Gecenin bir yarası yine uzaklara dalmamı sağlamıştın be çocuk. Seni çok sevmiştim. Ama söyleyememiştim. Beklide o gün o olaylar orda konuşulmasaydı sana bunları cidden içten içe söyleyecektim. Ama olsun bunları söylememek beklide daha iyi olur. Arkadaşlarım toparla kendini diyor. Ama yapamıyorum çocuk. 12 senenin hangisini toplayayım. 4 sene karşıma çıkmadın. Peki şimdi nasıl çıktın karşıma.
İlk önce size kendimi anlatayım arkadaşlar.
Adım Merve Ecem. 17 yaşındayım. Lise 3 öğrencisiyim. Lisem hepiniz bildiği meslek lisesi. Öyle özel okul filan değil. Ama güzeldir okulum. Arkadaşlıkları kardeşlerini her bi bokunu burada öğrenirsin. Düşersin kalkarsın. Yanında olanları o zaman anlarsın. İşte bende öyle öğrendim. 2 tane kardeşimden 1 tanesi orospu çocuğu çıktı. Siktir olup gitti. 1 tanesi kaldı. Onun kollarında ağladım. Onunla eğlendim. Onun güldüm. Neyse konumuz bu değil.
3 sene önce hayatımdan çıkmıştı. 3 sene sonra çıktı yine karşıma ve yine kararttı hayatımı. Her zaman güzel bir arkadaş grubum vardı. İşte oda o arkadaş grubundaydı. Her zaman grubun en güzel güleniydi o. Her zaman grubumuzun en yakın olanlarından biriydi. Hep yanımda otururdu grup toplandığı zaman. Hep ellerim onun sırtında olur. Sırtına filan yatardım. 3 sene öncede biraz aşık olduğumu fark ettiğim zaman biraz uzaklaşmıştım ondan. Çünkü gruptan bir kızla çıkıyordu. Bu sefer o kızla yer değiştirdik. Tam karşına otururdum. En yakın arkadaşının yanına. Ama bilemezdim bu kadar acı çekeceğimi. Umutlarımı tüketeceğini hiç düşünmemiştim. Dalıp giderdim. Hep gülerdik hep birlikte. Hep beraberdik. Aynı okul aynı sınıf aynı mahalle. Hep aynı parkı paylaşırdık. Hep beraberdik dedim ya işte. İşte ondan onu çok severdim. Neresini severdim bilmiyorum. İşte sıradan bir günden bir özet
Muhammet: ee yapıyoruz bugün.
Esin: aşkım bence oturup konuşalım bence
Ben: Bence hepimiz hangi liseye gideceğimize karar verelim.
Eren: Bence de bak Merve haklı bu sefer.
Engin: Ben daha karar vermedim. Ama herkes kağıtlarını aynı doldurur.
Dedi ondan 15 dakika sonra dağıldık. Aynı mahallede olunca böyle olur. Annelerimiz arkadaş olur hani. Annesi bizdeydi. Bay gülen suratın benle geldi o gün. Odama geçtim üstümü değiştirdim. 12 yaşındayım. İlk sevdiğim çocuk değildi. Ama ilk esmerimdi o benim. İlk gülüşüne aşık olduğum çocuktu. Geldi yanıma oturdu. O bana bakıyor ben ona bakıyorum.
-Anlat Merve neyin var ?
+ neyi anlatayım
- Merve bir şeyler var ve ben bunu bilmek istiyorum.
+ He sevdiğim bir çocuk var ya önemli değil.
- önemli değil mi ? bu nasıl önemli olmaz.
Dedi elimi tuttu. Canım yanmıştı. Sadece gülümsedim.
- Kim hadi bana söyle belki yardımcı olabilirim
(içimden) : Hayır yardımcı olamazsın çünkü o sensin.
+ Engin . dedim kısık bir sesle.
Güldü ve telefonunu eline alıp engini çağardı. Elimden tutup beni sürükleyerek apartman merdivenlerini teker teker indirdi. Ve engine olanları anlattı. İşte o gün ilk kez canım yandı. Onun sevdiği var diye en yakın arkadaşı ile çıkmamı istiyordu. Enginde bunu kabul etmişti. O günden sonra 1 sene çıktık. Mezuniyet günü geldi çattı. Kep töreni için hazırlanırken telefonuma mesaj geldi.
Kimden: Muhammet
Hadi aşağıda bekliyorum.
