Önce medyaya bakın *-* Hala yaşıyorsanız hikayeyi okumaya başlayın :*
*1 Ay Sonra *
Geçen 1 aydan sonra Jongin kendini anca toparlayabilmişti . Suho'dan dolayı Soo ile fazla görüşmemişti ve Soo da ona karşı gelmemişti . Ona hak vermişti bunun için . Onunlayken ihanet ediyormuş gibi hissettiğini biliyordu . Bu yüzden ona karşı gelmiyordu . Soo onu bekliyordu . Soo Jongin'in onu kabul edeceği zamanı bekliyordu .
Ve işte o an gelmişti . Hissediyordu . Jongin onu arayıp görüşmek istediğini söylediğinde Soo bu teklifi hemen kabul etmişti . Belki Jongin onunla daha fazla gitmeyeceğini söyleyecekti ama hayır! Soo bu ihtimali düşünmemeye çalıştı .
Jongin'in söylediği kafeye doğru ilerlediğinde kalbinin göğüs kafesinden çıkacağını düşünmüştü . Günlerdir görmediği sevgilisini görecekti şimdi . Belki ona soğuk davranıp kendinden uzak tutacak belki de onu çekip sarılacak ve ondan bir daha ayrılmayacaktı . Soo ikinci olasılığın olmasını istiyordu . Umuyordu . Böyle olacağını düşünmek istese de içi içini yiyordu .
Sonunda varmıştı Jongin ile anlaştığı yere . İçeriye girdiğinde kafenin küçük ama oldukça sevimli olduğunu gördü . Kırık beyaz renkte olan duvarların çoğu yerini fotoğraflar kaplıyordu . Soo onları incelemeyi ne kadar istese de Jongin'i bekletmemek için etrafını taradı ve işte . Sevdiği çocuk yalnızca birkaç metre uzağında suyunu yudumluyordu . Soo özlemle yaklaştı esmer bedene .
Jongin de Soo'yu fark ettiğinde elindeki su dolu bardağı bıraktı ve ayağa kalktı . Masaya varmış olan Soo'ya resmi bir şekilde elini uzattıktan sonra oturması için sandalyeyi çekti . Soo mırıltı çıkarır bir şekilde ' teşekkürler. ' dedikten sonra birkaç dakikalarını sessizlik almıştı .
Masaya gelen garsona siparişlerini verdiklerinde masadan uzaklaştı garson . Jongin karşısındaki bedenin gözlerine bakmaktan çekiniyordu. Söyleyecekleri şeyi toparlamaya çalışıyordu ama bir türlü kuracağı kelimeleri bir araya getiremiyordu .
" Ne konuşacaktın benimle ?" Soo heyecan dolu sesine engel olamamıştı .
" Ah- Şey . B-ben .." Jongin konuşamadığı için kendine lanet okudu . Söyleyeceği birkaç kelimeyken o saçmalamaya başlamıştı .
" Özür dilerim Soo . "
" Ne için ? "
" Bencilce davrandığım için ." Soo'nun masadaki ellerini ellerinin arasına alarak devam etti . " Soo ben çok kötüydüm . Senden sonra en sevdiğim varlığı kaybettim ve bunun üzüntüsüyle senden uzak kaldım . Her şeyi telafi etmek istiyorum . Kaybettiğimiz tüm zamanları telafi edeceğim . K-kabul eder misin ? " umutlu gözlerle baktı Jongin . Onun bu teklifini kabul etmesini canı gönülden istiyordu .
Bilmiyordu ki Soo uzun zamandır bu anı bekliyordu zaten .
" Seni anlıyorum Jongin . O adam ne olursa olsun senin dayın . Bana yaptıkları senin dayın olduğu gerçeğini değiştirmezdi zaten . Bir daha benden uzak kalma Jongin . O zaman dayanamam . Bana destek olan tek kişisin . Bana iyi gelirken bu kötü zamanlarımızda birbirimize iyi gelebilecekken benden uzak durdun . Bir daha yapma olur mu ?"
Jongin teklifinin kabul edilmesi gerçeğiyle sandalyeden kalkarak heyecanla Soo'ya sarıldı . Meleği yuvasına geri gelmişti .
" Söz veriyorum Soo . Bundan sonra sen gitmek istesen bile bırakmam seni . Bırakamam . "
**********
Sehun Jongin'in bulunduğu kötü durumdan bir türlü sevgilisinin yanında olamamıştı . Bu zamanları telafi etmek için okula rapor vermiş birkaç hafta sevgilisinin yanında kalmayı planlamıştı .
