İçim içimi yiyordu.Çok korkuyordum.Arkamdan kimsenin geleceğini hiç düşünmemiştim ve yavaşça arkama dönüp baktim bir de ne göreyim arkamdan gelen Pars'mış.Pars'a;
–Ya sen ne yaptığının farkındamısın?
–Seni korkuttuğum için özür dilerim.Amacım seni korkutmak değildi.
–O zaman amacın ne Pars?
–Amacım....Seni daha yakından tanımak.Alexandra sen çok iyi bir kızsın ve ben bu yüzden seni daha yakından tanımak istiyorum.
–Bennn...Ama beni korkutmamalıydın.Arkamdan seslenebilirdin.
–Amacım seni korkutmak değildi.Barışalımmı?
–Ama bir daha oyle bir sey olmayacak.Söz mü?
–Söz.
Günler çabucak ilerliyordu.Sınavlarımız başlamış nerdeyse bitmek üzereydi.Sınavlar biter bitmez ailemle tatile gitmeyi düşünüyorduk.Ben ve ailemin biraz bu şehirden uzaklaşmaya ihtiyacı vardı...
