Yeni Dünyam

1.Bölüm

Uykudada rahat yok lanet olsun güneş ışıkları...Yatakta biraz debelendikten sonra uykumun kaçtığını anlayarak yataktan kalktım.
Okul formalarımı giyip,mutfağa indim.Bir kaç şey atıştırdıktan sonra çantamı alıp evden çıktım.Okula hep yürüyerek giderim çünkü yürümek içimi açıyor,ruhumu tazeliyor.Okuldan içeri girip sınıfa doğru giderken koridorda yine o gıcık kaptığım Cansu'yu gördüm.Hayır anlayamıyorum benim ona bir yanlışım olmadı ama beni ilk tanıdığından beri benden gıcık kapıyor. Cansu:
-

"Oo Nehir hanımlar okulumuza teşvik edebilmiş" dedi.
Bu kız sabah sabah sinirlerimi bozmayı nasıl başarıyor anlamıyorum.
-"Yine ne istiyosun Cansu."
-"Ne isticem canım sadece biraz eğlenelim dedik demi kızlar" dedi.
Yanındaki kendisi gibi salak olan kızlara dönerek...
-"Nehircim senin annenle babana nolmuştu anlatsana."dedi. En hassas olduğum nokta ailemdir.
-"Onlar hakkında tek kelime etme."
diye bağırdım.
-"Ayy doğru kaza geçirip ölmüşlerdi sen de yetim ve öksüz kalmıştın demi." Aşırı sinir olmuştum kendime hakim olamayıp yüzüne bi tane geçirdim.Cansu ağlayarak müdürün yanına koştu.Ben de lavaboya gidip aynada kendime baktım.Yüzüm sapsarı ve solgundu.Hemen yüzüme su çerpip sınıfa doğru ilerlemeye başladım.Tam sınıfın kapısında nöbetçi kız bana seni müdür çağırıyor dedi. Hemen müdürün odasına gitmeye koyuldum.Beni neden çağırdığını biliyordum. Cansu meselesi...Ama yaptığımdan hiç pişman değilim bu olay bir daha olsa bi daha yüzüne geçiririm. Müdürün kapısına geldiğimde kapıyı tıklayıp açtim.Müdür sinirli bir şekilde bana bakıyordu. Önündeki koltuğa oturdum.
-"Beni çağırtmışsınız hocam. Dedim.
-Evet seni çağırttım. Bu nasıl bi terbiyesizlik Nehir.Senin annen baban yok mu sana nasıl terbiye verdiler." Dedi artik dayanamıcaktım. Ayağa kalktım.
-"Evet yok. Bana terbiye verecek bi ailem yok."deyip agğlayarak odadan çıktım .Eve gitmeye başladım.Evet ailem gideli iki ay oldu. İki ay önce bir ormana pikniğe giderken babam önümüzdeki tırı görmemişti ve biz tırın altına girmiştik. Uyandığımda bir hastanedeydim.Sadece kolumda bi alçı ve başımda bi sargı vardı hemen olanları hatırlayıp, annem babam nerde diye bağırmaya başladım. Doktor odaya gelip sakin ol ama annen ve babanı kaybettik dedi. O kelimeleri söylediği an sanki kalbim paramparça oldu.Hemen ağlamaya başlamıştım keşke ben de ölseydim diye o zamandan beri hayata küstüm hayatımda hiç kimse yok sadece en sevdiğim huylarımızın aynı olduğu arkadaşım İrem var hayatimda...Ben bunları düşünürken eve gelmiştim. Hemen yatağıma girip yanımdaki ailecek çekildiğimiz bi fotoğrafı alıp ağlamaya başladım. Zaten bir zaman sonrada uyuyakalmıştım ...

Arkadaşlar hayatımda ilk defa bir hikaye yazıyorum.Ve bu ilk bölümüm hatalarım mutlaka vardır. Eleştiriğe açığımdır
O yüzden görüerinizi yorum bölümüne yazarsanız çok sevinirim.....