Baba1

GELMEMİŞTİ

Gecen gün okuldan çıktım durakta otobüs bekliyordum annem aradı , annem doktor kontrolü için İzmit 'e gitmişti arabaya bindiğini buraya gelmek üzere olduğunu söylemişti ve benimle konuşması gereken mevzuların olduğunu dile getirmişti kim hakkında dediğimde benim hakkımda olduğunu söyledi merak etmiştim otobüse bindim eve gittim annem yaklaşık 10 dakika sonra geldi karnının çok aç olduğunu söyledi mutfağa gittik bir şeyler hazırlıyorduk ben domates soyarken anne benle bir şey konuşacaktın diye sordum.

Annem; yengen halanlara gitmiş dedi hangi yengem dedim abi'nin nişanlısı deyince bir tuhaf oldum neden gitmiş dedim abin hastaymış doktora gitmişler doktorda İzmit'e yönlendirmiş doktoru beklemek için hastanede değil de halamlara oturmaya gitmişler dedi e sonra ne olmuş dedim öle otururken burcu senin konunu açmış burcu abla nereden beni biliyormuş ki dedim annemde Beyza'nın çalıştığı yerde çalışıyormuş senin Beyza'ya attığın mesajı görmüş burcu seni o zamandan beri biliyormuş dedi Allah Allah dedim burcu abla beni görmek istiyormuş annemi hep iyi duymuş annemle görüşmek istiyormuş söze nişana beni çağırmak istemişler ama ananeleri engel olmuş o yüzden çağıramamışlar abim halama Ayşe ablanın bende emeği çok gece kaçta gitsem bana sofra kurdu ona bakmaya yüzüm yok demiş karsısına çıkmaya yüz bulduğunda gelip konuşacakmış. 

Fark ederseniz gelip konuşacak olduğunu söyledi abimin lafları lafta kalıyor icraata daha geçtiğini duymadım görmedim de ama ne bileyim belki burcu abla abimin aklına girer de gelebilirler yine bir umut var içimde belki bu sefer gelir umudu.

Abimler böle düşünse de hayla kırgınım onlara dediğim gibi görüşmek isteyen her türlü görüşür yani bahanelerle karşıma çıkmasınlar.

Neyse ertesi gün oldu berat kandiliydi her sene Geyve de berat kandilinde pilav şenlikleri yaparlar pilavı yufkayla yerler halamlarda berat kandilinde bize geldiler ve bizim geleneksel pilav şenliğin 1. Yıl donumu olarak adlandırdığımız ve bütün akrabalarımızı çağırdığımız bir şenlik oldu yanı Geyve de her sene yapılanı biz burada Adapazar 'nda yaptık çok güzel gündü herkes bizdeydi halamlar amcamlar yeğenlerim yeğenlerimin çocukları herkes bizdeydi.

 Ama 5 kişi eksikti bunlar kim diye soracaksınız şimdi ablam eniştem asrın burcu abla ve abim işte bunlar eksikti.

 O aksam halama yazdığım bu yazıyı okudum ben okudukça halam ağladı halam ağladıkça ben kendimi zor tutum ben okudukça halam düşüncelerini kattı mesela ben abime sakalın yakışmadığını söylemiştim halamda lafımı bölüp evet katılıyorum dedi halamda yakıştıramamıştı abime sakalı ama konuştuğumuz zaman söyleyeceğim abime kessin o iğrenç sakallarını neyse ben yazımı okuduktan sonra iyice boşaldı tutamadı kendisini bu sefer bende dayanamadım bende ağlamaya başladım halam hıçkırıklı ağlarken bana bir şey anlatmaya başladı abimin burcu ablayla oraya gittiğini ve burcu ablanın beni merak ettiğini filan her şeyi anlattı bunları bilmiyormuş gibi yaptım cevap vermedim sadece ağladım göz yaşlarımızı sildik içeri geçtik herkes ne oldu filan dedi halam bir şey yok dertleştik biraz dedi öyle atlattık o durumu o gecede bitmişti.

