het wel proberen... Nog steeds heb ik het gevoel dat hij het meent. Ja, mijn haar verven kan ik wel proberen?