KARMAŞA ÜÇLÜSÜ

TANIŞMA FACİASI #1

-GÖRKEM-

Sabah olmuştu yine üvey babasının sesine uyanmıştı, her zaman ki o bağrışmalar ve gürültü birden ayağa kalktı. Çıplak ayakla odasının kapısını araladı ve içer de kavga eden annesini ve üvey babasını gördü. Ne oluyor gene diye sormadan, üvey babası atladı.-"Uyanmış küçük beyimiz sizi rahatsız mı ettik yoksa"-dedi. Ağzını bile açmadan kapıyı kapattı, aynada kendine bir baktı hafif gözlerine gelen kumral saçlarını ve kulaklarını hemen hemen kapatan uzun saçlarına bir yabancıymış gibi baktı. Tam üstünü giymişti ki bir ses duydu ve hayati boyunca unutamayacağı bir ses olacaktı bu hemen kapıya yöneldi. Kapıyı açtığında diğer odadaki manzara karşısında gözlerine soğan sürülmüş gibi yandı ve ağlamaya başladı,büyük bir öfkeyle. Annesi kendisini asmış üvey babası da başında kadını tokatlıyordu 112'yi aramak yerine. O an görkem içinde biriken öfkeyi biranda dışarı vurdu üvey babasını yere yatırıp ölümüne dövdü. Komşular geldi kapıya polisi, ambulansı aradılar. Kapıyı kırdıklarında annesi ölmüş üvey babası yerde kanlar içinde yerde yatıyordu. Görkemse nefes almaya çalışıyordu panik atağı yüzünden kriz geçiriyordu. Olay üstünden 3 hafta geçmişti görkem artık üvey babası ile yasamak zorundaydı, üvey babasını dövdüğü halde onu hala neden yanında kalmasını istediğini anlamıyordu. Keşke kovsaydı beni diye düşündü görkem kalacak yeri olduğundan değil, kimsesi de yoktu ama her gün bu evde annesinin anılarınla yaşamaya katlanamıyordu. Her daim iyimserdi ama bu aralarda hiç de pembe gözlüklerini takacak havada değildi. Artık daha kötü bir şey olmaz dedi içinden ama bu daha başlangıçtı.

                                                   )B.M.T)

 

�<>