istenmeyen animeci

1.bölüm

ilkbahar aylarında hava gayet güzeldi hafif rüzgar esiyordu yatağım pencerenin yanındaydı çok zengin bir ailemle birlikte yaşıyorum ama aramızda bir sorunlar vardı rüzgar hafifce esince beyaz saçlarım dalgalanır bende yavaşca uyanırım dolabımı açıp üsttümü giyindim liseye gidiyorum ama gittiğim lise normal lise değildi çok  zenginler için kocaman okuldu okul forması giymek yoktu bu sebeple herkes istediğini giyebilirdi yasaklar çok azdı kızlar makyaj yapabiliyordu saçlarını bağlamadan durabilirlerdi her öğrenci saçlarını boyatabilirdi telefon yasak değildi fakat derslerde kapatmalı öğrenciler kavga etselerde hocalar uğraşmazlar işte böyle bir okuldu yasaklar ise kopya çekmek yoktu,hocaların öğrencilere vurmak yoktu,okuldan kaçmak yoktu sadece bunlar yasaktı ah burada ben istanbulda yaşıyorum asosyalım,otakuyum odamın heryeri anime ile ilgili herşey doluydu annem ve babam animeden nefret ederler  arkadaşlarım sadece face'deydi dışarıdan arkadaşlarım yoktu aralarında çok sevdiğim ve aşık olduğum birisi vardı adı da erendi ama aynı okulda değildik face'de mesajlaşıyorduk onun yüzünü hiç görmedim oda benimkimi  ikimizde otakuyduk oda çok zengindi hatta istanbul da yaşıyor olmasına rağmen hiç buluşmadık hangi lisede okuyor onu bile bilmiyorum sessiz kız olduğum için kolayca soramıyordum

Üsttümü giyindikten sonra aşağıya indim mutfağa girdim annem ve babam bana kızgın suratla baktılar neden öyle bakıyorlar anlamadım annem sinirli sesle "bizimle yemek yeme!!"dedi bende şaşırarak "ne-neden anne?"dedim annem ayağa kalktı kolumdan tuttu biraz sıktı kulağa gelerek sessiz sesle "çünkü senden bıktık" dedi bunu duyunca gerçekten şok olmuştum annem kolumu tutmayı bıraktı yavaşca oradan sakince çıktım

Okula doğru yürümeye başladım giderken kulağımı çıkartıp telefondan anime openingleri dinlemeye başladım aradan zaman geçmişti farkına varmadan okula gelmiştim kulaklığımı çıkartıp telefonumu çantama koydum sınıfımda hiç animeci yoktu sınıftaki arkadaşları hiç sevmiyorum çünkü beni istemiyor sadece bu değil bana şiddet yapıyorlardı bunun müdür bilmesine rağman karışmıyordu okula gitmek istemiyorum zorla gitmek zorundayım ama arkadaşların arasında bir erkek bana acıyordu çünkü ne zaman bana vursalar o uzaktan izlerken kendini zor tutuyor gibiydi gözlerinden anlaşılıyordu ismini bile bilmiyorum sınıfa girerken yüzüme su göktüler ardından da gülmeye başladılar umursamayıp sırama oturdum sıram en öndeydi yanım boştu hiçkimse yanıma oturmak istemiyordu ama o bana acıyan çocuk yanıma oturmak istiyordu hoca izin vermiyordu sadece benden nefret eden öğrenciler değildi hocalar bile nefret ediyordu,müdür,hizmetçiler okulda ne varsa hepsi benden nefret ediyordu tabi o çocuk hariç ben ne yaptım ki nefret ediyorlar hiç anlamıyorum sadece okul değil ailem bile nefret ediyordu ama umursamıyorum yalnız kalsamda,beni istemeselerde anime ve animeci arkadaşlarım beni mutlu ediyor

çantamda minik havlu vardı onu alıp yüzümü silmeye başladım hoca gelip ders anlatmaya başladı mola zilli çalmıştı hoca benim yanıma gelip kolumu tutar ayağa kaldırır  "benimle geliyorsun!"dedi ne? Ne oluyor hoca beni okulun arka bahçesine götürdü beni kötü biçimde yere itti "sen var ya sen ne biçim öğrencisin!!"dedi şaşırarak "ne yaptım ki ben?"dedim

Hoca: bide soruyor!

Zeynep: hocam ben birşey yapmadım

Hoca: biliyoruz hiçbirşey yapmadın!

Zeynep: o zaman ne?

Hoca: hiç öylesine!

biliyordum hocalar sebepsiz yere beni döverler yasaklarda hocaların öğrencilere vurmak diye vardı ancak bana istedikleri gibi vurabilirler diğer öğrenciklere vuramaz hoca benim saçımdan tuttup duvara vurur kafamdan yavaş yavaş kanlar atmaya başlar ardında beni hızlıca yere tekrar iter tekmeyle karnıma 10 kere vurduktan sonra oradan ayrılır ayağa kalkamıyordum acıyordu ağlayacak gibi oldum ve sessizce ağlamaya başladım
Devam edecek##