Kime: Çocukluğuma
Tamam birazdan ineceğim ama biraz işim var yukarı gel istersen
Mesajımdan 10 dakika sonra odamın kapısı açıldı. Mavi kot giymişti. Saçları her zaman gibi yapık. Gülüşü her zaman ki gibi yüzünde. Bana doğru geldi
-Sana bu elbisenin bu kadar yakışacağını hiç düşünmedim.
+ teşekkür ederim.
- bir şey mi oldu ?
+ yo gayet iyiyim.
Hazırladım evden çıktık. Annem bırakacaktı bizi okula. Giderken esini ereni ve engini aldık. Okula gittik. Kep töreni zamanıydı. Kepler takıldı. Son fotoğraflar çekildi. Bir hüzün doldu göğsüme. Yutkunamadım. Hava alamadım. Herkes birbiriyle vedalaşıyor. Gittim ilk Muhammet'e sarıldım. Başladım ağlamaya ondan ayrıldım. Bütün sınıfımı dolaştım. Akşam mezuniyet törenimiz vardı. Ondan önce hep birlikte sahile inecektik. Ben enginin ellerinde o esinin kollarında. Ayrı gayrı yürüyoruz. Enginde hoştu abi. Ama onun kadar sevmemiştim. Engininde onun kadar güzel bir gülüşü vardı. Ama ona hep kardeş gözüyle bakmıştım ben. Topuklu ayakkabılar ayağımızda hep birlikte yürüyoruz. Esin topuklu ayakkabılarını çıkardı. Eline aldı yürüyor. Ben ise alışık olduğum için gıkımı çıkarmıyordum. Sonra Muhammet bunun sırtına alınca gözlerim doldu. Hiç kimseye fark ettirmeden hemen sildim gözlerimi. Hep birlikte gittik ilk önce bir kafede oturduk. Hep gittiğimiz kafeydi. Nerdeyse hepsinin ne içtiğini ezberlemiştim. Şimdi herkes dağılacaktı. Herkes oturdu yine gülüşler kahkahalar. Resimler. Çok güzeldi. Akşam gittik mezuniyet töreni için Otele girdik içeriye herkes orda öğretmenler arkadaşlar.
Hepsini özleyecektim ama en çokta esmerimi. Esmerdi be abi. Gözleri bile renkli değildi. Mavi gözlerime ilk kez koyu görülen gözlerle bakan ilk çocuktu o .
Herkes eğleniyor. Dans müziği çaldı. Engin izin istediği sınıftan bir kızı dansa kaldırdı. İzin verdim. Aldım telefonu çıktım terasa. Oturdum kenara. İşte facebooka filan bakıyorum. Kafamı bir kaldırdım Muhammet. Oturdu yanıma hiç konuşmuyor. Susuyor ama hiç bu kadar susmazdı. Sonra herkes deliler gibi eğlendi ben hariç. Güzeldi ama ben eğlenmedim. Tek baktığım esmerimdi. O geceyi de öyle atlattık. Çıktık otelden. 4 kişiydik. Gittik aldık birer tane bira ben ve engin 2 tane aldık. Bu gece içmem lazımdı. İçtik oradan eve gitmek için kalktık. Yürüyoruz işte. Herkes susuyor. Evin önüne geldik. Herkes birbirini öpüyor bende öptüm. Çıktım eve odama gittim. Çıkardım elbisemi giydim gecelikleri. Gittim mutfağa 1 bardak kahve ve çikolata aldım. Odama geri döndüm. Muhammet'le odalarımız karşılıklı. Camın önündeki masa oturdum. Onu izliyordum ama o bana bakınca kafamı hep önümdeki kitaba çeviriyordum. 1 saat bakmıştım ona. Haberi yoktu ama onun 1 hafta içinde 2 mahalle yukarıdaki yeni evimize tanışacağımızdan. Bir süre kalsın haberi olmasın odamın ışıklarını söndürdüm. Sonra perdemi kapadım. Ve perdemin arkasına saklanıp Muhammet'i izledim. Ve sonra yatağıma döndüm. İçkiliydim. Yattığım gibi uyumuşum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
2 Peki İle Bitenler
ChickLitBu Hikayeye Başlamamı Sağlayan Arkadaşıma Çok Teşekkür Ederim. Onun Yaşadığı Olaydan Yola Çıkarak Yazmaya Başladığım Bu Hikayeyi Ona Adıyorum