Hemen yeni bir bölüm yazmak istedim hazır ağlıyorum devamı gelsin dedim... bu serideki müziğimiz
Ezo-saf kalbim..
Keyifli okumalar...
Sabaha kadar ağladım...
Bir ara teyzemin "hadi bir olay yerine gidelim" deyişini duyduktan sonra kendimden geçtim...
Şu an okula hazırlanıyoruz hiç bir şeyden haberimiz yok. Gerçekten çok merak etmeye başladım herşeyi...
Bu gün babamın onca çalıştığı okul açılıyordu.. babam olmadan...babamın onca gayret ettiği okul babam olmadan açılıyordu...
Öğle arası olduğunda eve geldik... ve gördüğüm manzara dehşete düşürmüştü...
Allahım bu nasıl kalabalıktı böyle...
Neden herkes burda ? Neden herkes ağlıyor ? Neden kimse konusmuyorr ??? Bi cevap verin !! Ne oldu ? Yoksa babama mi bir sey oldu? ...
Ben bunları düşünürken annem ablamla beni yatak odasina çağırdı...
Ağlıyordu. .. tüm bunların cevabını istiyordum artık... annem de bunu anlamış olacak ki konuşmaya başladı. ..
"Kızlar... (hıçkırık) sizden sadece..(hıçkırık) sakin (hıçkırık) olmanızı istiyorum...(hıçkırıklar)"
Biz anneme söyle artık der gibi bakıyorduk... annem devam etti...
"Babanız... babanız öldü. ..." ışte kalbime bıçak gibi saplanan sozler... 'babanız öldü...' babanız öldü...' beynimde yankilaniyordu... ablam çatır çatır ağlarken benim gözümden bi gram gözyaşı girmedi... aglayamadim...
Ve ışte o dakikalar... yarım saat sonra kanıtlar gibi sela okundu...
"MERHUM MUAMMER OZDEMIR.."
MERHUM MUAMMER OZDEMIRRR!!!
HAYIR BABAM OLEMEZ ÖLMEZ! !!
Allah'ım sabır kafamı yiyeceğim ...
Allah kimseyi babasız eylemesin... :'(
