ZORUNLU KUMA

Ölüm

"Serhad ben ölüyorum kardeşim ben öldükten sonra sevdiklerime iyi bak "
Genç adamın zar zor sarf ettiği cümleleri, arkadaşına vasiyetiydi, karşısındaki adama kesik kesik nefesiyle son konuşmasını yapıyordu..
Karşısında bulunan Serhad ağa ona ne kadar ölmeyeceğini söylese de en az oda arkadaşı kadar iyi biliyordu bunun mümkün olmayacağını. Ölüm vakti gelmişti işte hiçbir söz hiçbir davranış bunu durduramazdı ne bir saniye öncesine ne de bir saniye sonrasına zira Yüce ALLAH böyle olmasını istemişse hiçbir kul buna mani olamazdı. Azrail a.s görevini yerine getirmek için dediği gün, dediği saat, dediği dakika ve saniye de almış olduğu emri uygulamak için bulunması gereken yerde bulunur alacağı olan canı alırdı. Genç adamın yüzü tekrar arkadaşına döndü bu sefer canından çok sevdiği kızı ona ona emanet edecekti "Serhad kardeşim Heja sana emanet onu kendine eş olarak alacaksın" arkadaşının bu sözüne hiddetlenerek yarıda kesti "Ne demek o Mehmet ne dediğinin farkında mısın? " genç adam ne dediğinin ne yaptığının bilincindeydi "Onu düşmanımın almasındansa senin almanı tercih ederim, o adam çok kötü ve karanlık Heja'ma ne yapacağı belli değil, onu ondan koru kardeşim bunu bana borçlusun unutma..''
Genç adamın git gide nefesi kesiliyordu son cümleside "Hejam sana emanet ona iyi bakacağını biliyorum onu koru, kolla kimseye ezdirtme hele ki kendine" bu uzun sözleri söylemek bile birşeydi. Serhad ağa arkadaşına bakıp " söz kardeşim sana yemin ederim ki ona gözüm gibi bakacağım" sözünü verdi peki gerçekten onu koruyabilecek miydi?
Genç adam istediği sözü almıştı. Gözü kapalı arkadaşına güveniyordu artık huzur içinde son nefesini verebilirdi.

Serhad ağaya minnet dolu gözlerle bakıp şehadetini getirdi. Dudağından çıkan son sözleri şehadet kelimesiydi. Mehmet'en artık ne bir ses ne bir nefes geliyordu her şey bitmişti... Geriye sadece Serhad ağanın isyan eden kulakları sağır eden haykırışları duyuldu.

"Mehmeeett"

Merhaba arkadaş hikaye mi okuyup vote vermeyi unutmayın biliyorum şimdi siz beğenirsem zaten oy veririm diyorsunuz ama inan hikayenin okunup okunmaması biz yazarlar tarafından önemli çünkü yaptığımız birşeyin beğenilmesi insanı yazmaya daha çok teşvik ediyor...