VITALE.

İlk Zamanlar

    Baelo Claudia'nın krallık zamanındaki en güçlü beyliğiydi. Bu beylik Italya'nın Floransa kasabasının olduğu yerde kurulmuş ve ardından tüm İtalya'ya genişlediği bir dönemden geçmiştir fakat sonrasında barutlu silahların çıkışı ile beraber beylik ilk haline dönmüş ve Rhegium denilen bir kasabaya hanedan yerleştirilmiştir.  Bu hanedan zamanla paralı askerlerin eğitilmesine destek olmuş ve onlara üstün bir eğitim vermiştir. Bu üstün eğitimden çıkan ilk asker Theodora "Gece Kuzgunu" Vainsevius'tur. Bundan sonra onun ardından gelişen ve durmak bilmeyen son derece güçlü asker birliğine Gece Kuzgunları denecektir.

   Yıl 1983 21 Ağustos...
Güneşli hoş bir ağustos günüymüş. (Aile büyükleri) Ablama hep öyle anlatılmış. Monroe Vitale'ın bir kızı oldu, ismi Louise konuldu. Ailenin en büyük çocuğu olması ile erkek kardeşlerinden daha güçlü bir kız olmuştu. İşte hikayemiz burada başlıyor. O benim üvey ablam. Aynı zamanda ise sevgilim. Evet biraz karışık geliyor ama lütfen dinleyin. Ablam doğduğunda "sevgili babam" ondan nefret etmiş. Kızıl, yakut yeşili büyük gözleri, küçük ve dik burunlu bir bebekten kim nefret edebilir ki? Hem de sağlıklı bir bebekti...

Yıl 1988 20 Ekim...

Yağmurlu ve acı dolu, lanetli bir gece. Monroe Vitale'in Rome'da bir Gece Kuzgunu oğlu oldu. Sağırdı bu oğul. İşte bu şanssız hayata 5-0 yenik başlayan çocuğum ben. Acım var yok bilinmez. Annemi doğumda kaybettim. Annemin ölümü nedeniyle beni Rhegium'a götürmüşler. Hayat zor ya da kolay mı ben bir şey diyemem çünkü ne yaptıysam kendimin ve Louise'in iyi hissetmesi için yapmıştım. Hayatımızın ne kadar zor olduğunu tahmin edemezsiniz. Gece Kuzgunları'nın güvenliği biz Vitaleler'den sorulmakta ve bu çok fazla yük demek...

   Evet gecenin ağlayan çocukları, Tanrı'nın kaybetmişleri... 1988/10/20'de doğdum, 23 yaşıma kadar keşke doğmasaydım demiştim. Tabi ablam bana çok destek olmuştu ergenliğe girerken ona aşık olmaya başladığımı farketmiş sonrasında ise kendimden nefret etmeye başlamıştım. İsterseniz bilincimin açık olmaya başladığı yerden okuyabilirsiniz bu bölümü. İstemezseniz eğer kitabın devamı karmaşık olur... 

   Söylediğim üzere ben sağırım 9 yaşına kadar konuşamadım, yazamadım, okuyamadım.8 yaşımda ablam bana alfabeyi, okumayı ve konuşmaya öğretmeye başladı, elimi tutup kalemle bana şekilleri ve şekillerde sonra sırayla harfleri öğretti. Annemin yokluğunu kapatmaya başlamıştı. Bana babamızın verdiği harçlığı harcayarak bir işitme cihazı almasıyla onun tarafından önemsediğimi anlamıştım. Babam bana harçlık vermezdi. Hep ablam kendi harçlığından bir kısmını bana verirdi. Her şeyini benimle paylaşır. Ben duymasam da bana sorunlarını anlatırdı. Ben bişi anlamazdım zar zor algılardım sesleri. İlk "düzgün" cümlem abla olmuştu o da "Abblllla" olarak çıkmıştı ama bende bi terslik vardı. Yaşıtlarımdan daha hızlı koşabiliyordum. Daha güçlüydüm. Duymasam bile hislerim çok iyiydi. Gördüğüm şeyleri unutmuyordum. 9 yaşıma geldiğimde ise işler daha da değişti. Gün geçtikçe okumam inanılmaz şekilde hızlanıyor ve bilgi ediniyordum. Malikanemizin büyük bir kütüphanesi vardı. İnsanlar bana canavarmışım gibi davranıp itip kaktığı icin o kütüphaneye gider rastgele bir kitap seçip göz gezdirirdim, daha sonraları 15 dakikada kalın bir kitabı bitirmenin hiçte normal olmadığını anladım. Kendimden korkuyordum ve daha fenası, ablama karşı hissettiklerim başka şeylere dönüşüyordu. Bu hissi anladıkça korkum sadece nefrete dönüştü.

15 yaşında sigaraya başlamış olmam ise bir trajedi ve ya her hangi benzeri bir durum denilemez. Nötr. Annem bir hayat kadınıydı. Babam ise Rhegium'un 4 Büyük Ailesinden biri olan Vitale'nin konsey başkanıydı. Diğer 3 Büyük Ailenin de Konsey başkanları vardır. Ivan Branchesi, Corsica Raphielli ve Nicholai Siraniero, Monroe "Vitale" babam yani. Bu dört adam şehrin yönetiminden sorumlu oldular daha sonra.

   Gece Kuzgunları hürdü benim çocukluğumda istedikleri gibi gezebiliyorlar Baelo Claudia Genelkurmay Başkanı çağırınca güvenliği sağlıyorlardı. Hoş ve güzel bir hayatları vardı. Ta ki Gece Kuzgunu Karşıtları ortaya çıkana kadar. O sıralar 18 yaşlarındaydım. O yıllarda olan tek iyi olay babamın ölmesiydi. Babam ölünce ablam ben hariç bütün aile üyelerini öldürdü. Yaptığı bu işe Nuh'un Gemisi adını koymuştu. 4 Büyük Aile Gece Kuzgunlarının Rhegium Şehrine gelmeleri ile şehri yönetmeye başladılar.