Karanlık

*5*

Bir gün ,
Belki bana da doğar güneş .
Yoruldum artık yağmurdan ıslanmaktan.
Yağmurun şıp şıp dama vuruş sesleri
Tıpkı gözlerimden akan gözyaşım gibi.

Eylül ayının sonundaydık pencereden dışarıya baktığımda rüzgârın esintisiyle yapraklar yavaşça süzülüyordu aslında bahaneydi rüzgar , yapraklar sıkılmıştı aynı benim gibi ...Bu evden daha çok insanlarından sıkılmıştım, insan ailesinden sıkılır mıydı gerçekten ?
Bugün babamdan uzak 14 yıl geçirdim dile kolaydi ama hayatımın en kötü 14 yılı olmuştu.

Düşüncelerimden sıyrılarak kendime gelmeye çalıştım , o sırada komidinin üzerinde duran telefonumdan bildirim sesi geldi .Elime alarak gelen mesaja baktım

GELEN :IRMAK

Napiyosun ben evde çok sıkıldım hazır haftasonu gelmişken birşeyler yapalım

GÖNDERİLEN :IRMAK

Bugün benim işim var canım kusura bakma haftaya telafi ederiz.

GELEN :IRMAK

-Tamam tatlım.

Üstümü değiştirmek için dolabı açtığımda aklıma kavga olayı geldi .Kimse niye kavga ettiklerini bilmiyordu müdürde 3 günlük uzaklaştırma cezası vermişti. Siyah bir pantolon , kot gömleğim ve onun üzerine salaş yelek .Dışarıda hafif bir esinti vardı geçen haftaya kadar sıcak olan hava bugün tamamen sonbahar havasındaydı.

Evde kimseler yoktu dışarı yemek yemeğe çıkmışlardı. Anahtar ve biraz para alarak dışarıya çıktım. Babamın mezarlığı buraya uzaktı , dolmuş için durağa doğru gittiğimde yavaşça duraktan ayrılan dolmuşa yetişmek için koştum arka kapıya vurduğumda  kapı açıldı parayı uzattıktan sonra boş bulduğum koltuğa oturarak dışarıyı İzlemeye başladım 15 dk  sonrasında dolmuştan inerek babamın mezarlığına doğru yürüdüm , mezarlığın yanına oturarak avcuma aldığım toprağı ciğerlerime kadar hissetmek istedim .Akan gözyaşlarıma yağmur taneleride eşlik etmeye başladı

- Babam seni çok özledim, sevdiğimden ve sevgiden uzak yıllar geçirdim , bu zor dünyada sensiz  çabalamaktan bıktım , yanında olmak sana dokunabilmek saçımı okşamanı herşeyi çok özledim. Annem için sana kızıyordum , "benim annem bırakmaz kıymaz kızına "dediğim zamanları düşünüyorumda haklıymışsın sadece kendimi kandırmışım .

Babamın yanında uzanmak bana iyi gelebilirdi yağmura aldırış etmeden gözlerimi kapattım .

Çınardan

Bugün annemden ayrı 14 yıl geçirmiştim .Mezarlığın başında sadece sessizce durmak istedim bugün büyük ihtimalle Irmakta babası için gelmişti benim annem onun babası ne kadar zor olmalıydı o beni hatırlamıyordu ama ben onu ilk günden hatırlıyordum. Gözümün önüne küçük Irmak canlanmıştı.

GEÇMİŞ

SENE 27 EYLÜL 2001

Sonbahar aylarının başı küçük bir kızın baba diye haykırması benim anne diye ağlamam herşey o zaman başlamıştı o gün annemi mezara gömdüğüm gündü. Küçük kızın babasının mezarlığı benim annemin mezarlığın karşısındaydı .Gözleri benim gözlerime buluştuğunda yanıma geldi ağlamaktan kısılan sesiyle

-Sen neden ağlıyorsun yoksa seninde mi baban öldü ? Kızaran ela gözleriyle bana masumca bakıyordu.

- Hayır  annem öldü. Akan gözyaşlarım toprakla buluşuyordu.

Minik elleriyle bana sarılırken "Üzülme"dedi yavaşça ellerini belimden çekerek gitti.

14 yıl geçmesine rağmen unutmuyordum ama Irmak herşeyi unutmuştu.

Mezarlıktan kalkarak yürümeye başladım o sırada bir kız mezarlığın yanında büzülmüş bir şekilde uzanıyordu. Yanına gittiğimde Irmak olduğunu anlamak zor değildi. Atıştıran yağmur damlalarına aldırış etmemiş gözlerini kapatmıştı. Yüzü bembeyaz burnu tamamen kırmızı olmuştu. Salak kız kendini hasta edecek .Cebinde duran telefonu alarak rehberde gezindim en yakın olduğu Ceren vardı numarayı alarak gizliden mesaj attım.

- Irmak mezarlıkta uyuya kalmış gel al , Karacahmet mezarlığı.

Irmağın telefonunu cebine koyarak bir ağacın arkasında bekledim.

Ceren'in gelmesiyle içimde rahatlama oldu. Irmağı uyandırıp beraber taksiye bindiler... Bende olduğum yerden çıkarak ellerim cebimde yürümeye başladım.

Bu bölümde biraz geçmişten bahsettim Çınar için ne düşünüyorsunuz yorumlarinizi bekliyorum