istenmeyen animeci

9.bölüm

Hastanede yatıyordum eren ise odadan dışarıda bekliyordu neredeyse aradan uykulu halimle 2 gün geçmişti hiç kıpırdayamamıştım ve gözlerimi yavaşca açtım önümde ışıklar vardı neredeydim bilmiyordum kafamı yavaşca sağ tarafa çevirdim yemekler vardı karnımın açıktığını fark ettim yavaşca ayağa kalktıp güzelce oturdum yemekleride alıp yemeye başladım aradan biraz zaman geçmişti ayağa kalktım üsttümü değiştirmeye başladım değiştikten sonra yavaşca kapıdan çıkarken karşımdaki biraz uzakta sabırla oturmuş olan ereni görüyordum yüzü ve elleri titriyordu uzaktan olsa bile çok belli oluyordu eren ağlayacak gibi olurken ben koşmaya başlardım ardından "ereeen!!!!!"der demez eren hemen ayağa kalkar koşarken biraz zıpladım ellerimi erene doğru uzattım [resimdeki gibi]

Sımsıkı sarılıyorduk erenin ter kokusu burnuma kadar geliyordu anlaşılan iki gündür ter,ter içinde beni bekliyordu ardından eren boyumu öper bense utangaç geberiyordum yavaşca ellerini benim yanağıma dokunur bana bakar gülümseyerek "hoşgeldin aşkım"dedi bende bakarak gülümseyerek "hoşbulduk"dedim ikimizde ayağa kalktık hastaneden yavaşca çıktık caddelere gezmeye başladık el ele tutunuyorduk erenin yüzüne bakınca mutlu görünüyordu tabiki bende mutlu görünüyorum ama bir yandan endişeliydim nedeni ise tekrar mert ortaya çıkarsa ne yapcaktım hatta eren ne yapacaktı aklımda bunlar vardı eren birden durur ardından bana bakar "zeynep endişeli görünüyorsun"dedi ne???!! Fark etti mi??? Neyse fark ettidiği için konuşmak için kanerdaki yemek dükkanına oturduk birbirimize baktık ardından
Zeynep: şöyle şey...

Eren: ney?

Zeynep: hani o çocuk var ya hatırlıyor musun?

Eren: mertti diyorsun dimi hatırlıyorum

Zeynep: mert tekrar gelirse ne yapcam?

Eren: hiçbirşey

Zeynep: hiçbirşey mi?

Eren: sadece benim yanımda ol yeter

Zeynep: t-tamam

Biz konuşurken seçtiğimiz yemekler gelmişti ikimizde yavaşca yemekleri yemeye başladık aradan zaman geçmişti ayağa kalktıp dükkandan çıkıp eve gitmeye başladık
Devam edecek