If It's All I Ever Do

Sumisikip Nating Mundo Part 3

.

Huminto ako sa paglalakad. Luminga-linga baka may iba akong maupuan.

"Romel, dito ka na. Come, join us!" si Lexi.

Hindi ako makapagdesisyon.

Hindi ko matanggal sa isip ko ang ginawa ni Jino sa akin sa beach at yung nangyari kaninang umaga. Kumukulo talaga ang dugo ko sa kaniya. Hindi tuloy ako makapagdesisyon kung tutuloy pa akong lapitan si Lexi.

Ngunit nakapagbitaw na ako ng salita kay Lexi na susunod ako kung saan siya uupo. Ayaw kong umiwas lalo na at kaninang umaga lang muli niya ako tinarantado. Lumapit ako sa kanila. Tahimik kong ipinatong ang tray sa mesa. Nginitian ko si Lexi. Hindi ako nag-aksaya ng panahong tignan si Jino ngunit alam kong sa akin siya nakatingin. Dahil do'n namumula ako na hindi ko alam kung bakit. Lalo akong naco-concious kapag alam kong may tumititig sa akin. Hindi ko tuloy alam kung paano ko ihaharap ang mukha ko sa kanila.

"Magkakilala na ba kayo?" si Lexi.

Kumindat ako kay Lexi sabay bukas sa aking baong sandwich.

"Jino pala bro." Inilahad niya ang kamay niya.

Kumunot ang noo ko. Bakit ba ang hilig nilang makipagkamay kapag nakikipagkilala. Obligado bang makipagkamay ang isang tao sa tuwing sasabihin ang pangalan?

"Kilala na kita. Doon sa beach palang." Mapakla kong sagot ngunit di ako nakatingin sa kaniya.

Kumagat ako ng sandwich.

Binawi niya ang nakalahad niyang kamay nang hindi ko iyon inabot.

"Jino, siya si Romel, Romel siya si Jino."

Kay Lexi lang ako muli tumingin nang si Lexi na mismo ang nagkusang ipakilala kami sa isa't isa. Pagkatapos no'n ay saka ako uminom ng softdrink.

"Puwede bang let's just be friends na lang kung anuman ang hindi ninyo pinagkaintindihan dati? Alam ba ninyo na laging sinasabi sa akin ni Mommy na mas madaling makipagkaibigan kaysa sa magkaroon ng kaaway. Bati na kayo ha?"

"Ako, okey lang. Ewan ko sa kaniya kung may problema siya sa akin."

Ang sinabing iyon ni Jino ang nagbigay ng dahilan sa akin para sagutin siya.

"Magkaliwanagan nga tayo. Sa beach ikaw ang unang nakatama ng bola sa akin di ba? Nananahimik ako noon e, tapos kaninang umaga, sino ang tarantadong nagbigay ng direksiyon sa akin papunta sa CR ng mga babae, di ba ikaw din 'yun?"

Tumawa siya.

"Oooppss! Sorry. Sinunod mo yung direksiyon ko. Ha ha ha!" lalo akong nairita sa tawa niya.

"Tingin mo nakakatawa yung ginawa mo sa akin, gago!" singhal ko.

"Malay ko bang maniniwala ka sa una palang e, itinuring mo nang kaaway. Saka kung gago ako, ano ka na lang?" sumubo siya ng spaghetti.

"Puwede huwag naman kayong mag-away please? Ninenerbiyos ako sa inyo. Jino, tama na?"

"Bakit ako, e siya itong unang nagmura sa akin. Naghahanap yata lagi 'yan ng away, e."

"Hindi ko na kailangang maghanap ng away brad. Nahanap ko na!" sagot ko.

"Brad, alam mong problema mo? Masyado kang matapang. Kung gusto mong irespeto kita, irespeto mo din muna ako. Hindi mo ako kilala, hindi din kita kilala kaya hinay-hinay lang sa mga banat mo."

"Wala akong balak makilala ka. Kung ako matapang, ikaw saksakan ng yabang!"

"Mayabang? Kailan ako nagyabang? Kung kayabangan sa'yo ang talunin kita sa suntukan, sige guilty na ako. Pero mapapatunayan ni Lexi na hindi ako mayabang o kahit minsan hindi ako nagyabang. Baka ikaw ang hambog." Pangisi-ngisi niyang sagot.