KAÇGIN

Kaçgının Fİrarı

2 gündür tüm cezaevi Arifin kaçmasını konuşuyordu izinlerde sürekli konuşan Kaçgın ve Arifin ne ilgisi olabilirdi ki? Aslında Arif ve Kaçgın beraber hareket edeceklerdi. Yani planları öyleydi. Arif herkesin güvenebileceği bir kişiliğe sahip değildi. Kaçgının bunu bilmemesi normaldi çünkü o hep asosyaldi zaten hapishanede ne sosyallik olabilirdi ki? Olsun o yinede diğer mahkumlarla konuşmaz sadece yatağına çekilir annesinden kalan son parçası olan eşarbına sarılırdı sürekli ağlardı annesinin vefatından sonra kim ağlamaz ki?
Kaçgının kaçmak istemesi sadece.kendisine iftira atan o şerefsiz haini bulmasıydı. Annesinden başka yakını yoktu zaten. Kaçgın bunları düşünürken gardiyanın sesini duydu ama bu sefer kalk demiyordu kısa boylu pos bıyıklı gardiyan. "Kaçgıın -gerçek adını o da bilmiyodu- sana mektup vaar " Kaçgın koştu gardiyan onu bu iğrenç parmaklıkların içinden çıkararak mektubu verdi. Kaçgın okurken mektubun Ariften geldiğini anladı Arif onu bekliyordu. Annesi kullanılarak üzerine atılan bu iftiradan kurtulma heyecanıyla koğuşuna koştu Kaçgın.

Kaçgının kaçma zamanı gelmişti artık. Herşey hazırdı Arifin mektupda yazdığı planı kullanacaktı Arif tüneli kazmıştı bile. Kaçgın sadece geçecekti. Sıkıldı artık düşünmekten. Hemen gardiyanı çağırdı ve "diğer koğuştan Muhittin firar etti" dedi. Herkes koşmuştu oraya Kaçgın dışında hemen su saatlerinin on adım sağındaki halıyı kaldırıp koştu. Elindeki fenerle hayatında koşmadığı kadar hızlı koşuyordu gözüne düşen taş toprağa aldırmadan düşerek kalkarak koşuyordu. Özgürlüğe koşuştu bu hayata koşuş. Işık gözükmüştü toz bulutunun ardından özgürlüğün ışığı...
Nihayet çıkmıştı. Kafasını kaldırdı öylece gözünü gezdiriyordı eşsiz deniz manzarasında.. Ama diğer manzara denizden bile daha güzeldi. Hayattan bezmiş olan Kaçgını hayata geri dödndürecek manzara..Uzun saçlı orta boylu güzel giyimli o eşsiz güzellikteki kız martılara simit atarken gülüyordu gülünce çıkan gamzeleri güzelliğine güzellik katıyordu