UMUT YETMEZLİĞİ

İsmimin Umut olup umutsuzluğa doğru koşan biri gördünüz mü hiç? O kişi benim işte. Tekrar gözlerim dalmıştı. Mutlu olduğum ilk an geldi aklıma. İstemsizce dudaklarım tebessüm halini aldı. Gözlerimde o zamanlar canlandı canım acıdı kalbim sıkıştı kaburgalarım iç içe geçti. Gözlerimden birer damla yaş inmişti. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim. Avcumun içine yüzümü koydum ve bu olanların rüya olmasını dileyerekten kafamı sağa çevirdim. Aynada kendimi gördüğüm zaman daha dikkatli bakmıştım. Mor göz altlarımla sanki yaşamıyordum. Lara'nın bana yaptıklarını unutamıyordum. Aldatmasını kaldıramıyordum. Ama unutmam lazım. Bir sigara daha yaktım. Kalbimdeki acıyı sigarayla yakmak istiyordum. Ciğerlerime kadar hissediyordum kalbimdeki acıyı. Lara ah Lara benim kalp mutluluğumken neden kalp yaram oldun. Kendimden çok sevdiğim insan bana bunu yapmaz be. Telefonu açıp bunları çat çat söylemek istiyorum. İçimdeki yaradan onunda haberinin olmasını istiyorum. Ama ben onu kıramam. Beni öldürse bile ben onun saçının teline bile zarar veremem. Bir an onun yüzü canlandı önümde. Gülümsüyordu inci gibi dişleri bana gülüyordu. Saçlarındaki o tatlı çilek kokusunu burnumda hissettim. Yüzümde bir gülümseme daha oluştu yine. Yanımda olmadığı aklıma geldi. Gülüşüm yine gitmişti. Onun çilek kokulu saçlarına burnumu koyup deliler gibi sarhoş olmak istiyorum. Ellerini tuttuğum zaman dünyaları ellerimin içinde olduğunu hissetmek istiyorum tekrardan. Gözlerim o güzel yeşil gözleriyle buluşsun istiyorum. Kahretsin bizim gözlerimizin rengi bile aynıydı. Ama şimdi onun gözlerinden hala mutluluk okunuyor benimkilerinden umutsuzluk mutsuzluk. Gözüm saate takıldı ben bu masanın başında kaç saat oturmuştum kaç tane sigara yakıp söndürmüştüm. Kaç defa Lara'yı düşünüp kalbimin dibine kadar acılar hissetmiştim. Daha ne kadar kalbimin sızısı devam edecekti bu sızı adamı öldürür. Ölüyorum ulan kimse görmüyor sigaramın dumanı içerisinde gebereceğim. Akşam oluyordu içerisi göz gözü görmüyordu artık. Dumanı benimsemeye başlamıştı oda. Sabahtan beri oturduğum sandalyeden zorlukla kalktım. Ani kalkmanın etkisi ile gözlerim kararmaya başladı. Sandalyeden güç aldım. Ardından gözlerimin kararmasının geçmesini fırsat bilerek yatağıma yol almıştım. Sırt üstü yatağıma yattım küçük penceremden baktığımda yıldızların güzel ahenkli duruşunu izledim. Gökyüzü siyahın hâkim olduğu bir yerken neden bu kadar ışıltılı yıldızlar üstünde? Aslında yıldızlar siyahı beyaz yapmaya çalışırken siyahın içinde kaybolup ondan bir parça olmaya başlamışlardı. Peki neden siyahı beyaz yapmak için bu kadar uğraş?