Mijn vakantie liefde (Fleva)

Hoofdstuk 11!

Het was nu zaterdag van de tweede week. Flo mocht naar de camping! De laatste dagen waren best heel gezellig geweest in het ziekenhuis samen met Flo en Merel. We waren echt goede vriendinnen geworden. Ik liep de inmiddels bekende gangen door en groette de verpleegsters. Ik liep vrolijk de kamer van Flo in maar op de drempel bleef ik staan. Sophia zat bij Flo op bed. Ik had hier geen zin in en loop weg. Ik loop naar de kamer van Merel maar ik zie haar niet. Dan zie ik Esmee de verpleegster van Merel. "Hey Esmee! Waar is Merel" loop ik naar haar toe. Ik kijk haar aan en haar ogen zijn rood van het huilen. Ik kijk haar bezorgd aan. "Esmee?" "Ze is er niet meer" fluistert ze. De grond zakt onder me vandaan. Ik begon ook te huilen. Merel is er niet meer. Esmee slaat haar armen om me heen. Ik wou nu bij Flo zijn en liep weg. Ik rende naar de kamer van Flo, maar die trut was er nog steeds dus ik rende naar buiten. "Eva?" hoorde ik Flo nog roepen maar ik rende weg. Ik rende huilend naar buiten en ging op een muurtje zitten. Ze was weg. "Eva!" En Floris kwam aangestrompeld. Zo snel als hij kon was hij bij me. "Eva! Rustig, we pratte allen wat!" ik zag paniek in zijn ogen. "Ze is weg!" schreeuwde ik huilend. Hij keek heel verbaasd en ging naast me zitten. Ik wou schreeuwen, tegen iets aanschoppen of slaan. "Wie?" "MEREL" en ik huilde nog harder. We waren zulke goede vriendinnen geworden. Woensdag waren Bloem, Ruben en Frits ook geweest. Merel vertelde zo trots tegen haar camera dat ze zoveel vrienden had. En nu was ze er niet meer. Flo probeerde me vast te houden maar ik worstelde. "Ssstt Eef" fluisterde hij. Ik voelde een traan op mijn voorhoofd en ontspande. Zo zaten we tot ik weer tot rust gekomen was. "Het is niet eerlijk" Fluisterde ik. "Ik weet het" zei Flo schor. "Ben jij Eva?" Ik keek om en zag een vrouw. Haar gezicht was betraand. "Ja" zeg ik. "Ik wil je bedanken, je hebt er voor gezorgd dat mijn Merel gelukkig was haar laatste dagen. Elke avond vertelde ze mijn man en mij over hoe lief en aardig jij was. En dat jij haar vrienden hebt gegeven" snikte ze. De tranen liepen weer over mijn wangen. "ik heb het met alle liefde gedaan" slikte ik. Ineens sloeg ze haar armen om me heen en knuffelde me heel stevig. Ik knuffel haar terug. "Hannah?" Ik zag een man aan komen lopen. "Peter dit is Eva" snifte ze. Zijn gezicht lichtte een beetje op. Hij stak zijn hand uit en ik schudde hem. "Bedankt" fluisterde hij. Hannah en Peter moesten gaan en we namen afscheid. Flo en ik liepen hand in hand terug naar zijn kamer. "Je hebt een ziek meisje gelukkig gemaakt in haar laatste dagen Eef. Je bent bijzonder" Ik keek weg. Ik was niet bijzonder. "Merel was bijzonder" fluisterde ik. "Eva?" ik keek om en zag Esmee. "Hey Esmee" zei ik. Ze gaf me een enveloppe. "Dit is voor jou, Merel wou dat ik je dit gaf als ze, ze, ze, ze dood zou gaan" Slikte Esmee. Voorzichtig pakte ik de enveloppe aan. "Ik ben opgeroepen dus ik moet gaan, doeg Eva" En ze gaf me een knuffel. Ze wist dat Flo naar huis mocht.

Even later kwamen ze op Floris zijn kamer aan. Hij ging zitten en ik kroop tegen hem aan. Voorzichtig haalde ik een briefje en een foto uit de enveloppe. 'Dank je Eva! Dank je dat je me blij hebt gemaakt! Ik hoop dat je mij zal blijven herinneren. Hier iets om je te helpen ;) Ik ga je missen Eva! Byeeee –xxxx- Merel' Op de foto stonden Merel en Ik. Hij is twee dagen geleden genomen. Ze stond er stralend op. Ik ook trouwens. Als zij in de buurt was, straalde iedereen. Gewoon om haar kracht. "Die is mooi lief" en flo kust me in mijn nek. Ik berg het briefje en de foto in de enveloppe op en stop hem in mijn agenda. Ik draai me om en ging op Flo liggen. Hij streelde mijn gezicht. "Eva, jij hebt het al wel gezegd maar ik nog niet. Eva van Dongen, ik hou van jou" mijn wangen gloeien en ik glimlach verlegen. Hij neemt mijn gezicht in zijn handen en hij komt steeds dichterbij. Zijn lippen strelen de mijne. Heel zacht drukt hij zijn lippen op de mijne. Ineens horen we een kuch. We kijken op en zien Chris en Alex staan. Mijn hoofd kleurt rood. "We komen je bevrijden maat, maar ik weet niet of jij het hier wel zo slacht hebt" en Flo lachte. Hij was recht op gaan zitten met mij nog steeds op schoot. "Nou kom ouwe" lacht Alex.

[Heeeyy!!! Hoe vinden jullie het????? Ik ga een sprongetje in tijd maken. Ik ben bang dat het anders te veel van het zelfde word :) Xxxx Anne]