Oops! Pregnant

Κεφαλαιο 1

-Λιν,Λιν,Λιν,Λιν!!!" ακουω την Αναστασια να μου φωναζει και  μαζευομαι βαζοντας το μαξιλαρι μου πανω απο το αυτι μου. Ειναι πολυ πρωι για εμενα... Συνεχιζει να φωναζει και αποτομα της ριχνω το μαξιλαρι μου. Ειναι ετοιμη να πεσει και γελαει ενω ερχεται διπλα μου.

-Σε 4 ωρες φευγουμε,γιατι να σηκωθω τοσο νωρις;" Ποτε δεν καταλαβα την βιασυνη αυτου του κοριτσιου για τα παντα. Μενω μαζι της απο την 1η γυμνασιου και ακομα δεν εχω καταλαβει για ποιον λογο ξυπναμε 2 ωρες πριν για να ετοιμαστουμε για το σχολειο. Και τωρα μαλλον μπερδεψα πολλους... Οι γονεις μου ειχαν ενα ατυχημα ενω οδηγουσαν και εγω ημουν μονη μου στο σπιτι... Πεθαναν  επιτοπου. Δεν ειχα συγγενεις στην Ελλαδα και αναγκαστικα θα εφευγα για την Γερμανια. Οταν το ειπα στην Αναστασια αρχισε να κλαιει,εκλαιγα μαζι της,δεν ηθελα να την χασω. Την επομενη μερα κιολας ειχα παει σπιτι της και οι γονεις της μου ανακοινωσαν οτι με χαρα θα εκαναν χαρτια για να μεινω μαζι τους. Απο τοτε τους νιωθω οικογενεια μου,για την ακριβεια ειναι οικογενεια μου. 

-Απλα σηκω!! Πρεπει να ετοιμασουμε τα πραγματα μας για την Κερκυρα! " Με σπρωχνει πολλες φορες απαλα και την κοιταω νυσταγμενα. 

-Μα ολες οι κουτες ειναι ετοιμες" Παραπονιεμαι και γελαει.

-Απλα ετοιμασου και κατεβα να φαμεε" Μου λεει τελικα και φευγει χοροπηδωντας εξω απτο δωματιο,την ακουω να κατεβαινει τα σκαλοπατια και να πειραζει τους γονεις της στην κουζινα. Βαζω ενα μπλε σορτσακι και μια σχετικα φαρδια ασπρη μπλουζα με το σημα της ειρηνης πανω. Φοραω τα μαυρα μου βανς και αφηνω τα σπαστα καστανα μαλλια μου κατω. Βαζω μασκαρα στα γκρι προς μελι μου ματια και κατεβαινω κατω. Μολις με βλεπει η Αναστασια μου φωναζει χαρουμενα καλημερα και ακολουθουν οι γονεις της. Ξεστομιζω ενα καλημερα και καθομαι στο τραπεζι αφου μου βαλω ενα μπολ με κορνφλεικς. Η κολλητη μου καθεται διπλα μου και αρχιζει να μιλαει για το ποσο τελεια πιστευει οτι θα ειναι εκει,κανοντας πολλες ερωτησεις για το σπιτι. Ειμαι σιγουρη οτι το σπιτι θα ειναι 2οροφο,αυτοι οι ανθρωποι λατρευουν τα 2οροφα σπιτια ακομα και αν ειναι σχετικα μικρα. Ακομα δεν της εχουν πει καμια πληροφορια για το πως θα ειναι η περιοχη που θα μενουμε γιατι ξερουν πως κανει απο την ανυπομονισια της. Εχουν περασει 2 ωρες και εγω καθομαι στην κουζινα παιζοντας με το μικρο σκυλακι,τον Αμπι ενω βλεπω την Αναστασια να τρεχει περα δωθε θελοντας να τα εχει ολα υπο ελεγχο.

Σχεδον εχει φτασει η ωρα να φυγουμε και φορτωνουμε ολες τις κουτες στο ασπρο φορτηγακι που θα της μεταφερει στο νεο σπιτι. Εγω εχω στην πλατη μου την σχολικη μου μαυρη τσαντα που εχει μεσα το κινητο μου,τα ακουστικα μου και το λαπτομ και καθως και αλλα που ισως χρειαστω,καθως και διαφορα μικροπραγματα της Αναστασιας. Μπαινουμε μεσα στο αυτοκινητο των γονιων της και εγω σκυβω προς το παραθυρο φορωντας τα ακουστικα μου,τελικα με παιρνει ο υπνος.