The Perfect Badboy (Completed)

part13: Paper bag

"You're now my master,and I'm now your slave,and we're not meant to be friends."

"You're now my master,and I'm now your slave,and we're not meant to be friends."

"You're now my master,and I'm now your slave,and we're not meant to be friends."

Takte! ilang araw na simula nung sinabi niya yun feeling ko kahapon lang. Baket ba ganito?

"Ms. Trinidad!!"

"Ay jusme, Trinidad! S-sir ako po ba?" mukhang tangang sagot ko. Nagulat naman kase ako sa biglaang pagtawag niya. Halos lumubog ako sa kahihiyan nang nagtawanan ang mga kaklase ko. Si Mr. Acosta naman ay nakatingin sa akin habang nakakunot ang noo.

"Meron pa bang Trinidad dito?" ramdam na ramdam ko ang pagkairita sa boses niya. "Kanina pa kita tinatawag pero nakatulala ka jan. Can you share us your thoughts?"

Medyo nahiya naman ako. Buong buhay ko ngaun lang ako napahiya nang ganito. I mean nang isang guro. Ano ba naman kase ang nangyayari sa sarili ko?

"Sir, baka she's thinking about the pageant. Syempre ako kalaban niya." singit ni Kristele sabay flip niya nang buhok. Yung pag dedaydream ko kay Glen nawala bigla. Tapos natawa pa siya. Oo, gusto kong sabihin na iniisip ko siya. Iniisip ko paano ko siya sasakalin sa kaartehan niya. Agad umiling ang prof namen na halata ang pagkadismaya. Mabilis akong umupo at inalis ang mga naiisip ko sa utak ko. Itinuon ko ulet ang atensyon ko sa klase.

Nang matapos ang klase ay lunch na. Nagsimula nang maglabasan ang iba. Ako naman ay naisipan lumabas nalang sa tapat. Medyo nagtitipid din ako para kahit papaano ay may madagdag ako sa contest at may maiabot ako kay nanay. Pagkababa ko sa may field ay nakita ko si Trixie na mag-isa. So ayun kusa nalang lumakad yung mga paa ko papalapit sa kanya.

"Trixie.."bungad ko. Napa angat naman siya nang tingin sa akin. Nung una ay parang nagulat siya pero kalaunan ay medyo nagtubig na ang mga mata niya.

"Ju-" hindi na niya natapos ang sasabihin niya nang bigla nalang dumating sila Kristele.

"Trixie!"sigaw niya. Nakita ko kung paano umirap sa hangin si Trixie at nag simulang maglakad patungo kila Kristele. Medyo huminto pa nga siya ay tumingin ulet sa akin. Tapos noon ay sumama na kila Kristele. Bigla nalang akong natahimik. Ang weird kase ni Trixie, alam ko may gusto siya sabihin sa akin, I know Trixie. Konting galaw lang niya alam ko na nararamdaman niya. Bakit ngaun ay hindi ko siya mabasa? Nagkibit balikat nalang ako tsaka nagsimula ulet maglakad.

"Julia Samantha Trinidad!" napahinto ako saglit nang may tumawag sa akin. Dalawang studyante na lalake na hindi ko alam kung saan department. Pero ang gwapo nila.

"Here.."sabi nung isang lalake na maputi tas medyo singkit. Napakunot naman ang noo ko dahil doon. May binibigay kase sila saken na paper bag, eh hindi ko naman alam kung ano yun at para saan. Nahalata siguro nila kase nakatitig lang ako. Medyo hingal pa kase sila galing sa pagtakbo.

"Para saan yan?"tanong ko sa kanila tas nagsimula ulet ako maglakad.

"Wait lang Julia, can you just stop?hingal pa kame." sagot naman nung isa kaya huminto ako.

"Seyo talaga yan. Pinabibigay ni Glen." Pinabibigay? eh nasan ba siya? hindi na naman pumasok. Hindi ko naman kase siya tinetext kase ayoko. Tsaka hindi naman siya nag tetext nang iba maliban sa good morning at good night. So hindi ko alam ang nangyayari at kung baket lage siyang wala. Gusto ko sanang tanungin kung nasan si Glen kaso baka kung ano isipin nung dalawa na ito. Tinanggap ko nalang tsaka ako nagpasalamat.

Tumigil nalang ako sa ilalim nang puno dion sa may field. Pag kaupo ko agad kong binuksan yung paper bag. Isa! dalawa! tatlo! Booooom. Ayon nagulat ako at napalunok dun sa nakita ko ang daming pagkaen may burger may sundae tas may kung ano-ano. Ano ba akala saken ni Silverio patay gutom? Pero wag kayo nakahinga ako nang maayos dahil dito. Alam niyo naman ang pinagdaanan ko sa paper bag na galing kay Glen diba! Delubyo.