Luhan'ın kendisine verdiği anahtarı kapının deliğine soktu ve kapının açılma sesi geldiğinde kapıyı açıp içeri girdi . Luhan'ın şarkı mırıldandığını fark etti ve sesi takip ettiğinde onun mutfakta olduğunu gördü .
Luhan çorbayı karıştırırken bir yandan da kalçalarını sallıyordu ve Sehun bu görüntüyle kendinden geçmişti . Luhan'ı onun prensesi harika görünüyordu . Sehun geldiğini belli edecek bir şekilde öksürdü ve sevdiğinin kafasını çevirip tatlı bir şekilde gülümsemesini izledi.
" Sonunda geldin Sehun . Bak sana yemek yapıyorum . "
" Mm. Çok lezzetli olmuştur şimdi . "
Luhan kıkırdadıktan sonra sevgilisine yaklaştı ve kollarını boynuna doladı .
" Seni özledim ."
" Bende seni özledim sevgilim . "
Luhan yemeğinin yanmasını istemediği için zorla da olsa kollarını çözdü ve yemeğine doğru ilerledi . Sehun da Luhan'ın odasına gidip daha önceden getirdiği birkaç kıyafetten şort ve tişört çıkardıktan sonra üstüne geçirip mutfağa gitti .
" Bir daha gitmeyeceksin değil mi ? Ben seni çok özlüyorum ."
" Jongin Soo'yla buluşmak için gitti . Eğer eskisi gibi olurlarsa bana ihtiyaç duymayacaktır . Yani bundan sonra ayrılık yok prensesim . "
" Seni özlemek istemiyorum Sehun . Bir daha gitmek istesen de buna engel olacağım haberin olsun . Benim de sevgiye ihtiyacım var burada."
" Sen..Jongin'i kıskanmadın değil mi ? Haha."
" Ne kıskanacağım be . S-siz sadece arkadaşsınız işte daha fazlası değil . Yani öyle değil mi ?"
Sehun Luhan'ın bu sevimli tavırlarıyla güldü ve ona bir oyun oynamayı düşündü . Luhan her şeye inanan bir potansiyele sahipti .
" Yani arkadaş da denilebilir . Tabi onun ilk aşkım olduğunu görmezden gelirsek . Küçükken birbirimizi seviyorduk ama ailemiz buna engel olmuştu da . Biz de arkadaş olmayı tercih ettik . Hala duyguları olup olmadığını bilemem tabi ."
Sehun kafasını kaldırıp Luhan'ın tepkisine bakacakken bunun hiç olmamasını isterdi . Luhan ağlıyordu .
" B-biliyordum *hıck* . A-aranız*hıck* da bir şey.. Olduğunu biliyordum ."
Sehun yerinden fırlayarak anında Luhan'ın yanında bitmişti .
" Şş! Sakin ol Luhan . Yalnızca dalga geçiyordum . Kıskanınca tatlı oluyorsun diye ama ağlayacağını tahmin etmemiştim . Özür dilerim miniğim . "
" Yani öyle .. Bir şey yok.. Öyle mi ?" Luhan düzensiz nefesinin ardından zorla konuşmuştu .
" Tabi ki de yok . Ben ilk defa birine aşık oldum Luhan . O da sensin . Daha önce ben kimseyi sevmedim . "
Luhan Sehun'un dudaklarına bu mutlu haberden sonra öpücük kondurmak istemişti ama Sehun'un dudaklarına dudaklarını bastırdığında Sehun'un bu öpücüğü derinleştirmesini beklemiyordu .
" S-sehun yemek . "
" Boşver yemeği Luhan . Yemekten daha önemli bir işimiz var . Seni gerçekten özledim ."
************
Öhöm .. Bir sonraki bölüm somut mu ki acaba ? >.< Öhö öhö . *utandı tekrar ve tekrardan . *
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜZGÜNÜM || KaiSoo ✔️
FanficBunu yaptığıma gerçekten inanamıyorum. Minik Soo'mu aldatmak istememiştim. Sarhoştum ve hiç bir şeyin farkında değildim . Yataktan kalktığımda kapının önünde dolmuş gözlerle iğrenircesine bana bakan Soo'yu hatırladıkça kendimden nefret ediyordum . O...