a nightmare college

hoofdstuk 6

*8 dagen later*
ik draai de sleutel in het slot en stap de koele kamer in, Mason is er weer niet. De laaste dagen doet hij echt raar, hij ontwijkt me en komt niet meer onze kamer in. Behalve voor kleren dan en die neemt hij zelfs als ik weg ben. Ik was net even langs gegaan bij Tiffany, ze had een nieuwe lipstick die ik zeker eens moest proberen! Het is echt fijn om populair te zijn, mensen maken plaats voor je vrij, geven gratis voedsel. Zelfs leerkrachten doen vriendelijker! De deur gaat open en een geschrokken mason staat voor de deur, zo snel als hij kan draaid hij zich om drukt de deur dicht. 'Hé Mason wacht!' Ik storm de deur uit en zie em nog net de hoek om gaan, ik loop zo snel als mijn hakken het toelaten de gang in. 'MASON!', hij laat me gewoon alleen in de gang achter. Woede kookt door mijn aders, hoe durft hij! Ik draai me om en zie Becca staan, 'hey em, moest jij niet al lang in filosofie zijn?' Ze kijkt me aan en zegt:' wow wat heb je jij? je ziet er uit als een tomaat!' Ze staart me met grote ogen aan, 'nou bedankt!' snauw ik haar af. Ik laat een geïriteerde zucht horen en zeg: 'Ik ga trouwens al lang niet meer naar filosofie!'. Precies alsof ik nog om mijn studie geef! 'm-maar...' Ik wandel rustig terug naar mijn kamer en roep nog net 'bye Bec' voor de deur dicht knalt. Fijn nu ziet mijn make-up er ook niet meer uit! Ik laat nog een geërgerde zucht horen en strompel naar de badkamer. Nu Mason er niet meer is er veel meer ruimte, ik durf gewoon niet in de spiegel te kijken. Ah Emily stel je niet aan! Ik neem snel een blik in de spiegel en zie lose stuikjes bruin gesteilt haar uit mijn hoge paardestaart. Mijn woede is al weer verdwenen dus beslis ik dat mijn make-up nog redelijk is gebleven en er niks aan ga doen.

Ik heb geen zin om naar de les te gaan dus besis om maar even naar de supermarkt te gaan.

De supermarkt is maar 10 minutjes wandelen, ik wandel het verlaten straatje in met daarachter de supermarkt. Ik hoor geschreeuw uit het huis naast me komen, zou ik even kijken tussen de houten planken die het raam vervangen? Heel eventjes maar? Nee Emily nee dat zijn jou zaken niet! Ik kan me mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en kijkt tussen die planken door. Twee jongens staan tegen elkaar te schreeuwen, ik kan nog net iets verstaan over geld. Één van de jongens komt dichter naar de deur toe, shit! Ik probeer zo nochalant te doen en stap verder.Te laat! De gast komt al de deur uit gestapt, 'Mason!' Hij kijkt me verward aan, hij ziet er moe uit met dikke walen onder zijn ogen. 'Ga weg Emily' sist hij, 'over wat ging dat daarnet?' ik staar hem wantrouwig aan. Hij trekt zijn wenkbrauw op en zegt 'heb jij daar net zitten afluisteren?'. 'Ik-k nee..' Hij kijkt me razend aan en schreeuwd 'leer uit andermans zaken uit te blijven'. Hij loopt me omver waar door er witte pillen op de grond vallen. Ik bekijk één van de pillen. Drugs. 'wat hee..' Nu eindelijk besef ik hoe slecht Mason er aan toe is. Hij is niet alleen vermoeit, hij is ziet er ziek uit. 'Mason gaat het wel?' natuurlijk gaat het niet! Hoe kun je nu zo stom zijn Emily! 'laat me met rust Emily' hij staart naar zijn voeten. Hoe kon ik nu niet merken dat hij aan de drugs zit? Ik ken hem nu ook niet zó goed, maar ik moest toch wel iets merken? Nu drinkt het tot me door, ik was zo druk bezig met het feit populair zijn dat ik mijn vrienden vergat. 'Inderdaat Emily!' precies alsof hij mijn gedachten kon lezen 'je bent een ongeloofelijke bitch geworden! Mona was zelfs nog vriendelijker!'