The badboy and the good Girl

Days, oh wait I mean weeks

Pov Jake

3 weken... 3 verdomme weken is ze nu al weg, spoorloos verdwenen. Brody probeerde met me te praten maar ik ging er niet op in. Mijn leven zonder Sarah.. het heeft geen nut. En het ergste is dat ik niet weet of alles in orde is met haar, heeft ze pijn? Zou ze huilen? Heeft ze iemand anders gevonden? Of..is ze misschien.. nee dat kan niet.. het mag niet.. Sarah moet nog leven.. probeerde ik mezelf gerust te stellen maar het hielp niets. De vragen bleven door mijn hoofd rondspoken en ik kreeg ze er niet uit. Sarah.. oh Sarah.. waar ben je..?

Weer werd ik bezweet en hevig ademend wakker, weer een nachtmerrie, ik had ze elke avond, het schuldgevoel, het begon met op te eten en er was niets wat ik kon doen om dat gevoel de stillen. Langzaam stond ik op en liep richting de badkamer, ik keek in de spiegel en wat is zag leek totaal niet op mij, de sterke Jake vol zelfvertrouwen die niets neer kon halen, en kijk wie dat met een klap kon veranderen. Sarah. Met haar blonde haren mooie ogen waar je uren in zou kunnen staren, haar glimlach.. de glimlach die mijn hart elke keer verwarmde haar lach.. die mijn hart elke keer een sprongetje liet maken, ja ik wist het zeker, ik hield van haar. En nu ben ik haar kwijt.

Met een klap sloeg ik de spiegel, de scherven vielen op de grond en mijn hand begon te bloeden, maar dat was niets vergeleken met de pijn die ik voelde.
Ik hoorde voetstappen de trap op snellen en daar kwam Brody, hij keek me met medelijden aan en liep langzaam naar me toe.
Hij liet me nooit alleen hij was er altijd, begrijp me niet verkeerd het is fijn om te weten dat hij er is maar hij kan me toch niet helpen, niemand kan dat...

"Jake.. " begon hij "Ja, ik weet het ik moet mezelf niet de schuld geven maar toch doe ik het maar als ik er achter kom wie dit heeft gedaan, de gene is dood!!" Ik zag de blik van medelijden in zijn ogen en dat was genoeg om mijn de kamer uit te laten stormen.

Ik heb geen f*cking medelijden nodig!! Het enige wat ik nodig heb ik weg, het werd van me afgepakt en er is geen spoor van haar. Het maakt me niet uit hoe meidenachtig ik nu klink of hoe f*cking cliché dit is, het is de waarheid!

Ik stormde naar beneden pakte mijn jas en met een klap sloeg ik de deur dicht.

Woedend en niet weten waar ik heen zou gaan liep ik de straat uit, weg van hier, weg van alles wat me aan haar zou herinneren.

Na een kwartier was ik de weg al kwijt, maar dat boeide me niets, ik was de weg in mijn leven zonder Sarah toch al kwijt, mijn leven had geen zin zonder haar.

Ik werd door mijn mobiel uit mijn gedachten gehaald, een berichtje, waarschijnlijk van Bordy. Toch besloot ik het te openen

Onbekend:
Leeg een leven zonder Sarah of niet? Tja mijn leven is juist beter geworden. Ook al is zij niet echt wat ik wil, maar het feit dat dit jou pijn doet maakt mij gelukkig, ik zou bang zijn Jake haar leven ligt in MIJN handen!

Dit liet mijn hart sneller en sneller kloppen, ik voelde de adrenaline door heel mijn lichaam pompen. Mijm vingers zweefden over mijn toetsen en voor ik het wist nam Brody al op.

Ik vertelde hem alles en hij kwam me zo snel mogelijk ophalen.
Vijf minuten later was hij er. Ik stapte in en we reden daar heen waar ik nooit van had verwacht dat ik er ooit naar teeug zou keren. Het liet alles terug komen, alles wat ik had opgesloten en de sleutel er van had vernietigd, maar voor Sarah zou ik alles doen, zelfs dit.

Nerveus begon ik met mijn voeten op en neer te gaan, Brody merkte dat op maar zei niets, gelukkig.

POV Brody

Nadat Jake mij belde stapte ik zo snel mogelijk de auto in en haalde hem op. Het pijnde me om mijn beste vriend zo te zien, hoe ik hem maar 1x in me leven heb gezien, en hoopte dat het nooit meer te hoeven zien. Maar nu was het zo ver en hij was beried dit alles nog een keer te herbeleven voor één meisje, Sarah wist het waarschijnlijk niet maar Jake houd van haar, hij zou alles voor haar doen, en dat heeft hij namelijk ook bewezen want wij waren namelijk op weg naar zijn vader...