My Lost Thing

Chapter 01

Ako si Kristine Divine Dela Cruz, I am a promdi. Galing ako ng Pampanga dahil gusto ko malaman nila Ma'am at ate RiKristineya ko!kaya ko!

Andito ako ngayon sa bukiran. Pinapakain ko ang mga alaga kong manok at bibe.

Someday,someday...

Habang kumakanta ako ay biglang may pumalo saakin.

Si ate.

Ate Patricia Riza Dela Cruz. Pinapahirapan nila ako. Si papa ay patay na kaya walang silang pakialam saakin ngayon. Dati sabi ni Manang Esa ay kami ang pinaka mayaman dito sa Pampanga. Wala pa ako nun. Si ate palang ang anak nila. Hanggang sa namatay si papa ng sanggol pa ako. Kaya inalila na ako nilapMa'am. Ang tunay kong mama ang dating asawa ni papa naanakan niya si mama pero naghiwalay ulit. Nang nagkasakit si mama,hinawalayan na sya ni papa at bumalik kay ma'am. Ma'am ang tawag ko sa mama ni ate Riza dahil sabi nila ay alila lang daw ako. Patay na si papa kaya wala nang nagaalaga saakin. Wala nag nagmamahal. Wala na lahat.

Pinalo ako ni ate...

Hoy ano ba!ang pangit ng boses mo!ang sakit sa tenga. Kala mo ba may milagro na mang yayari sayo kapag kumanta ka?kala mo ba na gagaan ang loob namin sayo?sa mga pelikula mo lang yun napapanood.

Sabi ni ate. Mangiyak ngiyak ako sa sinabi nya. Dahil hindi pala nila ako matatanggap bilang sarili nilang pamilya. Oo,mahirap lang ako. Dapat akin yan lahat pero napunta sa kanila ang mga ari arian ni papa. Ang sakit lang eh. Ang sakit sakit.

Gabi na. Tulog na sila Ma'am at ate Riza. Gusto ko tumakas pero ayoko maiwan ang mga alaala ni papa dito. Sya lang kasi ang kilala kong pamilya ehh wala na akong ibang pamilya. Hindi kasi sila tinanggap nung nalaman nila lola ata na buntis si mama saakin.

Tatakas nalang ako. Kaso,wala akong mauuwian. Pupunta nalang ako nga Maynila. Oo!tama!Maynila ang sagot sa lahat ng paghihirap ko pero Maynila nga ba?

Sumakay ako ng bus papuntang Maynila.

Nandito na ako sa Maynila at wala akong makita kundi puro ilaw. Sa Pampanga,kapag gabi na ay sobrang dilim pero dito,kahit madilim,kahit papaano ay may liwanag.

Wala akong matitirahan at masisilungan.

Wala din akong kakilala dito. Malamang masaya sila ate Riza at si Ma'am dahil umalis na ako. Nakakalunkot lang.

Nakakapanibago ang lahat dahil nandito na ako sa Maynila. Hindi ako makapaniwala na nakatakas at umalis ako galing Pampanga. Nakayanan ko! Ang saya ko dahil unang hakabang ay nakaalis ako nga ako lang. Sabi kasi ni ate Riza hindi ko daw kaya tumayo sa sarili kong paa. Eh nasaan ang pamimintas nila?nandito na ako! Pero malungkot parin dahil doon na nakabaon ang mga alaala ni papa.

Magaaply ako bilang labandera,yaya ba yun?,at kung ano ano pa para mabuhay ako dito.