Mr. Dislike

4. Weg

~~

Langzaam zak ik weer in een schoolstoel. Het is ondertussen al het 6e lesuur. Gaby zit weer stilletjes voor zich uit te staren. Ik weet echt niet wat er met haar is, ze heeft heel de dag niet eens één normale zin tegen me gezegd. Ik denk dat ze boos is. Want als ze boos is dan zwijgt ze diegene gewoon dood. Maar waarom?

Zo begon het ook vorige maand. Ik slik. Dat was verre van leuk.

Gauw wuif ik de gedachtes weg en concentreer me op mijn mentor.

"Misschien hebben jullie het al opgemerkt maar Dwayne Brown is definitief van school af. Het was een kort bezoekje" Zegt mijn mentor en lacht om zijn eigen grap. Ik kijk naar de lege stoel, waar Dwayne normaal zit. Ik zie nu pas dat hij leeg is. Nee grapje. Vanaf het eerste les uur dat hij er niet was had ik het al opgemerkt.

Ik zucht.

Was er eindelijk een leuke jongen waar ik naar kon zwijmelen, is die weg.
De jongen voor mij draait zich om en kijkt me net zo raar aan als Gaby. "Wat?" Vraag ik niks vermoeiend. Gaby zucht "je zei weer eens iets hardop". Ik sper mijn ogen, en niet omdat ze eindelijk iets tegen me zegt. Ik lach onschuldig en bedek mijn licht rode wangen met mijn handen.

~~

Ik wurm mezelf tussen de druk pratende tieners in de gang. "Gaab i-" zoekend kijk ik om me heen waar Gaby is. Haar ben ik nu ook al kwijt. Ik spring op, maar helaas. Met mijn kleine lichaampje en hoofd kom ik niet hoog. Typische struggle van kleine mensen, niets kunnen zien in een grote menigte vol wel normaal groeiende tieners. Ik kuch en wurm mezelf verder, op naar de kantine.

Ik zie Jayden staan bij een groepje tieners die ik niet ken. Huppelend loop ik erheen en pak hem aan zijn hand. Zonder naar zijn antwoord te luisteren trek ik hem mee en zet ik hem aan een tafeltje. Zelf ga ik tegenover hem zitten. Ik kijk in zijn groen met blauwe ogen. Zijn bruine haar is met wax in model gebracht en zijn getinte huid is zoals altijd, getint. Hij is knap, al zeg ik het zelf. En ook nog heel lief. Ik verdien een schouderklopje om zo'n vriend te hebben.

"Meg waar was dat net voor nodig?" Jaden trekt zoals altijd zijn wenkbrauw op, elke keer als hij iets vraagt. "Ik wilde met jou zijn" reageer ik schouderophalend. "Dat is bezitterig". Ik denk na. "Niet bezitterig, ik bescherm jou tegen mensen die niet leuk zijn of jou pijn willen doen" zeg ik tot slot. Ik glimlach zo lief als ik kan. Jayden begint keihard te lachen. Zo hard dat de helft van de kantine onze kant op kijkt. "Jayden iedereen kijkt" fluister ik. Maar Jayden begint alleen maar nog harder te lachen. Ondertussen kijkt nu de gehele kantine. Ik sper mijn ogen en druk gauw een hand op Jayden's mond.

"Aaah daar zijn jullie" Gaby poft op het bankje naast mij. Ze zegt niks over mijn hand op Jayden's mond. Ik haal mijn hand er langzaam vanaf. "Meg we hebben twee uur uitval, dus we zijn nu al vrij" grijnst Gaby. "Yeess" juich ik. "Dat moeten we vieren met Oreos" ik haal een rol Oreos uit mijn tas. Maar de gezichten van Gaby en Jayden vertrekken. "Ik heb echt een beetje genoeg van die Oreos" zeggen ze in koor. Ik haal mijn schouders op en begin zelf te eten.

Na mijn Oreos loop ik naar mijn kluisje. Jayden is zoals bijna alle leerlingen naar de les en Gaby is al naar huis. Terwijl er 'What do you mean' van Justin Bieber door mijn oren klinkt doe ik mijn jas aan. Even strijk ik over de zachte stof van mijn half lange mint kleur jas. Neuriënd loop ik de grote schooldeuren uit.

"Oef" ik knal tegen een harde borstkast aan en verlies mijn evenwicht. Of misschien is het een paal. Wat goed zou kunnen als je mij bent.

Ik open mijn ogen..

___________________
Heey ,
Sorry voor het zo lang niet update maar ik heb het heel erg druk. Ik moet mijn voetbal, vrienden/familie, uitgaan en examenjaar combineren. En dat is nogal wat. Ik hoop dat jullie dit stukje leuk vinden.

En wauw dit Nederlandse weer is zo afwisselend, bijna net zo als mijn moeders humeur. Nee dat was een grapje.
En weer een foto van "megan" omg ze is mooi. Haar echte naam is overigens : loretta.
Doeeei