Evlatlık

Başlıksız Hikaye Bölümü

"O bizim kanımızdan degil .Onu bu eve getirdiğinden beri huzur yok evimizde.Salih intihar etti onun yüzünden ,senin yüzünden"

"Sen nasıl bu kadar kötü olabiliyorsun.O daha küçük cocuktu bu eve geldiginde 10 yasinda bile degildi.Nasil Salih'in olümünden Kerem'i sorumlu tutarsin..?"

"O çocuk ugursuz dedim sana.
Almayalım bu eve dedim.Sen beni dinlemedin
Ve sen onu eve getirdin.1 yıl gecmeden Salih kendini öldürdü.Ugursuzluk degilde ne bu.?"

"Yadigar hanim sizde biliyorsunuz Kerem'i Salih getirdi bu eve"

"Sen aklını çelmişin dir oğlumun,kim bilir ne dedin de getirdi onu eve"

"Yeter artık 15 yıl oldu Kerem bu eve geleli,
Hicmi sarilmak istemedin hic mi sevmedin bu çocuğu onun ne sucu var"

"Ben o PİÇİ asla sevmem...!"

"Sakın Yadigar hanım sakın bi daha Kerem'e PİÇ deme"

Merdivenin kenarında. 15 yıl olduğu gibi
Yine ayni tartismayi dinliyordum.
Degisen kelimeler ama anlamlari hep ayni
Pic diyordu bana .
Oglunun 10 yasindayken
Elinden tutup bu eve getirdiği.
"Anne sakın Kerem'i üzmeyin"
Dedigi bana 15 yıldır tarifsiz acılar yaşatıyordu.
Onu anlıyordum biraz aslinda ama
Asiye anne nasıl olurda beni kendi çocuğu gibi böyle içten sevebiliyordu.
Ona sarıldığımda gercekten ANNE gibi kokuyordu.
Bi an bile Azra ve Ali den ayırmamıştı beni.
Hatta onlardan daha fazla korur kollardi.

Annem ile babannem tartışılırken sessizce uzaklaştım ordan.
Kapidan çıkarken hala babannemin lafları kulaklarımdaydı.
Azıcık sevseydi beni gercek torunuymusum gibi sevseydi ne olurdu sanki.
Bisikletime bindim yavaşça caddeye doğru inerken.
Birden bi şey oldu anlayamadığım ,çözemediğim bişey.
Galiba şu an yerdeydim elimi otarafa bu tarafa gezdirdim evet evet yerdeydim.
Gözümü açamıyordum.
Kulaklarimda cırtlak bi ses

"Beyfendi beyfendi iyimisin"

Galiba 10 15 kere sormustur bu soruyu.
Hic gözümü açıp cevap verecek halim yoktu.
Ama sırf o sesi duymamak için iyi olduğumu soylemek istiyordum.

Gözümü açtım aman Allah'ım öldümde Cennet'e mi geldim dedim kendi kendime.
O sesin sahibi adeta bi Melek gibiydi
Yüzü,gözleri hele yüzünün kenarindan sarkmış sarı uzun saçları beni benden almıştı sanki.
Biraz önce susmasını istedigim sesi ömrüm boyunca duymak istiyordum şimdi.
Benim kafam icin de bu düşünceler dolaşırken
Etrafımdaki
"Galiba bilinci yerinde degil"
"Gencecik te çocukmuş ya"
"Insallah bi şeyi yoktur"
"Kızım sen körmüsün,nasıl gormedin bu çocuğu?"
"Ambulans nerde kaldi yaa"
Gibi bi sürü telaşlı ses,cümle kulaklarıma erişiyordu.

"Beyfendi lütfen kendinize gelin bi ses verin"

"Be benn iyiyim"

"Sonunda inanın bi an hiç uyanmıcaksınız sandım"

"Benim gibi yakışıklı birini bulduğunuz an kaybetmekten mi,yoksa katil olmaktan mı korktun"

Yüzü gözü yara içinde, belkide ölümden yeni dönmüş biri olarak nasıl oluyor da bu kadar
Küstah olabiliyordum bilmiyorum.

"Size bi şey söylimmi?"

"Tabiki istediginiz her seyi soyleyebilirsiniz"

"Dua edin suçlu benim,yoksa sizi su an bu halde bırakıp gidebilirdim.Ustelik arkama bile bakmadan.Ama kahretsin ki sizin gibi küstah bi züppe ye carpmışım ve tek suçlu benim"

Arkadaslar hikayem yeni ve Kerem&Seranay ile ilgili.
Ilk bölüm kısa tanitim amaçlı eger begenilir se davami gelicek.
Lutfen desteginizi eksik etmeyin.