 O gece birde neyi öğrendim biliyor musunuz abim ve yengem babamın dükkânına gitmiş el öpmeye ben gecelerce onlar için ağlarken babama her kavgamızda nasıl bir ailenin çocuğuyum deyip duruyorum ne ablam benimle ne abim deyip duruyorum onlar için ağlarken babam el öptürmüş ve gelin bize bile dememiş çok koydu aslında bu bana hem de baya bir koydu ağlamayacağım diyorum sabrediyorum dayanıyorum ama bunlar benim ağlamam için elinden gelenleri yapıyorlar benim canımı yakmak için her şeyi yapıyorlar ben gülmeye çalıştıkça beni ağlatmayı başarıyorlar yoruldum artık.

Bu arada okuldan biriyle çıkıyorum adı Furkan. Furkan 'la her buluştuğumuzda ona derdimi anlatıyorum ve size bir şey söyleyeyim mi? Ben ilk defa beni anlayan birini buldum bana fikir veren başkasıyla kıyaslamayan birini buldum onunla çok mutluyum abim ve ablam konusu açıldığında beni güldürmeyi başarıyor ve bu kitabı yazmamı istemiyor çünkü daha çok üzüldüğümü düşünüyor yazma diyor her gün bana bu kitabı yazma diyor ama dayanamıyorum dertlendikçe yazı yazasım geliyor bazen konu açılıyor göz yaşlarıma hakim olamıyorum onun yanında bana ağlama diyor göz yaşlarımı siliyor sarılıyor ona sarılırken bile bir başka oluyorum her şeyi unutuyormuş gibi oluyorum huzur veriyor bana evde bulamadığım huzuru onda buluyorum iyi ki karsıma çıkmış ve iyi ki benim olmuş diye her gün dua ediyorum Allah'a kavga etsekte kavgamız en fazla 5 dakika sürüyor göz göze geldik mi gülüyoruz barışıyoruz ve sizde bir şey söyleyeyim mi sarıldığında sımsıkı sarılıyor bazen öyle bir sıkıyor ki kemiklerim kopacak diye korkuyorum onun bana sarılması sanki abim bana sarılıyormuş gibi oluyor gülüyorum abimin bana sarılmadığı gibi el alemin oğlu sarılıyor bana güveniyorum ona hiç bir erkeğe güvenmediğim kadar ona güveniyorum ne bileyim seviyorum sanki Furkan'ı...

3 ay sonra..

Yok anlamıyorum kendi mi , ne den bu kadar çok değer veriyorum insanlara , neden bu kadar çok sinirliyim neden en ufak bir şeye bile köpürüyorum. Her şeye sinirlendiğimde neden çevremdeki insanları kaybediyorum. Furkan da gitti elimden , güvendiğim yanında huzurlu hissedeceğim kimse kalmadı artık hayatımda oda gitti bunların hepsi çok değer vermekten oluyor biliyorum çok değer verdikçe bir tarafları kalkıyor gidiyorlar benimde daha çok canımı yakıyorlar sanki hiç canım yanmıyormuş gibi bide Furkan'ın gıdısı canımı yakıyor artık kimsem kalmadı çevremde olmasında istemiyorum gerekte yok hep başkalarıyla kıyaslasa da beni annem yeter bana annem hep 1 tane olsun temiz olsun derdi , öyle yapmaya çalışıyorum ama temizi yok olanlarda sonradan değişiyor tıpkı Furkan gibi.Aslında anlamıyorum kendi mi neden bu kadar iyim. Neden sevince değişiyorum ,anlamıyorum. Artık ne yalan söyleyeyim bıktım sahte insanlardan onlara da gerek duymuyorum artık kimsenin bana yapmacıktan laf söylemesin onu da istemiyorum.Ne bileyim işte artık sıkıldım her şeyden , herkesten. Her darbe yiyişlerimden sonra bu hala geliyorum. Artık kimseyi istemiyorum hayatımda hayatım da olması gerekenler yok olmaması gerekenler çok aslında en çokta bundan sıkıldım her yerde cıvık insanlar kotu günümde değil de hep iyi günümde yanımda olanlar var yanımda yada isimleriyle var olan kişiler var mesela ablamla abim gibi artık onlardan da umudu kestim gelmeyecekler biliyorum gecen gün abime telefondan mesaj atmayı düşündüm annem kızdı kapat şu konuyu artık dedi kapat demekle oluyor mu ? Aklıma geldikçe deliriyorum ne yaptım ben onlara niye böylemi olmalıydı benim günahım ne peki ? Beni neden anlamıyorlar sorular ,sorular bıktım kendi kafamda onlarca soru var...