Proloog

198 7 0
                                    

Ik liep een donker lang steegje in. Ik hoorde wat kraken. Ik bleef stil staan. 'Is d-d-daar iemand?'Stotterde ik. Er kwam wat aan gerend. Het beet in mijn hand. Ik zakte op mijn knieen. Ik schreeuwde het uit van de pijn. 'Welkom bij het leger' siste iemand in mijn oor. Zou ik nou dood gaan? Ik hoopte het wel. De pijn was weg maar 2 seconde later begon hij 3 keer zo erg in mijn hard. Ik schreeuwde zo hard als ik kon maar niemand kwam me helpen. Ik begon te snikken maar er kwamen geen tranen uit mijn ogen. Dag en Nacht schreeuwde ik het uit van de pijn. Na drie dagen begon het iets af te nemen. Ik kon opeens scheper zien dan eerst. Mijn keel branden van de dorst. Maar niet in water maar in bloed...

[Twilight Eclipse] The new life of Bree TannerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu