Kayıp İkizler

Orman Efsanesi

Yavaşça yemek yemek için masaya oturdum. Üç kişi aynanda yemeye başladık. Casey yemek yemek için o çikolata kahvesi saçlarını toplamak zorunda kaldı. O da benim gibi topuz yaptı. Ve sonra bana şirin bir gülücükle baktı. Bende hafif bir gülümseme ile karşılık verdim. 

Yemekten sonra hepimiz birlikte koltuklara serildik. Casey bize alışmıştı. Ablamız gibiydi. Bizi sevdiğinden emindim. Bizde onu seviyorduk, seviyordum. Eddie televizyona dalmıştı. Gülüyordu.

Bir an herkesin dikkatini söyleyeceğim şeye vermesi için televizyonu kapattım. 

-Casey sana teşekkür ederiz .dedim Edgar'a göz kaydırarak. Edgar bir an:

-Bende..dedi -korkuyla bağırdı sonra nazikçe tekrarladı- bende teşekkür ederim. 

Güldü ona yakışan bir şekilde ve:

-Ne demek , asıl beni yalnız bırakmadığınız için ben teşekkür ederim ikizler..

Güldüm:

-Ama biz kasabaya onun için gelmedik dedim. 

O an gülümsemem soldu. Onun da yüzünde soru işareti oluştu. Ben ise konuşmayı devam ettirebilmesi için Edgar 'a baktım. Sanırım anlamıştı. 

-Peki ne için geldiniz?

Edgar sıkılmış bir tavırla:

-Lafı uzatmayacağım dedi ellerini dizlerinin arasında kavuşturarak. "Biz ormandaki efsaneyi sormaya geldik. 

Casey bir süre sustu. 

-Tamam dedi. Size bildiklerimi anlatırım. 

Bir süre konuştuk. Orman hem karanlıkmış hemde acayip yaratıklar varmış. Tehlikeliymiş. Korktum. 

Herkesin önünde bir an gerildim. Sanırım Eddy anlamıştı. 
-Tamam dedi ve bir sessizlik oluştu. Kaskatı kalmıştım. Grimsi gözlerim büyümüştü. Gözlerim bir yere takılı kalmıştı.
Casey -bize bakarak-
-Ben bir kahve alayım.
-Şey dedi Eddy. 'İki tanede su.'
Edgar geldi ve yanıma yavaşça oturdu.
-Korkmanı anlayabiliyorum. dedi.-suyunu yudumladı.-
Bu çocuk neydi. O korkmuyor muydu yani? -bende suyumu yudumladım.-
-Anlıyabiliyor musun? Hiç bir şey anlamıyorsun! Senin getirdiğin o baltalar kürekler hatta silahlar bile işe yaramaz! Hem annemler barışsınlar diye kendimi feda edemem. O yaratıklardan biriyle bile karşılaşırsak biteriz! Hani dedin ya seni peşimden sürüklemiyorum değil mi diye. Evet , evet sürüklüyorsun.
Edgar tek kelime bile edemedi korkumun üzerine. Çok üzülmüştü. Arkasından bağırdım:

-Edgar öyle demek istemedim. Lütfen dur ! dedim ama gayretimin sonucu=başarısızlık.

Casey geldi ve bana baktı. O da üzülmüştü. Olanları duymuştu. Oradan kelebek tokalarından bir tane aldı ve upuzun saçlarını tokayla tutturdu. Ela gözlerini ovuşturdu.

-Anlatmak ister misin?